Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Αναγέννηση του Ελληνικου Βολλευ



Απο την πρώτη μέρα που πήρε την προεδρία ο κ.Προσαλίκας ειχα τη σιγουριά οτι θα κάνει οτι μπορεί για να πάει το βόλλευ εκεί που του αξίζει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Που του αξίζει;
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω θα σας έδειχνα εικόνες του Έβρου των δυο μεγάλων δήμων, Αλεξανδρούπολης και Ορεστιάδας, να τιμούν το αθλημα μέσω των τιτανομαχιών τους.
Ποιές ήταν οι ομάδες; Υπήρχαν ομάδες τις αστυνομίας, της πυροσβεστικής, γυμναστών κλπ. Οι δυο πόλεις ζούσανε για το βολλευ....και ακόμα και τώρα στα δυο γήπεδα, αν και έχουν πια απαξιωθεί οι ομάδες, θα δείτε κάτι μπακουράκια να έρχονται και να παρακολουθούν ακόμα και τις προπονήσεις των μικρών ομάδων. Γιατί ο φίλαθλος αυτός που αγαπά το άθλημα δεν πηγαίνει στο γήπεδο μόνο τη μέρα του ματς για να γευτεί τη νίκη και να μειώσει τους ηττημένους, αλλά δίνει το παρών για να απολαύσει το άθλημα. Δημιουργήθηκαν έτσι δύο σχολές, του τεχνικού βόλλευ (Αλεξανδρούπολη) και της δύναμης (Ορεστιάδα). Όσο άλλαζε το άθλημα όπως όλα στ ζωη η τεχνική έμενε πίσω και το σημαντικό ήταν το ύψος και η δύναμη.
Αυτό ήταν και ένα λάθος που κάναμε καθώς ενώ οι μεγάλες σχολές Ρωσία, Σερβία, Ιταλία, Βουλγαρία και Βραζιλία δουλευαν με αθλητές που είχαν τεχνικη και ουσιαστικά τους δυνάμωναν, γιατί η τεχνική δεν αναπτύσσεται, είναι εκ γεννετης.
Κάπως έτσι η δύναμη της Ορεστιάδας αυξήθηκε καθώς εμείς βουλιάζαμε στην αλαζονεία μας...βιρτουόζοι και καλλιτέχνες του αθλήματος καθώς ήμασταν.
Αυτά σας τα λεω γιατι ο κ.Προσαλίκας αυτό θέλει να καταφέρει να αναγεννήσει, κόντρα στις φωνές διαμαρτυρίας των μεγάλων πόλεων όπου τόσα χρόνια είχαν το μαχαίρι και το χρήμα...
Έβαλε δίπλα του τον Μάριο Γκιούρδα ένα παιδί που έχω την τιμή να το γνωρίζω, όχι το όσο θα ήθελα, αλλά στην Αλεξανδρούπολη όπου γεννήθηκε βιολογικά και αθλητικά και Ορεστιάδα όπου ωρίμασε και δυνάμωσε, ο μύθος του φτάνει σε ποιητικές υπερβολές!
Ξεκάθαρο είναι ότι μιλώντας οι δυό τους στην "Κερκίδα του Σαββάτου" και τον Π.Περπερίδη για "βολλευμπολίστικες" περιοχές χαρακτηρίζουν αυτές τις δυο και τονίζοντας για το σχέδιο που έχουν για τα νέα παιδιά μίλησαν για καθαρά αντικειμενική επιλογή αθλητών για τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων, πράγμα που επιβεβαιώνει όλα αυτά που βλέπαμε τοσα χρόνια! Αυτό που με ενθουσιάζει ακόμα περισσότερο είναι οτι υπάρχουν απίστευτες διαμαρτυρίες απο παράγοντες...αρα σε καλό δρόμο βρισκόμαστε! Και φυσικά χάρη στον κ.Προσαλικα ο οποίος έχει ποιότητα ως άνθρωπος και όσοι είναι δίπλα του έχουν να μάθουν πολλά, πρώτα για την παιδεία τους ως άνθρωποι και μετά ως αθλητες. Αυτή είναι σειρά που τα βάζει και σας το επιβεβαιώνω και εγω καθώς υπήρξε δάσκαλός μου.
Το επίπεδό τους φάνηκε με την απίστευτη απόφαση του ο τελευταίος τελικος κυπέλου να γινει μόνο με μαθητες στις κερκίδες....και μαλιστα όχι σε ένα παιχνίδι μεταξυ δυο απλών ομάδων αλλα ΠΑΟ-ΟΣΦΠ. Αυτό δημιούργησε μια ατμόσφαιρα που εμένα με έκανε να ανατριχιάσω...όχι επειδή δεν έβλεπα ζωα να δέρνουν ο ένας τον άλλον,ούτε επειδη δεν άκουγα μαναδες να βρίζονται...αναρίχιασα γιατί άκουσα τις δηλώσεις των παικτών των δυο ομάδων που μόνο που δεν έκλαιγαν απο χαρά για αυτό που ένιωσαν. "Πανηγυρίζανε κάθε πόντο!" λεγανε όλοι οι παίκτες για τους φιλάθλους και καταλάβαινες τι ζημιά έχουν κάνει αυτά τα ζωα στον αθλητισμό...όταν κάνουν τους αθλητές να νιώθουν συγκλονισμένοι για τα αυτονόητα!
Εύχομαι τα πατριωτάκια μου και οι φίλοι του βόλλευ να ζήσουν και να ευχαριστηθούν την επόμενη μέρα του αθλήματος. Αν και σας ζηλεύω για αυτά που θα ζήσετε θα σας στηρίξω όσο μπορώ.

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος25/1/10, 10:51 μ.μ.

    Ο,τι καλύτερο έχω διαβάσει ποτέ για το βόλεϊ.

    ΠΑΝ.ΠΕΡ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή