Πώς το λένε; Καζαμία; Ε αυτό... 2009

Το boufos7.blogspot.com είναι εις την ευχάριστην θέσην να σας ανακοινώσει ότι ντύθηκε όχι Άγιος Βασίλης αλλά Μάγος της Χαλάστρας και θα κάνει προβλέψεις για το 2009 που αναμένεται να έρθει σε λίγες ώρες. Μείνετε συντονισμένοι, κρατήστε την αναπνοή σας, φτιάξτε καφέ, αν θέλετε να πάτε τουαλέτα κρατήστε τα και διαβάστε τι θα συμβεί τους επόμενους 12 μήνες. Ξεκινάμε με τους πρώτους 6 μήνες και αν σας αρέσει, βάζουμε και τους άλλους 6(μη γράφουμε τσάμπα). Αν δε σας αρέσει, ελπίζω οι καλικάντζαροι να φάνε τους κουραμπιέδες σας και ο Άι-Βασίλης να σφηνώσει στα καλοριφέρ σας.


-Ιανουάριος
Ο πρώτος από τους 12 μήνες του προτελευταίου έτους της πρώτης δεκαετίας της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας είναι μεταγραφικός. Εντάξει δεν είναι όπως το καλοκαίρι, που σφίγγουν και οι ζέστες, γιατί τώρα έχει κι επίσημα παιχνίδια ταυτόχρονα. Αλλά ποιος ασχολείται μ' αυτά; Εδώ μιλάμε για κινήσεις που ταράζουν ακόμα και τα πιο λιμνάζοντα νερά. Ανήμερα την Πρωτοχρονιά κιόλας, η ΠΑΕ Πολυμετοχικού Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου ανακοινώνει την απόκτηση κεντρικού αμυντικού. Οι οπαδοί του κατεβαίνουν στο Σύνταγμα, ξανακαίνε το δέντρο βάζοντας στη θέση του ένα τεράστιο τριφύλλι και κάνουν πορεία ως το "Απόστολος Νικολαΐδης" στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί αφού πίνουν 2 μπουκάλια Powerade(και αφού κάνω λίγη γκρίζα διαφμήμιση εγώ) για να ξεδιψάσουν από το ποδαρόδρομο, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται, ψάλοντας αναστάσιμες ψαλμωδίες. Ταυτόχρονα, στα γραφεία της ΠΑΕ φτάνει ένα βάσκικο μελίσσι κι όλοι αναρωτιούνται ποιος ή μάλλον ποιοι το έστειλαν και ποιο μήνυα θέλουν να περάσουν.Στον Ολυμπιακό, το "Φως" ζητάει για αμυντικό χαφ μια βελτιωμένη έκδοση του Κριστιάν Καρεμπέ και ο Σωκράτης Κόκκαλης κάνει την έκπληξη. Φέρνει πίσω τον ίδιο τον Καρεμπέ, τον βάζει σ' έναν εξομοιωτή του Pro Evolution Soccer και του "πειράζει" την ηλικία και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του.Στην ΑΕΚ γίνεται ένα μικρό μπλέξιμο. Ο Στέλιος Μανωλάς που είχε πάει για ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς στη Γερμανία, γυρίζει με τον Άγγελο Χαριστέα στις αποσκευές του. Αργότερα, κι ενώ οι φήμες δίνουν και παίρνουν αλλά δεν ξαναδίνουν γιατί "τα δώρα δε δωρίζονται κι αν δωριστούν γνωρίζονται", αποκαλυπτέται ότι ο τεχνικός διευθυντής της Ένωσης είχε παίξει στο ρεβεγιόν το καθιερωμένο χαρτάκι του. Στο καρέ συμμετείχε ο πρόεδρος της Νυρεμβέργης κι έτσι εξηγήθηκε η απόκτηση με μηδενικό ποσό του Χάρι από το Δικέφαλο. Σε διάφορα σάιτ γράφτηκε ότι ο Μανωλάς κέρδισε την παρτίδα κι έτσι έφερε το διεθνή επιθετικό στην Ελλάδα. Το boufos7.blogspot.com ήταν το μόνο που υποστήριξε ότι ο Μανωλάς έχασε αλλά κανένας για άλλη μια φορά δεν το πήρε στα σοβαρά.Στον ΠΑΟΚ, έρχεται ο Τούρκος Νιχάτ, τα "Σπορ του Βορρά" γράφουν ότι έπεσαν τα τείχη της Θεσσαλονίκης στην άφιξή του και στην Τουρκία πανηγυρίζουν για την πτώση της ελληνικής πόλης, ερμηνεύοντας το δημοσίευμα όπως αυτοί θέλουν.Τέλος στον Άρη παίρνουν ειδική άδεια από την UEFA και μεγαλώνουν τις διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου στο "Κλεάνθης Βικελίδης", αλλά κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει τη συγκεκριμένη κίνηση. Μετά από λίγες μέρες όμως όλοι καταλαβαίνουν, αφού ανακοινώνεται η απόκτηση του Φέλιξ Μπόρχα με τον κ.Σκόρδα να δηλώνει: "Μεγαλώσαμε το γήπεδο για να χωρέσει το πληθωρικό ταλέντο της κόμπρας από το Εκουαδόρ"...


-Φεβρουάριος
Ο μήνας κυλάει χωρίς να συμβεί κάτι το ιδιαίτερο. Τα δελτία ειδήσεων παίζουν ρεπορτάζ με κοπές πρωτοχρονιάτικων πιτών. Στον Παναθηναϊκό το κοπή τη πίτα βρίσκει φλουρονικητή τον Νταμ Εντόι κι έτσι το συγκεκριμένο γεγονός γίνεται επιτέλους μάνα και γεννά πολλά ερωτηματικά. Στον Ολυμπιακό, ο τρυφερός Ντιντιέ Ντομί, από τη λαιμαργία του, καταπίνει το φλουρί, πράγμα που εντυπωσιάζει το Σωκράτη Κόκκάλη και του δίνει μια τρομερή ιδέα για το καινούριο συμβόλαιο που ετοίμαζε να προτείνει στο Γάλλο αμυντικό. Συγκεκριμένα παίρνει μια πιατέλα με μελομακάρονα που είχαν ξεμείνει από τις γιορτές, βάζει το συμβόλαιο μέσα σ' ένα από αυτά και τα στέλνει στο σπίτι του Ντομί. Ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού βγαίνει μπροστά στις κάμερες μπουκωμένος και πανευτυχής για την ανανέωση.Όλα αυτά μέχρι να γίνουν τα πρώτα παιχνίδια των αιωνίων στην Ευρώπη. Την αρχή κάνει ο Ολυμπιακός που φιλοξενεί τη Σεντ Ετιέν στο "Καραϊσκάκης" την οποία και φιλοδωρεί με 3 γκολ καθαρίζοντας ουσιαστικά την υπόθεση-πρόκριση από τον πρώτο κιόλας αγώνα(από τα αγαπημένα μου κλισέ).Μια εβδομάδα αργότερα η Βιγιαρεάλ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό ο οποίος κάνει ένα ακόμη ευρωπαϊκό διπλό... λάθος στην άμυνα του και βρίσκεται πίσω στο σκορ από νωρίς. Στο ημίχρονο, ο Γιάννης Γκούμας παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, δείχνοντας στον Τεν Κάτε όλες τις ελληνικές εφημερίδες στις οποίες ο Νιχάτ δίνει οδηγίες για το πώς θα νικηθεί η πρώην ομάδα του. Ο Ολλανδός μπορεί να μην καταλαβαίνει ελληνικά και να πετάει τις εφημερίδες αλλά με μια κίνηση-ματ κατορθώνει και γυρίζει το παιχνίδι. Η κίνηση αυτή είναι να βγάλει τον Μάντζιο και να βάλει τον Γκούμα, απελευθερώνοντας έτσι τον Σαριέγκι ο οποίος πετυχαίνει ένα γνήσιο χατ-τρικ με ένα γκολ, μια γκολάρα κι ένα αυτογκόλ. Τελικό αποτέλεσμα 2-2


-Μάρτιος
Το Μάρτιο έχουμε τους επαναληπτικούς για το Τσάμπιονς Λιγκ και το Κύπελλο UEFA. Στο ΟΑΚΑ μπροστά σε 70000 οπαδούς του τριφυλλιού, ο Παναθηναϊκός παίρνει χρυσό 0-0 παίζοντας άμυνα Ομπράντοβιτς κι "επίθεση" Σούλη Παπαδόπουλου
Στη Γαλλία, ο Ολυμπιακός χάνει όσο χρειάζεται για ν' αγχώσει τους οπαδούς του, αλλά περνάει στην επόμενη φάση βρίσκοντασς στο δρόμο του τη Μίλαν.
Ο ΠΑΟ κληρώνεται με τη Γιουβέντους η οποία βλέπει τα φαντάσματα των Σαραβάκου, Λυμπερόπουλου και Βαζέχα στο Τορίνο και πηγαίνει στο Μάγο της Χαλάστρας να βρει λύση. Ο Μάγος της προτείνει ν' αποσυρθεί από τη διοργάνωση και η Μεγάλη Κυρία το κάνει γιατί με τον Κούγια τα βάζεις, με το Μάγο της Χαλάστρας ποτέ.
Ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Σαν Σίρο, αφήνει λουλούδια στο τέρμα που είχε σκοράρει τον περασμένο Νοέμβρη ο Γιόσου Σαριέγκι, αλλά δεν κατορθώνει να φύγει νικητής αφού η Μίλαν τον κερδίζει στις καθυστερήσεις με γκολ του Ντέβιντ Μπέκαμ μ' ένα σουτ-τηλεφώνημα από το Λος Άντζελες στο οποίο έχει ήδη επιστρέψει μετά την γκρίνια της Βικτόρια. Στον Πειραιά ως γνωστόν ισχύει ο "νόμος του Καραϊσκάκης", η Μίλαν όμως δεν το γνωρίζει γιατί μένει λίγο μακρυά κι έτσι περνάει μ' ένα ξεκούραστο 3-0. Ο Ολυμπιακός κάνει ένσταση στο CAS για παραβίαση του προαναφερθέντα νόμου παράγραφος 7/7777, αλλά εισπράττει στο msn του από το διεθνές δικαστήριο, ένα emoticon που ξεραίνεται στα γέλια.


-Απρίλιος
Ο Παναθηναϊκός κληρώνεται με την Μπαρτσελόνα για την ημιτελική φάση του Τσαμπιονς Λιγκ. Ο Τεν Κάτε γνωρίζει καλά την ομάδα... όπως ήταν 2 χρόνια πριν όμως γιατί τώρα αποκλείεται με δύο ήττες σε ΟΑΚΑ και Καμπ Νου.
Η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος τελειώνει με πρωταθλητή για άλλη μια φορά τον Ολυμπιακό. Στη φιέστα στο Φάληρο ο κ.Κόκκαλης αποφασίζει ν' αφήσει να σηκώσει την κούπα ο κ.Γκαγκάτσης αιτιολογώντας: "για την πολυετή προσφορά του στο ερυθρόλευκο... εεε.. χοχοχο... με συγχωρείτε... στο ελληνικό ποδόσφαιρο".
Στα πλειοφ που θα γίνουν τον άλλον μήνα κερδίζουν θέση ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Άρης.
Τέλος, μετά από τρίμηνη σιωπή του Νίκου Αλέφαντου ο οποίος όλον αυτόν τον καιρό δεν έχει μιλήσει ούτε καν στο Θέμη Σινάνογλου του "Φωτός" , ο Κώστας Χαρδαβέλας σκίζει τα ιμάτιά του ότι με το φετινό εορτασμό της Ανάστασης του Μεσσία θα γίνει και η συντέλεια του κόσμου αναφέροντας μάλιστα ένα απόσπασμα από την προφητεία του Νοστράδαμου: "Η χρονιά που στα πάντα όλα το ΄να τ' άλλο ξέρω 'γω σιωπή θα φέρει, αντί για Ανάσταση το νήμα της ζωής θα κόψει με μαχαίρι"...


-Μάιος
Κι ενώ όλα τα ραδιόφωνα παίζουν "είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σα ροκ συγκρότημα", στο ποδόσφαιρο αυτόν το μήνα κρίνονται όλα. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Ολίμπικο, Μπαρτσελόνα και Λίβερπουλ κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα σηκώσει την κούπα με τα αυτιά στο "ρωμαϊκό ουρανό". Λιονέλ Μέσι και Στίβεν Τζέραρντ μας χαρίζουν μία τρομερή παράσταση από τη μία απίστευτης τεχνικής και αργεντίνικης φινέτσας και από την άλλη ηγετικών ικανοτήτων και αγγλικού πάθους. Τροπαιούχος αναδεικνύεται στην παράταση η Μπάρτσα με γκολ της χρυσής αλλαγής(κρίμα που καταργήθηκε και το χρυσό γκολ στην παράταση για να έλεγα "με χρυσό γκολ της χρυσής αλλαγής"... μπράβο ρε UEFA που μου το χάλασες...) του Πεπ Γκουαρντιόλα, Γιάγια Τουρέ. Μάλιστα ο Ιβοριανός στους πανηγυρισμούς του βγάζει τη φανέλα των μπλαουγκράνα εμφανίζοντας από κάτω φανέλα του Ολυμπιακού και πίσω το όνομα του αγαπημένου του Koulis(Dourekas. Ντροπή εσύ που δεν το ξέρεις...). Για την ιστορία(που θα γραφτεί) ο κανονικός αγώνας έληξε 2-2 με σκορ ημιχρόνου 1-0 υπέρ της Λίβερπουλ. Γι' αυτούς που θέλουν και πιο ειδικά στοιχήματα, πρώτος/οι σκόρερ(ς) της αναμέτρησης ήταν ο Κάιτ, Κάουτ, Κόιτ, Κόουτ, Κούιτ, η κατοχή της μπάλας ήταν 53%-47% υπέρ της Μπαρτσελόνα, τα κόρνερ 3-3 , τα off sides 0-0 και τα λεπτά των καθυστερήσεων που υπέδειξε ο τέταρτος διαιτητής Μάρκους Μερκ έπειτα από εντολή του πρώτου, Κύρου Βασσάρα ήταν 4. Μόλις σας έδωσα και την απάντηση γιατί τα off sides ήταν 0(θυμίζω ότι οι επόπτες είναι ίδιας εθνικότητας με τον πρώτο διαιτητή).
Τα ελληνικά πλειοφ κέρδισε ο ΠΑΟΚ ενώ Ευρωλίγκα... με συγχωρείτε UEFA Europa League, βγήκαν ο Άρης και ο νικητής του ΑΕΚ-Παναθηναϊκός που ήταν το ζευγάρι του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος. Αυτό το αποτέλεσμα από καθαρή διπλωματία(κο κο κο κο) δεν το προβλέπω.


-Ιούνιος
Ίσως ο πιο ξενέρωτος ποδοσφαιρικά μήνας του χρόνου τις χρονιές που δεν υπάρχουν Euro ή Παγκόσμιο Κύπελλο. Φέτος είναι μία απ' αυτές τις χρονιές και το μόνο που έχουμε είναι σενάρια για μεταγραφές που επίσημα ξεκινούν τον επόμενο μήνα αλλά και Confederations Cup. Με λίγα λόγια τίποτα αφού ο άγχος για τις μεταγραφαί δεν είναι καν θέμα κι το Κυπέλλο Συνομοσπονδιών δε φοβίζει ούτε καν τις συντρόφους των ποδοσφαιρόφιλων πως θα χάσουν τις επαναλήψεις των σίριαλ που παίζονται όλο το χειμώνα. Μάλιστα ο πρόεδρος της FIFA μετά την ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου για το λόγο ύπαρξης της διοργάνωσης, ξεκαθάρισε(;) τα πράγματα λέγοντας: "Όλα τα πράγματα στον κόσμο γίνονται για κάποιο σκοπό εκτός απ' αυτά που γίνοντια χωρίς λόγο"...
Τον ίδιο μήνα μεγάλοι Ευρωπαίοι τερματοφύλακες ζηλεύουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, που διορίστηκε ως δενδροκηπευτής, και προσπαθούν να τον αντιγράψουν. Ο Φαν Ντερ Σαρ διορίζεται ως ταξιθέτης στο "Θέατρο των Ονείρων", ο Ίκερ Κασίγιας κάνει αίτηση για προσωπικός κομμωτής του Γκούτι ενώ ο Τζιαουλίντζι Μπουφόν αιτείται να μην τον αποκαλούν πλέον Τζίτζι και να μην του φοράνε ροζ εμφανίσεις στους αγώνες. Τέλος, έκπληξη προκαλεί η κίνηση του βαψομαλλιά της Άρσεναλ, Αλμούνια, να διοριστεί ως τερματοφύλακας της ομάδας...

AMBER ALERT!!!!!

Εεεεεπ... Ναι, το παραδέχομαι! Οχι, δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα μέχρι να μας μπει για τα καλά το 2009. Άλλωστε σας είχα ευχηθεί. Αλλά... Ένα μεγαλό αλλά. Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Όχι, δεν ήθελα να πω αυτό. Όταν έχεις τέτοιους φίλους, δεν μπορείς να κάνεις σχέδια και προγραμματισμό. Όταν ο φίλος σου είναι τόσο γάτος και το χιούμορ του είναι χειρότερο ακόμα και από το δικό σου, δεν μπορείς να αποκλείσεις την έκπληξη. Όταν, anyway, η ταχύτητα με την οποία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα είναι τόσο γρήγορη και τα σχολιάζει όχι με λέξεις αλλά με εικόνες που αξίζουν 2965 λέξεις, δεν μπορείς ν' αφήσεις την ευκαιρία, που σου δίνει, ανεκμετάλλευτη. Δεν ασχολούμαστε με το πέναλτυ του Ολυμπιακού γιατί και να μου έστελνε κάτι έξυπνο για τον Ολυμπιακό, θα το λογόκρινα εγώ. Ασχολούμαστε με τον Ν' Doye και τη μυστηριώδη εξαφάνισή του από την αποστολή του ΟΦΗ για τον αγώνα του με τον Παναθηναϊκό. Το παρακάτω φέιγ βολάν έχει μοιραστεί σε όλο το Ηράκλειο. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ρωτήστε την Εταιρεία. Και τον Μάικλ Σκόφιλντ. Και τον Λίνκ Μπάροους. Και τη Σάρα Τανκρέτι. Και τον Κώστα ή CostinhoAlexandro γιατί έχω πληροφορίες ότι αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη... Ουφφφ... Άλλος ένας μικρός πετυχημένος πρόλογος...

Άιντε καλές γιορτές να 'χουμε...

Christmas


and
New Year


Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο. Τα λέμε του χρόνου...

Ας χαρούμε για κάτι...

Τούτες τις μέρες είναι δύσκολο ν' ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα θλιβερά γεγονότα που μας έχουν στενοχωρήσει τόσο. Η νίκη και η πρόκριση του Παναθηναϊκού όμως μας βοηθάει να ξεφύγουμε λίγο. Ο σύλλογος της Παιανίας με 3/3 νίκες στο δεύτερο γύρο της φάσης των ομίλων στο Champions League, κατόρθωσε να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο του κι έτσι να αποφύγει αρκετά μεγαθήρια στην κλήρωση της 19ης του Δεκέμβρη.
Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους ο Παναθηναϊκός δεν έγινε τώρα μεγάλος στην Ευρώπη. Απλά μετά από λίγα χρόνια κακών εμφανίσεων επανήλθε στα στάνταρ που μας είχε συνηθήσει. Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις αρκετά ψηλά σε τέτοιο επίπεδο. Αλλά η ομάδα του Βαζέχα, του Μπορέλι και του Αλεξούδη στην αρχή και του Καραγκούνη, του Μπασινά, του Λυμπερόπουλου και του Χένρικσεν στη συνέχεια, κατόρθωνε γι' αρκετά χρόνια στα μέσα και τέλη δεκαετίας του '90 και στις αρχές του 2000 να είναι πολύ ανταγωνιστική και να περνάει αρκετούς γύρους. Λες και υπάρχει κάτι σ' αυτήν την ομάδα, στο DNA της που την κάνει να είναι τόσο καλή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανεξάρτητα τι γίνεται στην Ελλάδα. Εκεί που ο άλλος αιώνιος μονοπωλέι τους τίτλους αλλά όταν περνάει τα σύνορα στις περισσότερς περιπτώσεις δυσκολεύεται πολύ.
Το τριφύλλι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και για τις άλλες ελληνικές ομάδες. Δεν υπάρχει λόγος εμείς οι υπόλοιποι να τον φθονούμε και να προσπαθούμε να μειώσουμε τις επιτυχίες του. Αντιθέτως πρέπει να μάθουμε απ' αυτόν. Γιατί όχι, να προσπαθήσουμε να του μοιάσουμε κιόλας. Δεν είναι ντροπή. Αφού έχουμε μπροστά στα μάτια μας την επιτυχημένη συνταγή, δεν είναι άσχημο να "κλέψουμε" κάποια από τα συστατικά της. Άσχημο είναι να προσπαθούμε να τα εξευτελίσουμε. Γιατί αν το κάνουμε γινόμαστε γελοίοι και αντί να μεγαλώσουμε, θα μικραίνουμε κι άλλο. Και ο άλλος, ο γείτονας μας, θα γελάει μαζί μας και θα 'χει και δίκιο.
Μεγάλο μερίδιο σε ακόμη μια καλή πορεία του Παναθηναϊκού έχει ο προπονητής του. Ο Τεν Κάτε αν και στην αρχή φαινόταν να ψάχνεται, κατόρθωσε και βρήκε τη στρατηγική που θα είχε τις πιο πολλές πιθανότητες να ανταγωνιστεί ομάδες με μεγαλύτερη ποιότητα. Βάζοντας στην αρχή τρία αμυντικά χαφ, κάλυψε τις αδυναμίες των κεντρικών του αμυντικών. Πηγαίνοντας στο Μιλάνο δικαιώθηκε πλήρως επιλέγοντας κι ένα διαφορετικό πλάνο. Τρεις κεντρικοί αμυντικοί που έφεραν ηρεμία στην ομάδα και τη βοήθησαν για το μεγάλο διπλό. Με ήρωα μάλιστα, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, έναν ποδοσφαιριστή που στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Ο Σαριέγκι είναι ένας δυναμικός αμυντικός που όμως θέλει κάλυψη για να αποδώσει, να κρύψει τις αδυναμίες του και η ομάδα να πάρει μόνο τα καλά του. Ο Ολλανδός τεχνικός του την παρείχε και ο Βάσκος όχι μόνο έκανε ένα πολυ καλό παιχνίδι αμυντικά, αλλά με την ανεβασμένη του ψυχολογία, κατάφερε να σκοράρει κιόλας.
Προχθές το βράδυ στο ΟΑΚΑ, 60000 χιλιάδες φίλοι του Παναθηναϊκού πήγαν να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματα και τη στενοχώρια τους και ήλπιζαν η ομάδα τους να τους δώσει μία χαρά. Μόλις πέτυχε το γκολ ο Καραγκούνης ο κόσμος ξέσπασε και ίσως αυτό το ξέσπασμα το είχε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ. Η συγκυρία ήταν τέτοια που αυτό το τέρμα τους έκανε να δουν μια ευκαιρία για να χαμογελάσουν. Τελικά υπάρχουν στιγμές που ο αθλητισμός κάνει και καλό. Το τριφύλλι μας έκανε να το θυμηθούμε αυτό. Εντάξει εγώ σαν οπαδός του Ολυμπιακού μπορεί να μη φώναξα και ζήτω, αλλά ένα χαμόγελο το έσκασα. Μετά από αρκετές μέρες, μάλιστα. Όταν βλέπεις τόσο κόσμο να χαίρεται είναι πολύ χαιρέκακο εσύ να μιζεριάζεις. Η χαρά, λένε, είναι μεταδοτική.
Ο Παναθηναϊκός στους "16" λοιπόν. Αυτό είναι που έχει σημασία τελικά. Γι' αυτό πρέπει να χαίρεσαι και συ φίλε Παναθηναϊκέ και να μην προσπαθείς μέσα στην ευφορία σου να μειώσεις τον αντίπαλο. Ποιος ο λόγος να το κάνεις αυτό; Εγώ παραγματικά δε βρίσκω. Άσε τους άλλους να λένε. Εσύ ξέρεις τι έχει κάνει η ομάδα σου. 3(τρεις) συνεχόμενες νίκες στο Champions League δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι ένας ολόκληρος γύρος. Και η ομάδα σου το χει πετύχει δύο φορές. Γιατί ρε μεγάλε εκείνη την ώρα αντί να αποθεώσεις την ομάδα σου ν' ασχολείσαι με τον άλλον; Δεν είναι ωραίο ο σύλλογός σου να μεγαλώνει και εσύ να κάνεις μικρότητες. Γιατί ίσως έτσι να κάνεις τον αντίπαλο να σε φωνάξει όπως λέει και ο στίχος του ύμνου της ομάδας σου. Τρανέ Παναθηναϊκέ...

ΥΓ.: Πόσοι πιστεύουν ότι είμαι ακόμη οπαδός του Ολυμπιακού; Μάλλον μόνο εγώ. Για συνδέστε τις έντονες μαύρες λεξούλες... Τώρα; Ούτε εγώ...

Πού να βρεις όρεξη...

Έχω γράψει αρκετά άρθρα σε τούτο εδώ το μπλογκ. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, με πολύ καλή διάθεση. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, όταν τα ξαναδιάβασα σκέφτηκα "τι μαλακίες κάθομαι και γράφω, μόνος μου τα γράφω και μόνος μου χαίρομαι". Αυτή τη φορά ήθελα να γράψω για τη δολοφονία του μαθητή από τον αστυνομικό αλλά και τους βανδαλισμούς που ακολούθησαν. Ξεκίνησα να γράφω, αλλά τα έσβησα όλα. Οι σκέψεις μου είναι τόσες πολλές που δεν κατάφερα να τις βάλω σε σειρά. Ένα θα πω. Αν κατηγορούμε την κονωνία μας και ρίχνουμε εκεί την ευθύνη για τους βανδαλισμούς που έλαβαν χώρα σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, τότε να την κατηγορήσουμε και για την αποτρόπαια πράξη του αστυνομικού. Δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξουμε την κοινωνία που θέλουμε. Πάντα θα την κατηγορούμε και πάντα θα κάνουμε τα ίδια λάθη. Μόνο ας σκεφτούμε την επόμενη φορά πριν κάνουμε το ο,τιδήποτε, αν θα έχει την παραμικρή έστω συνέπεια στον συνάνθρωπό μας. Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όταν το καταλάβουμε αυτό θα μιλάμε για πολιτισμό. Αλλιώς θα ζούμε μόνοι, με την ψευδαίσθηση της ατομικής μας ελευθερίας. Παπαρολογίες από έναν άνθρωπο που τώρα τελευταία νιώθει πιο μπούφος από ποτέ....


ΥΓ.: Το τραγούδι τούτο δεν ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του δολοφονημένου νεαρού. Όμως κάποιοι μεμονομένοι στίχοι λένε τόσα πολλά...

Γράμματα στον Άη Βασίλη

Πόσες έμειναν; Πόσες; 20 μερούλες. 20 μερούλες για να γιορτάσουμε τον ερχομό του Μεσσία στη Γη. Και βάλτε και άλλη μία βδομαδούλα για ν' αλλάξουμε το έτος. Τίποτα δηλαδή. Είναι λοιπόν η κατάλληλη εποχή για να ζητήσουμε από τον Άη Βασίλη το φετινό μας δωράκι, για δεν είναι; Απαντάω πάλι εγώ. Είναι. Το μπλογκ μας σε συνεργασία με γνωστούς ρουφιάνους , όπως ο Χλαπάτσας του Κάκκαλου, κατόρθωσε να μπει στα αποδυτήρια μεγάλων ομάδων και να υποκλέψει κάποια γράμματα ανθρώπων που σχετίζονται άμεσα με αυτές. Απαραίτητη σημείωση: δημοσιεύουμε τα γράμματα ακριβώς όπως έχουν, δεν αλλάξαμε τίποτα. Και μάλιστα για το τέλος, έχουμε κι ένα γράμμα bonus.

Ξεκινάμε με την ομάδα που υποστηρίζω και τον Τάσο Πάντο:

Αγαπημένε μου Άγιε μου Βασίλη,

Το ξέρεις ότι έχεις το ίδιο όνομα με ένα συμπαίκτη μου; Και μάλιστα ανταγωνιστή μου μέσα στην ομάδα γιατί παίζουμε την ίδια θέση. Παρατηρώ ότι τελευταίως ο Βασιλάκης ο Τοροσίδης όλο τραυματίζεται και παίζω εγώ. Μα, Άγιε μου, πώς το κάνεις αυτό; Ούτε καν στο ζήτησα. Ήμουν έτοιμος να το κάνω, αλλά εσύ δεν παίζεσαι. Πραγματοποίησες την επιθυμία μου πριν ακόμη την εκφράσω. Δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο λοιπόν από το να σε ευχαριστήσω και να σου υποσχεθώ ότι θα είμαι το καλύτερο δεξί μπακ του πρωταθλήματος. Σε κάθε παιχνίδι θα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Θα βγάζω και ασσίστ. Και με το αριστερό. Μόνο... Να μωρέ δεν ξέρω αν γίνομαι άπληστος, αλλά θέλω κι ένα γκολάκι. Κι ένα τρόπο να τον πανηγύρισω. Έχεις δει τον Καραγκούνη τι κάνει όταν βάζει γκολ; Νομίζω ότι θα είμαι έτσι και γω. Δε θα ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ βοήθα με να μη λυποθυμήσω...
Αυτά Άγιε μου Βασίλη. Δε θέλω τίποτα άλλο. Αααα, όχι ψέματα ένα ακόμα. Θέλω όταν πηγαίνω το βράδυ σ' ένα μαγαζί να πιω ένα ποτό να μη μου ζητάνε ταυτότητα. Κάνε με να δείχνω λίγο πιο πολύ... πώς να στο πω... ενήλικος. Σ' ευχαριστώ!

Συνεχίζουμε με τον Ουρουγουανό μέσο του ΠΑΟΚ, Πάμπλο Γκαρσία:
Βillako,
Δεν ξέρω αν ήμουν το καλύτερο παιδί. Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι το καλύτερο παιδί. Δε θα σε γλείψω γιατί εδώ που έχω έρθει, στην πόλη που ζω λένε ότι δεν είσαι τυχαία ερυθρόλευκος. Ναι τους λέω. Η coca-cola φταίει. Όχι μου λένε. Ο Κόκκαλης φταίει. Τους πιστεύω. Λοιπόν, τις προάλλες κατέβηκα Αθήνα για να παίξω εναντίον της ομάδας σου. Ο Ντιόγκο με έσπασε το δόντι, το πήρε και το κατάπιε. Του λέω δως το πίσω. Με λέει να περιμένεις το ημίχρονο να με καλέσει η φύση. Έτσι είσαι του λέω; Τον πιάνω, του δίνω μία στο στομάχι, το φτύνει το δόντι. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί δε σε χρειάζομαι ρε! Ό,τι θέλω μπορώ και το παίρνω μόνος μου. Θέλω κάρτα; Θα πάρω κάρτα; Και δε με λες και κάτι τελευταίο; Είναι τυχαίο που και τις δύο κόκκινες κάρτες τις πήρα στην Αθήνα; Εεεεεε; Ερυθρόλευκο παιδί της Ιντρακόμ...
Το γράμμα το δίνω στο Γιώργο Μίνο να στο φέρει τώρα που θα κατέβει κάτω. Κοίτα να τον πας στα καλύτερα μαγαζιά της πόλης. Μη μάθω ότι δεν τον πήγες Νότη...


Παναθηναϊκός και Γιώργος Καραγκούνης:
Άγιε μου Βασίλη,
Είμαι πολύ χαρούμενος. Πήγα με τον Παναθηναϊκό στο Μιλάνο και συνάντησα τους παλιούς μου φίλους. Τότε που όταν έπαιζα στην Ίντερ και κερδίζαμε κάποιο φάουλ, πήγαινα δίπλα στους Μιγιάτοβιτς, Ρεκόμπα, Αντριάνο και τους άλλους και τους έλεγα να με αφήσουν εμένα νε εκτελέσω το φάουλ. Τους έπρηζα μέχρι να με αφήσουν, θυμάμαι. Τι ωράιες εποχές...
Ξαναπήγα εκεί που λες, και κέρδισα μάλιστα. Εντάξει θα ήθελα να πετύχω εγώ το γκολ και να μη βγω και αλλαγή αλλά δε γίνονται όλα. Τώρα τελευταία μάλιστα βγαίνω πολύ συχνά αλλαγή. Ποιος εγω... Που παλιότερα μόλις τελείωνε κάποιο επίσημο παιχνίδι της ομάδας μου, κανόνιζα και πήγαινα να παίξω 5x5 με τους φίλους μου στο καπάκι. Τι έχω πάθει Άγιε μου; Τόσο πολύ γέρασα πια; Θέλω να παίζω συνέχεια. Να παίρνω 10 φάουλ σε κάθε παιχνίδι. Να έχω την μπάλα στα πόδια μου τα 80 από τα 90 λεπτά. Να σουτάρω, να πασάρω, να μαρκάρω, να παίρνω περίεργες γκριμάτσες. Σε παρακαλώ κάνε κάτι...
Α, και κάτι ακόμα. Τώρα που έρχονται άγιες μέρες και οι άνθρωποι στολίζουν τα σπίτια τους, κάνε να μη κρεμάνε φωτογραφίες μου στο δέντρο αντί για καλικαντζαράκια. Είναι άδικο, άλλαξε τη φάτσα... των καλικάντζαρων...



Ντούσαν Μπάγιεβιτς:
Ορίτζιναλ Άγκιε Βασίλη,
Επέσρεψα σπίτι. Όκι ποια ΑΕΚ; Τώρα μόλις ήρτα από προπόνηση. Μόλις μπήκα σπίτι μου. Και σκέτηκα να σου γράψω γράμμα. Εντώ γράφει το Τάσος Πάντος γκιατί να μη γκράψω και γω;
Κατ' αρκάς να σου ζητήσω συγγνώμη. Όλα αυτά τα κρόνια που ντε σου έγκραφα το έκανα γιατί σε είχα προντώσει. Έγκραφα στον Άγκιο Νικόλαο. Μου είχε πει το Μπουρουτζίκα που πήγε στην Αμερική ότι Σάντα Κλάους Αθανασιάδης σημαίνει Άγκιο Νικόλαο. Αλλά μια που επέστρεψα στην ΑΕΚ, είπα να επιστρέψω και σε σένα. Συγγνώμη...
Αγκιε μου, έκω προβλήματα. Το ομάδα που μου δώσανε έχει τόσο αυτοπεποίθηση όση έκει το πρόβατο που πάει στο σφαγγή. Και όπως λέει μια παλιά γιουγκοσλάβικη παροιμία "το πρόβατο που πάει στο σφαγγή, δεν έχει αυτοπεποίθηση"... Κάνε κάτι να αναπτερώσουμε το ηθικό των παικτών. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. Συγγνώμη. Σε παρακαλώ. Και κάνε το συνόνοματό σου το Πλιάτσικας να ξεβάψει αυτό το πλατινέ μαλλί. Δεν αντέκω να τον βλέπω άλλο έτσι. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι αυτή είναι η αιτία που το ομάδα δεν έχει αυτοπεποίθηση. Γκεια σου τώρα πάω ζητήσω συγγνώμη γυναίκα μου γιατί είπα δε μ' άρεσε το μουσακά που έφτιαξε και την πρόντωσα κι έφαγκα έξω. Συγκνώμη...


Τι σας έχω για τη συνέχεια; Οοοοοοοοο.... Διαιτητάρα:
Συνάδελφε Βασίλη,
Το ξέρω με ζηλεύεις. Ήθελες κι εσύ να γίνεις σαν εμένα και όχι να "διαιτητεύεις" κουτσούβελα και να κρίνεις αν αξίζουν δώρο ή όχι. Αλλά δυστυχώς για σένα κόκκινε φίλε μου, ο Τάσος ο Κάκκος είναι ένας κι άλλος δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει. Τώρα που δε θα υπάρχει αγωνιστική κίνηση θα πάρεις λίγο από τη δόξα μου αλλά μια φορά το χρόνο είναι, δεν πειράζει. Εγώ παίζω στις τηλεοράσεις όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Κι έχεις δει πώς γράφω στο φακό έτσι; Να ξέρεις έχω απορρίψει πολλές προτάσεις από ανδρικά και γυναικεία περιοδικά για φωτογράφηση γιατί δε γουστάρω την υπερέκθεση. Ενώ εσύ για κανα μήνα είσαι παντού ρε μαϊντανέ. Αυτή είναι η διαφορά μας. Έχεις δει κανέναν Τάσο Κάκκο να κρέμεται από μπαλκόνι; Να φωτογραφίζεται με μικρούς και μεγάλους σε εμπορικά καταστήματα; Και να σε ρωτήσω κάτι... Σε πόσες εκδόσεις βγαίνεις πια και είσαι παντού; Τώρα μεταξύ μας, μια που δε μας βλέπει και κανείς, πώς το κάνεις αυτό ρε συ; Μπορώ και γω; Ε φανταστικέ συνάδελφε...

"Χρυσά παιδιά"...

Ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας για το τρέχον έτος βρέθηκε. Έχει βρεθεί εδώ και 2-3 μέρες δηλαδή αλλά εμείς τώρα το πήραμε χαμπάρι. Το να μην το 'χετε μάθει δεν παίζει. Ο πολύ συμπαθής(σε αυτούς που τον λατρεύουν) Κριστιάνο Ρονάλντο βραβεύτηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς που φεύγει, αφήνοντας πίσω του στη δεύτερη θέση τον Αργεντίνο Λιονέλ Μέσι της Μπαρτσελόνα. Με το παρόν άρθρο έχω ως σκοπό να διατυπώσω τη δική μου αντικειμενική(Μπάρτσα οεοεοεοεοε) και αμερόλυπτη(Μέσι Μέσι Μέσι Μέσι) άποψη για το θέμα. Εντάξει δε με ρώτησε και κανείς(κακώς), αλλά θέλω να πω ένα-δυο πραγματάκια.
Το δεδομένο είναι ένα. Είτε κάποιος είναι οπαδός του Πορτογάλου είτε του Αργεντίνου, δεν μπορεί να απαξιώσει τον άλλον. Μιλάμε για δύο τεράστιους ποδοσφαιριστές και μάλιστα σε μικρη ηλικία. Ελπίζουμε να έχουν τη διάρκεια ώστε να τους βλέπουμε αρκετά χρόνια ακόμα να κάνουν θαύματα με την μπάλα. Ευχόμαστε να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ροναλντίνιο και να έχουν τη απαιτούμενη σταθερότητα ώστε να περάσουν στην ιστορία.
Αρκετά με τις ευχές. Κριστιάνο Ρονάλντο. Ένας παίκτης που πήγε στη Man United του Φέργκιουσον σε μια εποχή που όλοι έψαχναν τον αντί-Μπέκαμ. Κατ' ευθείαν στα βαθειά. Το Νο7 στην πλάτη εξ αρχής. Αν το αντέξει καλώς, αλλιώς πάμε γι' άλλα. Για το αν δικαιώθηκε ο Σερ Άλεξ δεν υπάρχει αμφιβολία. Από το ντεμπούτο του στο Ολντ Τράφορντ οι οπαδοί των κόκκινων διαβόλων φώναζαν εκσταστιασμένοι ότι αυτός είναι ο αυθεντικός Ρονάλντο και όχι ο συνεπώνυμος Βραζιλιάνος άσσος. Γρήγορος και ταχύς μ' ένα ξεπέταγμα που μπορεί από τα πρώτα μέτρα να σε αφήσει πίσω ν' αναρωτιέσαι "ρε μ' αυτόν δεν ήμασταν δίπλα-δίπλα πριν"; Τα συνεχόμενα τσαλιμάκια με την μπάλα στα πόδια κουράζουν αντιπάλους αλλά και αρκετούς φιλάθλους(όπως εμένα). Μερικά κάνουν τη δουλειά τους, άλλα πάλι είναι αχρείαστα και απλά κουράζουν. Στο ένας εναντίον ενός κάνεις το σταυρός σου να μην είσαι αυτός ο "ενός". Το ψηλό παιχνίδι είναι ένα ακόμη από τα πλεονεκτήματά του αφού δεν είναι λίγες οι φορές που έχει σκοράρει και μάλιστα δύσκολα τέρματα με το κεφάλι. Το σουτ του χωρίς τα πολλά φάλτσα, αλλά δυνατό κι ευθύβολο ξεκινάει τους αντίπαλους τερματοφύλακες είτε η μπάλα κινείται είτε είναι στημένη. Απ' όλα αυτά, το συμπέρασμα που βγαίνει έιναι ότι μιλάμε για έναν παικταρά ολκής που δίκαια έχει τόσους πολλόυς φίλους σε όλο τον κόσμο.
Πώς όμως έχει και τόσους πολέμιους. Πάρτε υλικά και βάλτε στο μπλέντερ. Τα αχρείαστα τσαλιμάκια που κάνει ώρες ώρες(να είμαστε δίκαιοι τα έχει μειώσει αρκετά σε σχέση με τα πρώτα χρόνια της καριέρας του), τα συνεχόμενα εύκολα πεσίματά του(και αυτά προσπαθεί να τα μειώσει), οι γκριμάτσες που παίρνει στα παιχνίδια. Ειδικά όταν πετυχαίνει κάποιο γκολ, το ύφος "καλά για την πλάκα μου σας έχω όλους, τι να μου πείτε" είναι αυτό που εξοργίζει τους εχθρούς. Σε άλλους αυτή μόνο η γκριμάτσα τον κάνει ακόμη πιο συμπαθή. Το μπλαζέ ύφος όμως, δεν ταιριάζει σε ένα λαϊκό σπορ όπως είναι το ποδόσφαιρο. Θέλεις να βλέπεις παίκτες που γουστάρουν και βγάζουν έντονα συναισθήματα στους πανηγυρισμούς τους.
Άλλο ένα θέμα που χρήζει μιας άλφα ανάλυσης και δόξα τω Θεώ έχει αναλυθεί σε τούτο εδώ το μπλογκ είναι το θέμα με το κλάμα του Κριστιάνο. Ποιος δε θυμάται και ειδικά Έλληνας το μαύρο δάκρυ που έριξε ο Πορτογάλος την 4η Ιουλίου 2004 στο Ντα Λουζ; Τότε που η Εθνική του ομάδα ποδοσφαίρου είχε χάσει το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο σπίτι της. Και μάλιστα από μια χώρα σαν την Ελλάδα. Κάποιοι θα πουν και ίσως έχουν και δίκιο, ότι τα δάκρυα που έχυσε τότε ο Ρονάλντο ήταν από την ένταση του αγώνα και από την απογοήτευσή του που έχασε μια ευκαιρία να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Θυμάστε, όμως την αντίδραση που είχε μετά; Όπως είχε ειπωθεί, μπαίνοντας στα αποδυτήρια του γηπέδου ήταν εκτός ελέγχου. Έσπαγε κάθε αντικείμενο που είχε πάνω ελληνική σημαία ενώ έκανε καλοκαιρινό και το πούλμαν της ομάδας του. Εμένα όλα αυτά μου δείχνουν οργή. Οργή για το ρεζιλίκι που ένιωσε ο Κριστιάνο, χάνοντας την κούπα στη χώρα οτυ από κάποιους μέχρι τότε ανύπαρκτους Έλληνες. Με λίγα λόγια μηδέν σεβασμός στον αντίπαλο αλλά πολύ εγωκεντρισμός. Άλλωστε ήξερε ότι ήταν πολύ μικρός και ότι θα του ξαναδίνονταν κι άλλες ευκαιρίες. Άλλο η θλίψη και η απογοήτευση κι άλλο η οργή.
Τώρα όσο για τον περσινό τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ που ξαναξέσπασε, αυτή τη φορά ενώ η ομάδα του είχε κερδίσει το πρωτάθλημα Ευρώπης, πάλι υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία που λέει συγκίνηση και χαρά που κέρδισε το κύπελλο. Η δική μου που λέει ότι με την νικητήρια απόκρουση του Φαν Ντερ Σάαρ, ο Πορτογάλος έπεσε κάτω κλαίγοντας με λυγμούς μόνο και μόνο επειδή ένιωθε ότι αυτός είχε αποτύχει, επειδή είχε χάσει το δικό του πέναλτυ. Όταν όλοι πανηγύριζαν, αυτός είχε μείνει στο χορτάρι και τα είχε με τον εαυτό του. Μια τελείως εγωκεντρική θεώρηση των πραγμάτων σε ένα άκρως ομαδικό άθλημα όπως είναι το ποδόσφαιρο.
Πάμε στο Μέσι τώρα. Από μικρός στην Μπαρτσελόνα, το όνομα του είχε κάνει πάταγο πριν ακόμη τον δούμε ν' αγωνίζεται. Σε μια εποχή που στην ομάδα επικρατούσε Ροναλντινιομάνια, ο Μέσι εμφανίστηκε για να δώσει το δικό του στίγμα. Μάλιστα η όλη αυτή κατάσταση τον βοήθησε στην αρχή γιατί σκεφτείτε ν' αντιμετωπιζόταν ως ο σωτήρας που θα σώσει την Μπαρτσελόνα και θα την κουβαλήσει στις πλάτες του. Το ότι όλα τα φώτα συγκέντρωνε ακόμα τότε ο Βραζιλιάνος δεν τον άγχωσε περισσότερο απ' όσο έπρεπε και όταν πήρε τα πρώτα παιχνίδια και τις πρώτες εμπειρίες από το αληθινό ποδόσφαιρο, άρχισε να δείχνει τι μπορεί να κάνει. Ο Ροναλντίνιο έφυγε την κατάλληλη στιγμή γι' αυτόν, ώστε να γίνει ο επόμενος ηγέτης του καμαριού της Καταλωνίας. Τρομερή ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, πολύ γρήγορο κοντρόλ της στρογγυλής θεάς. Μπορεί να την εξαφανίσει και να την εμφανίσει πριν ακόμα προλάβεις ν΄απλώσεις το πόδι σου. Στο κεφάλι δεν είναι καλός λόγω ύψους, αλλά αυτό το χαμηλό κέντρο βάρους είναι αυτό που τον βοηθάει να ντριμπλάρει άψογα. Μαζί με την εκπληκτική τεχνική του κατάρτιση βέβαια. Το σουτ με το αριστερό πόδι είναι πολύ καλό και όσο πάει το βελτιώνει. Κυρίως στη δύναμη γιατί η τεχνική ποτέ δεν του έλειπε.
Έχει κι αυτός όμως τα κολλήματά του. Εντάξει πανηγυρίζει τα γκολ του με το χαμόγελο στα χείλη σα φυσιολογικός άνθρωπος αλλά... Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κάθε Αργεντίνος μεγαλώνει έχοντας στο εικονοστάσι του και όχι πάνω από το κρεβάτι του, μια φωτογραφία του Μαραντόνα. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι όλα τα παιδιά στην Αργεντινή θέλουν να του μοιάσουν και να παίζουν μεγαλώνοντας σαν αυτόν. Αλλά αυτό που έχει κάνει ο Μέσι αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Ποιο είναι το πιο διάσημο παιχνίδι που έχει αγωνιστεί ο μεγάλος Ντιέγκο; Φυσικά το Αγγλία-Αργεντινή στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1986. Εκείνο το παιχνίδι που τελείωσε με σκορ 2-0 με το "χέρι του Θεού" και το τρομερό σλάλομ στο δεύτερο γκολ. Δύο γκολ που ο Μέσι έχει καταφέρει ν' αντιγράψει και να πετύχει με καταπληκτική ομοιότητα μάλιστα στη μέχρι τώρα καριέρα του σε δύο διαφορετικά παιχνίδια μικρότερης φυσικά σημασίας από εκείνο στο Μεξικό.
Κλείνοντας να παραδεχτούμε ακόμη και μεις ότι με βάση την περσινή σεζόν αυτός που άξιζε περισσότερο τη "Χρυσή Μπάλα" ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Άλλωστε ο Αργεντίνος είναι πιο μικρός κι έχει χρόνια μπροστά του να την κερδίσει όχι μόνο μία φορά, αλλά και 2 και 3 και 4. Και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρει...



ΥΓ. Θα συμφωνήσω και με την επιλογή Κασίγιας στην τέταρτη θέση. Ο Καστιγιάνος τερματοφύλακας κρατάει όλα αυτά τα χρόνια μόνος του την άμυνα της μαδριλένικης ομάδας και ειδικά πέρσι σε κάθε ματς έκανε 5 κι 6 σωτήριες επεμβάσεις και έδωσε το πρωτάθλημα στη Ρεάλ. Βοήθησε το καλοκαίρι και στην κατάκστηση του Euro από την Ισπανία. Τι άλλο να κάνει; Μπορεί να είμαστε Μπαρτσελόνα, αλλά αναγνωρίζουμε και κάποιους από τους άλλους που γράφουν ιστορία με την ατιμασμένη λευκή φανέλα...

Ο κυρ Φελίπε και ο Diamantopoulao...

O αριστερά έχει πάρει ένα μουντιάλ με τη Βραζιλία, πήγε Πορτογαλία κι έγινε πελάτης της παρέας του Καραγκούνη(είχε φτάσει σε σημείο να δηλώσει ότι "ίσως τελικά να μην υπάρχει τρόπος να κερδίσουμε την Ελλάδα") και τώρα προσπαθεί (ανεπιτυχώς ακόμη) να πετύχει στην Τσέλσι. Ο δεξιά έφτασε μέχρι και τον Ολυμπιακό όπου έμεινε για κανά-δυο φεγγάρια αλλά μέχρι έκει. Ο Σταύρος Διαμαντόπουλος είναι ο δικός μας Φελιπάο. Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι των φτωχών. Μοιάζουν όντως, μπράβο Πετράν, καλός είσαι, συνέχισε έτσι....

Ο Τύπος και ο ΕΥΡΩΘΡΥΛΟΣ

Ξεκινάμε με αυτό. Γίναμε πρωτοσέλιδο! Τι δε μας πιστεύετε; Τι δυσκολόπιστοι που είστε... Άπιστοι Θωμάδες... Για δείτε την εφημερίδα κάτω αριστερά στο κόκκινο πλαίσιο:

Πατήστε πάνω στην εφημερίδα να μεγαλώσει να δείτε καλύτερα μην ντρέπεστε.
Χα! Είδατε τώρα; ΩΡΑ μας ήταν... Βέβαια εντάξει η εφημερίδα μπερδεύτηκε και μας έβαλε με τους Λουζιτανούς. Να πούμε στην "ΩΡΑ των σπορ" ότι είμαστε με τους άλλους κόκκινους. Αυτούς με τις ρίγες. Τους λευκούς χθες έστω. Συγχωρούμε γιατί ήταν πρώτη φορά(και μάλλον τελευταία αλλά δεν έχει σημασία). Όπως λένε και οι φίλοι μου οι stars διαφήμιση να 'ναι κι ας είναι κι αρνητική.

Αρκετά όμως με μένα. Κάναμε post για το συμπαθή κατά τ' άλλα αιώνιο, δε θα κάναμε για τον ΕΥΡΩΘΡΥΛΟ; Μια ελληνική βδομάδα ιδανική για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό που έκαναν την Ευρώπη να παραμιλάει... Και τους Έλληνες να κάνουν κωλοτούμπες:
"Ο Φίλαθλος" 10/11/2008(το κόκκινο πλαίσιο παρακαλώ):


Και "Ο Φίλαθλος" χθες 27 και σήμερα 28/11/2008:

Βρε βρε βρε πώς αλλάζουν τα πράγματα...


5 γκολ λοιπόν... Όπως φαντάζομαι θα διαβάσατε σήμερα τα ωραία: "5 σφαίρες στα φτερά των αετών", "οι αετοί δεν πέταξαν γιατί καρφώθηκαν στη γη με πέντε καρφιά", "οι αετοί και οι πέντε αετονύχηδες", "εμπρος αετέ, δικέφαλε", "ο αετός πεθαίνει στον αέρα" και άλλα τέτοια γραφικά κι αγαπημένα...
Θα εστιάσουμε για ακόμη μια φορά στο Φάληρο και πως πανηγύρισαν τη μεγάλη(σε έκταση) αυτή νίκη οι του Ολυμπιακού:

"Ποιος είναι αετός τώρα εεε;; Ποιος πετάει;; Who's your daddy??"(παρεκτράπηκε τον κόβω κάπου εδώ)


Πατσατζόγλου: "Ποιο απ' όλα πανηγυρίζουμε τώρα;"
Άντζας: "Νομίζω το δικό σου..."
Πατσατζόγλου: "Αλήθεια ρε συ Βούλη, θα βάλω γκολ;"


"Κάτσε να σουτάρω μπορεί να 'χει δίκιο ο Παρασκευάς..."



"Ρε συ Ντομί τι όνειρο είδε ο Άντζας; Κράτα με γιατί θα πάω να τον φιλήσω και θα εκτεθώ"



"Ωχ έπεσε αστέρι! Κλείνω τα μάτια μου κι εύχομαι αυτό το σουτ να καταλήξει στα δίχτυα..."


Ο Ντιόγκο έχει όλα τα φόντα να γίνει μεγάλος παίχτης αλλά ακόμα είναι παιδί και δεν το κρύβει:

"¨Ωραία έβαλα κανά-δυο γκολάκια. Τώρα πρέπει να βρω ένα κορόιδο να μου κοπανήσει τα μάγουλα να πεταχτεί όλο το νερό στα μούτρα του. Μα πού είναι ο Τάσος;;;"


Diogo: "Α ρε Αβραάμ σου το 'πα ότι ο Πάντος θα την πατήσει μη βάλεις στοίχημα. Πέσε τώρα τα 20 ευρώ..."

Κάποιος στο Φάληρο είχε φάει από χθες κόλλημα(δες χθεσινό post φωτό με Βλβέρδε να δείχνει κάτι στην προπόνηση) και έψαχνε έναν συγκεκριμένο άνθρωπο:

"Ο Τοροσίδης που είναι;;;"



Αυτά τα ολίγα.. Κουράστηκα και θέλω 2-3 μέρες ρεπό. Να 'ναι καλά οι ΕΥΡΩΑΙΩΝΙΟΙ που μας έδωσαν ευχάριστο υλικό ν' ασχοληθούμε. Και εις ανώτερα


edit: Τώρα μόλις είδα το παρακάτω στο gossip του sport.gr:
Ο Παρασκευάς Αντζας πείραζε διαρκώς τον Πατσατζόγλου για το αριστερό σουτ που έστειλε στα... περιστέρια στο παιχνίδι με τη Μπενφίκα. Λίγα λεπτά αργότερα, ο "Πάτσα" πήρε την... εκδίκηση του με το υπέροχο γκολ που πέτυχε με το αριστερό του πόδι. "Είδες το καλό το αριστερό;", έλεγε με γέλια μετά στον Παρασκευά

Μα να επιβεβαιώνομαστε συνεχώς; Τι γίνεται...

Διπλό στο Μιλάνο, εγκεφαλικό στον Πειραιά...

Έλα μωρη Πανάθα!!! Έλα μωρη ΕΥΡΩ-Πανάθα!!! Το κάνες πάλι το θαύμα σου. Ο μάστορας των ευρωπαϊκών διπλών στην Ελλάδα έκανε χθες ένα από τα μεγαλύτερα όλων. Η ομάδα που με έκανε να μεγαλώσω με παιδικά τραύματα τέλη δεκαετίας του '90 και αρχές της νέας χιλιετίας, κάνοντας συνεχώς καλές ευρωπαϊκές πορείες. "Γιατί αυτοί κι όχι η ομάδα μου", αναρωτιόμουν αλλά η απάντηση που έπαιρνα ήταν: "μην ασχολείσαι, αφού στην Ελλάδα είμαστε κυρίαρχοι"...
Και το χθεσινό μού ξύπνησε τέτοιες αναμνήσεις. Βέβαια, μεγαλώνοντας έμαθα να μη φθονώ αυτά που κάνει ο αιώνιος αλλά να τα επιδοκιμάζω και γιατί όχι να παρακαλάω να τον μιμηθεί και ο Ολυμπιακός. Αφού έχουμε το παράδειγμα στη χώρα μας, μόνο να κερδίσουμε μπορούμε απ' αυτό. Έτσι σκέφτομαι τώρα.
Αλλά μη νομίζετε και μέσα στον Ολυμπιακό το βλέπουν πλέον διαφορετικά. Χαίρονται για τη μεγάλη νίκη του ΠΑΟ και δεν το κρύβουν. Δε με πιστεύετε; Για δείτε:



"Ναι, καλά... Έλα πείτε τώρα αλήθεια πόσο ήρθε ο Παναθηναϊκός... Σε λίγο θα μου πείτε ότι σκόραρε ο Σαριέγκι και μάλιστα στο σωστό τέρμα..."


"Αλήθεια είναι;;;!!! Μη μιλάς, μα μαααάσα πρώτα... 11880"


Όπως καταλαβαίνετε ο Ερνέστο μετά στην πρόπονηση ήταν λίγο διαφορετικός:

"Ποιος έβαλε το αυτογκόλ στην Κύπρο με την Ανόρθωση; Τοροσίδης; Βασίλη, άσε το ατομικό. Όχι μόνο παίζεις, αλλά θα παίξεις εκεί μπροστά. Έχω έμπνευση..."


Αλλά και ο πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός ήταν κάπως διαφορετικός:

"Όταν είπα το καλοκαίρι στον Χρυσικόπουλο να πάρει Ten Cate, δεν εννοούσα τεντόπανα... Και όταν είπα να πάρει Βάσκο, αυτός πήρε τον Βαλβέρδε αντί να μου φέρει τον Σαριέγκι. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνω καμιά απολυσούλα; Μου 'φτιάξα το κέφι μ' αυτό το τελευταίο..."


ΥΓ.: Όποιος βλέποντας τις άνωθεν φωτογραφίες, παρατηρήσει κάτι για τη φόρμα του Βαλβέρδε ή τη γραβάτα του Σωκράτη, εγώ τα παρατάω όλα και πάω να μονάσω στο Βατοπαίδι...

Τι παίζουμε;

Ντέρμπυ αιωνίων χθες στο μπάσκετ και αυτά που είδαμε στο ΟΑΚΑ πικραίνουν πρώτα απ΄όλα όλους τους φίλους του μπάκετ για τα αντικείμενα που έπεσαν και δευτερευόντως όλους εμάς τους Ολυμπιακούς για το χάλι που παρουσίασε η ομάδα μας. Όπως καταλαβαίνετε, δε θ' ασχοληθούμε και πολύ με το αγωνιστικό(δε με συμφέρει και πολύ και αν γράψω αυτά που θέλω για την ομάδα μου θα γίνω πολύ κακός και δε το θέλω). Θα προσπαθήσουμε να δούμε το παιχνίδι μέσα από μια άλλη σκοπιά λίγο πιο εύθυμη για να φτιάξουμε πρώτα απ' όλα τη δική μου διάθεση. Θα μας βοηθήσουν κάποιες φωτογραφίες που τράβηξαν επαγγελματίες φωτογράφοι από το κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων. Πραγματικά δεν έχω καταλάβει γιατί γράφω στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο εφόσον είμαι ένας αλλά δεν πειράζει... Οι παίκτες του Ολυμπιακού σα να μην ξέρανε ποιο παιχνίδι έπαιζαν χθες...


Παπαλουκάς(ελληνικής καταγωγής): "Λοιπόν, όποιος είναι χειρότερος απόψε θα κάνει το τραπέζι στους υπόλοιπους..."
Χαλπερίν(εβραϊκής καταγωγής): "Σωστός ο captain. 20 ποντάκια στο νερό θα βάλω σήμερα..."




Βύντρα: "Έχει να φάει απόψε βρισίδι ο Χατζηβρέττας... Να βγάλω και γω το άχτι μου! Ελπίζω να τον βάλει ο Ομπράντοβιτς..."




Μπουρούσης: "Αντώνη τι λες να είναι;"
Φώτσης: "Τελευταία φορά που στο λέω. Μπάλα είναι!"





Διαμαντίδης: "Τι έχουν γράψει πάνω στην μπάλα; Δε βλέπω... Κάτσε ρε Θοδωρή να δω... Φαίω εγώ μετά να στην κλέψω;"




Παπαλουκάς: "Και μετά βάζεις το αριστερό χέρι στον κόκκινο κύκλο και το δεξί πόδι...εεε..."
Batiste: "Teo, it's baksetball! That's the game we 're playing right now..."
Παπαλουκάς: "Σοβαρά;"




"Όχι ρε γαμώτο!!! Πόσα μήλα έχω τώρα;"




"Εεεεεεεεεεεεεεε"(δεν είχα καθόλου έμπνευση γι' αυτή τη φωτογραφία αλλά ήθελα να βάλω και μία του Ζοτς)




Batiste: "O Halperin γιατί πανηγυρίζει εκεί μόνος του;"
Τσαρτσαρής: "Γλίτωσε το κέρασμα...."

Old news

Δε μας αρέσει να ευλογούμε τα γένια μας. Ίσως γιατί δεν έχουμε γένια. Αλλά και να είχαμε πάλι δε θα τα ευλογούσαμε. Γιατί; Γιατί δε μας αρέσει. Αλλά. Ναι, υπάρχει ένα αλλά στην υπόθεση. Όταν βλέπεις δύο εφημερίδες να αυτοαποθεώνονται επειδή επιβεβαιώθηκε ένα ρεπορτάζ τους που είχαν κάνει 2-3 μέρες πριν, σε τρώει λίγο. Golanews και Sportday το κανάνε. Για το θέμα της επιστροφής του Ντούσαν Ντούσαν Ντούσαν στην ΑΕΚ. Και πανηγυρίζουν επειδή το είχαν σα θέμα και 2-3 μέρες πριν επιβεβαιωθεί. Την ίδια μέρα η Γάτα που όπως πάντα είναι στον κόσμο της (ξανα)αποκαλύπτει ένα υποτιθέμενο θεματάκι που έχουν Γκέκας και Ολυμπιακός. Το είχε ξανακάνει στις 30/10 και μας το υπενθυμίζει. Βέβαια αυτό το θέμα ούτε καν έχει επιβεβαιωθεί οπότε... τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;(άσχετο αλλά ήθελα να πω το πω γιατί ταιριάζει με την ονομασία της εφημερίδας)
Κύριε Δημάτε που κάνετε ένα άλφα κουμάντο στο Goalnews, κύριε Χελάκη που κάνετε κανονικότατο κουμάντο στην Sportday, κύριε αφεντικό της Γάτας, το αληθινό ρεπορτάζ βρίσκεται σε τούτο εδώ το blog. Αφήνω τους προλόγους, την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου και πάω στο κυρίως θέμα.
Χθες η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έδινε ένα φιλικό παιχνίδι με την αντίστοιχη της Ιταλίας. Σήμερα στο σύνολο του ελληνικού αθλητικού τύπου είχε την εξής φωτογραφία από το γήπεδο "Καραϊσκάκης":

Ένα πολύ έξυπνο πανό που αναρτήθηκε χθες το βράδυ από έναν ακόμη πιο έξυπνο Θεσσαλονικιό(τι άλλο;) Έλληνα φίλαθλο. Ένα πανό που όμως πρώτοι(ή τέλος πάντων σχεδόν πρώτοι) εμείς είχαμε αποκλύψει πριν ακόμη κρεμαστεί σε κάποιο γήπεδο. Δείτε εδώ το post του Ιουλίου(ναι, καλά διαβάσετε Ιουλίου) και διαβάστε το πρώτο υστερόγραφο.
4 ολόκληρους μήνες μετά το είδατε στις εφημερίδες. Άλλη μια δικαίωση για τούτο το blog που ξέρει να κάνει ρεπορτάζ. Και θ' ακολουθήσουν κι άλλες...

Έγινε μόδα η... παντόφλα

Αφού το έκανε αυτός:


γιατί να μην το κάνει κι αυτός;


Μια νέα μόδα έχει εμφανιστεί στις συνεντεύξεις τύπου στο ποδόσφαιρο. Κι όταν αυτή η μόδα προέρχεται από το Μιλάνο ποιοι είμαστε εμείς να μην ακολουθήσουμε; Όχι ποιο είμαστε εμείς να κρίνουμε; Πείτε μου ντε... Περιμένω... Έτσι μπράβο...
Είσαι ποδοσφαιριστής ή προπονητής. Όχι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές. Μιλάω υποθετικά. Πες ότι είσαι ειδικά ποδοσφαιριστής γιατί πρέπι να δικαιολογήσουμε τον παίκτη του Άρεως, Βίτολο-Βιτόλο. Ο Μουρίνιο ξέρει καλά να υπερασπίζεται τις αποφάσεις του. Είσαι αναγκασμένος να φοράς κάθε μέρα στην προπόνηση και τα Σαββατοκύριακα στους αγώνες κάτι παπούτσα με κάτι τάπες θες να τις πεις, καρφιά θες να τα πεις, από κάτω. Ε δεν είναι ότι καλύτερο για τα πόδια σου. Περιμένεις πως και πως να τελειώσει το βασανιστήριο για να βάλεις κάτι πιο άνετο. Κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις άνετα. Σκεφτείτε λίγο. Ξέρω ζητάω κάτι δύσκολο τώρα, αλλά επιμένω, σκεφτείτε λίγο. Ποιο είναι ή έστω ήταν το αντρικό πρότυπο; Γυρίζει ο άντρας από τη δουλειά κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, απλώνει την αρίδα του στην πολυθρόνα και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που φωνάζει στη σύζυγό του μετά την ερώτηση κόλαφος της τελευταίας "Γύρισες αγάπη μου"; Ε ποιο είναι;

• "Γυναίκααααα γύρισα!!! Φιλάκι;"
• "Γυναίκαααααα γύρισα!!! Πάρε τα λουλούδια που σου έφερα και βάλ' τα σ' ένα βάζο. Όχι αυτό που μας έφερε η μάνα σου στην επέτειο μας... το έσπασα...εεεε.... κατα λάθος αγάπη μου..."
• "Γυναίκαααααα γύρισα; Τι θέλει ο κουμπάρος γυμνός στον καναπέ μας;"

Όχι, βέβαια! Τίποτα απ' όλα αυτά! Αυτό που φωνάζει είναι το εξής:
"Γυναίκααααα γύρισα! Τις παντούφλες μου γρήγορα!!!"
Εντάξει οι εποχές έχουν αλλάξει λίγο και η αντίδραση της συζύγου είναι ναι μεν να φέρει τις παντόφλες, αλλά στο κεφάλι του άντρα της... Δε βαριέσαι, σημασία έχει ότι ακόμη τις φέρνει.

Σα να ξεφύγαμε λίγο("Όχι ρε μπούφο τι είναι αυτά που λες; Έλα τώρα σιγά..."). Όσοι έχετε μείνει ακόμη στην ανάγνωση, εσύ ο ένας έστω, θα καταλάβετε(εντάξει ένας είσαι, αλλά σου μιλάω στον πληθυντικό να σε καλοπιάσω, μη μου φύγεις κι εσύ...) γιατί τα έλεγα όλα αυτά. Όχι, δεν κουράστηκες χωρίς λόγο. Θα σου πω ντε... Ε! Ε! Ε! Ε! μη βρίζεις... μη βρίζεις! ΜΗ ΒΡΙΖΕΙΣ!!!
Ε τώρα γιατί βρίζεις; Τι θα πει σου 'χω σπάσει τα νεύρα που δε λέω αυτό που είναι να πω να τελειώνουμε; Έλα λίγο στη θέση μου. Κερδίζω λίγο χρόνο για να θυμηθώ και γω αυτό που ήθελα να πω. Ε ναι, το παραδέχομαι με τις μαλα...γανιές μου το ξέχασα κι εγώ.
Έλα άντε θα σου πω. Τι έφυγες κι εσύ; Δεν πειράζει εγώ θα το πω για την πάρτη μου μόνο. Όλο αυτό με τους συζύγους τα ανέφερα, θέλωντας να καταδείξω τη σημασία που έχουμε προσδώσει στις παντόφλες για τη χαλάρωση και την ξεκούραση του κουρασμένου και ταλαιπωρημένου αντρός και κατ' επέκτασιν να δικαιολογήσω τον Βίτολο-Βιτόλο που εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες όπως τον βλέπετε στη φωτογραφία. Ναι, αυτό. Δεν έχει άλλο.

ΥΓ.1: Η φωτογραφία του μέσου της ομάδας του Άρεως(τρεις γενικές πτώσεις συνεχόμενα, έχω περάσει σε άλλο επίπεδο) αποτελεί ρεπορτάζ του άγνωστης οπαδικής ταυτότητας 27χρονου Μακεδόνα "άσσου", πρώην ΠΑΟΚτσή και νυν Αντιολυμπιακού με τον κωδικό-όνομα Traganistos(μην ξεχνιόμαστε)

ΥΓ.2: Θα μπορούσα να κάνω χίλια λογοπαίγνια με τις παντόφλες που φοράει ο ποδοσφαιριστής αλλά αποφάσισα να μην κάνω, σεβόμενος ότι ο Άρης είναι η μόνη ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει φέτος την ομάδα μου, τον Ολυμπιακό. Άντε και η Ανόρθωση που νομίζω έχει περισσότερους Έλληνες παίκτες από τον Άρη. Και βέβαια γιατί σέβομαι εσάς που βαριέστε να διαβάσετε κι άλλο. Αλήθεια είχα πολλά. Λογοπαίγνια. Πολλά. Αλλά δεν τα γράφω. Αλήθεια...

ΥΓ.3: Υπόσχομαι να προσπαθήσω να μη σας ξανακουράσω τόσο. Πέρασα μια εύκολη μέρα και είχα όρεξη σήμερα. Ζητώ τη συγχώρεση και την κατανόηση σας.

ΥΓ.4: Αν υπάρχει έστω κι ένας που κατάφερε να φτάσει μέχρι αυτό το υστερόγραφο κι έχοντας βάλει το χέρι στην καρδιά, παραδεχτεί ότι δεν έκανε ούτε μία κακή(κακιά είναι το σωστό αλλά είπα να το γράψω λάθος μια φορά) σκέψη για μένα, να επικοινώνησει μαζί μου. Έχει κερδίσει ήδη μια θέση στην καρδιά μου κι άλλη μία κάπου αλλού. Δεν ακούστηκε καλό το τελευταίο όταν το ξαναδιάβασα. Μπορεί να πάει σε διάφορα το μυαλό σας. Το παίρνω πίσω. Ωχχχ... ούτε αυτό ακούστηκε καλό, για μένα αυτή τη φορά. Σταματάω εδώ γιατί αν συνεχίσω μπορώ να γράφω μέχρι να έρθει η 24/12/2012 που αναγκαστικά θα διακόψω γιατί τότε λένε ότι θα γίνει η συντέλεια. Το 'χετε ακούσει έτσι; Καλάαααα... σταματάω κάπου εδώ. Τέλος. The End. Le fin. Πάω να φορέσω τις παντόφλες μου.

Μια φορά κι έναν καιρό...

...πήγε η γάτα στο χωρό και δε χόρευε καλά και της κόψαν την ουρά. Μια άλλη φορά, τον ίδιο καιρό πάνω κάτω, στη μακρινή Σούπα Λιγκ ήταν ένας έφηβος που τα τελευταία χρόνια κυριαρχούσε στην περιοχή. Μόνο μια χρονιά αμφισβητήθηκε την τελευταία δωδεκαετία. Την χρονιά εκείνη που άνθισε το τριφύλλι, με Δούρειους τρόπους, όπως υποστηρίζει ο ίδιο ο έφηβος. Βέβαια όλα αυτά τα χρόνια κι αυτός έκανε τα πάντα για να παραμείνει κυρίαρχος. Την περασμένη χρονιά, ο αετός με τα δυο κεφάλια έφτασε πολύ κοντά στο να τον ανατρέψει, αλλά ο έφηβος μας, εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος του θεού των Καλαμαριών και διατήρησε την κυριαρχία του, στους... πάπυρους, βέβαια. Μάλιστα ο ίδιος, θέλωντας να αυτοαποθεωθεί έχει βάλει ένα στεφάνι από δάφνη(αυτή που βάζουμε στις φακές) στο κεφάλι του και κυκλοφορεί παντού έτσι. Και σα να μην έφτανε αυτό, συστήνεται στους άλλους ως "Θρύλος".

Φέτος, ένας άλλος αετός θέλει να τα βάλει μαζί του. Έχει και αυτός δύο κεφάλια αλλά σε αντίθεση με τον άλλον που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο, αυτός έχει κλειστά τα φτερά του. Το κάνει γιατί θέλει να προστατευτεί. Πιστεύει ότι όλοι θέλουν να του κάνουν κακό...
Που λέτε, ο έφηβος και ο δικέφαλος αετός με τα κλειστά φτερά, αναμετρώνται σε μια μάχη που προς το παρόν θα δώσει στον έναν ή τον άλλον μια προσωρινή πρωτιά. Προσωρινή βέβαια, γιατί αυτή δεν είναι παρά μόνο μία, σημαντική είναι αλήθεια, μάχη. Ο πόλεμος θα κριθεί την άνοιξη. Η μάχη διεξάγεται στο κάστρο του έφηβου, ενώ αργότερα κάπου στα τέλη του χειμώνα, η ίδια μάχη θα επαναληφθεί και στο άντρο του αετού, που είναι βέβαια αρκετά χιλιόμετρα πιο ψηλά από το κάστρο του εφήβου. Αετός είναι αυτός βλέπετε...

Ο έφηβος με το δάφνινο στεφάνι έχει αναθέσει σε έναν Ισπανό Δον να τον καθοδηγήσει στο φετινό πόλεμο. Ο Δον Valverde προσπαθεί να βρει την καλύτερη στρατηγική που θα του δώσει σαφές προβάδισμα έναντι του αετού. Μετά από αρκετό καιρό, μπορεί να υπολογίζει ξανά στις υπηρεσίες του καλύτερου αναχαιτιστικού όπλου του. Το Antza 2(μια βελτιώμενη έκδοση του Antza 1 που είχε και πριν λίγα χρόνια στην κατοχή του ο "Θρύλος") είναι και πάλι ετοιμοπόλεμο, μετά από 2-3 βδομάδες που είχε αποσυρθεί για να επισκευαστεί. Θα προσαπαθήσει να κάνει διπλή επίθεση με 2D(Darko-Diogo) και ότι βγει.

Στην άλλη πλευρά, ο δικέφαλος αετός καθοδηγείται από τον Τοs. Είναι ένας Πορτογάλος που η Καθολική Εκκλησία τον ανακύρηξε άγιο γιατί κατάφερε να επιβιώσει πέρσι σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον αετό. Έτσι πλέον λέγεται San Tos. Ο San Tos είναι στην ευχάριστη θέση να έχει στη διάθεσή του ένα πολύ ισχυρό φονικό όπλο Βοσνιακής πρόλευσης, το Musli. Μιλάμε για top gun. Με αυτό θα προσπαθήσει να χτυπήσει την καρδιά του έφηβου κι ελπίζει να τα καταφέρει.

Οι Αρχές της Σούπα Λιγκ(κάποιοι λένε ότι ελέγχονται από τον έφηβο μετά από τα τόσα χρόνια κυριαρχίας του...) όρισαν γι αυτή τη μάχη τον κριτή KED(Kakko Eisai Diaititara). O KED με μόνη βοήθεια δύο κάρτες, ένα μπλογκάκι και μία σφυρίχτρα, θα προσπαθήσει να επιβάλλει την τάξη, πράγμα δύσκολο. Α, θα είναι μαζί του και δύο άνθρωποι που κρατούν από ένα σημαιάκι, αλλά δεν ξέρουν να το χρησιμοποιούν σωστά και το 'χουν μόνο για να παίζουν. Απαραίτητη σημείωση: Πληρώνονται γι' αυτό...

Οι δύο διεκδικητές του τενεκεδένιου στέμματος παρατάσσονται ώστε να ξεκινήσει η αναμέτρηση. Ο έφηβος πάει κοντά στον κριτή και κοιτάζει ανύπομονα το ρολόι του. Ο αετός το αντιλαμβάνεται και απευθύνεται στο "Θρύλο": "Δε με λες καρντάσι, τι κάνεις εκεί; Γιατί κοιτάς το ρολόι; Μήπως έχει κανένα ραντεβουδάκι... με την ήττα;" για ν' απαντήσει με υπεροψία και αλαζονία ο αντίπαλός του, ως άλλος Γκουσγκούνης: "Απλά δε βλέπω την ώρα να σε γαμ..."
Η συνέχεια βρίσκεται στη φαντασία του καθένα...


Υ.Γ.: Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις που αναφέρθησαν δεν είναι και τόσο συμπτωματική όπως βλέπετε και με τα σήματα πάνω-πάνω. Μια διαφορετική προσέγγιση που ελπίζω να την πάρετε όπως της αρμόζει, στην πλάκα δηλαδή...

Εγώ δεν ήπια...

Για δείτε αυτό:


Δεν ξέρω αν έγιναν όντως έτσι όπως τα λέει μέσα τα πράγματα, πάντως εσείς που πίνετε και μετά οδηγείτε σκεφτείτε λίγο. Όλοι μας όταν έχουμε πιει, κάνουμε ή λέμε μαλακίες που μετά μετανιώνουμε. Η μεγαλύτερη όλων είναι να πιάσουμε τιμόνι στα χέρια μας. Αν δε σας νοιάζουν οι άλλοι, σκεφτείτε τον εαυτό σας. Αν δε σας νοιάζει ο εαυτός σας, σκεφτείτε τους άλλους. Αν δε σας νοιάζουν ούτε οι άλλοι ούτε ο εαυτός σας, ψάξτε το λίγο, δεν είστε καλά...

Μού 'πες, σού (')πα 0-0

Το ντέρμπι τελείωσε(ευτυχώς) και η επόμενη μέρα βρίσκει τους δύο αιώνιους συνάμα λίγο χαρούμενους(που δεν έχασαν) και λίγο προβληματισμένους(που δε νίκησαν) και όλους εμάς που παρακολουθήσαμε το παιχνίδι να νυστάζουμε ακόμα. Ένα παιχνίδι που είχε όσο ρυθμό έχουν τα τραγούδια της Μπεζαντάκου, τόσες φάσεις όσο το σπίτι μου(τριφασικό είναι), τόσα σφύριγματα όσα θα έκανε ένας τροχόνομος που θα προσπαθούσε να ρυθμίσει την κυκλοφορία σε μια πόλη που όλοι οι οδηγοί θα ήταν γυναίκες και τόσο καθαρό χρόνο παιχνιδιού όσο χρόνο έχει ο Μαυρογιαννίδης τα βράδια για να κοιμηθεί.
Και ο Έλληνας φίλαθλος γκρινιάζει και μονολογεί "δε θα δούμε ποτέ το θέαμα που βλέπουν οι Άγγλοι ή οι Ισπανοι φίλαθλοι στα γήπεδά τους"... Γιατί γκρινιάζεις Έλληνα φίλαθλε; Γιατί τα βάζεις με τους δύο ξένους προπονητές που και καλά δε ρίσκαραν; Γιατί τα βάζεις με τους παίκτες που δεν είχαν εμπνεύσεις; Άκουσες τη μετάδοση από τη ΝΕΤ; Είδες μετά Αθλητική Κυριακή; Είδες τη φωτιά των πανό λαφύρων που ήταν η αιτία να διακοπεί το παιχνίδι για 5 λεπτά και τον Αντώνη Κατσαρό να επαναλαμβάνει συνέχεια "μετά τη διακοπή, μην περιμένετε το παιχνίδι να έχει τον ίδιο ρυθμό που είχε και πριν"; Ποιον ρυθμό ακριβώς εννοούσε ο δημοσιογράφος ούτε που κατάλαβα. Άκουσες τις δηλώσεις του Σάββα Θεοδωρίδη που όπου έβλεπε κάμερα "προστάτευε" την ομάδα του; Άκουσες τους υπεύθυνους του Παναθηναϊκού που τα έβαζαν με τη διαιτησία; Τα είδες και τ' άκουσες όλα αυτά; Και τι συμπέρασμα έβγαλες, Έλληνα φιλάθλε; Γιατί να μας αξίζει να δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο απ' αυτό που είδαμε χθες; Γιατί να απαιτούμε υψηλό επίπεδο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όταν έξω από αυτόν, εμείς κάνουμε ότι μπορούμε για να οπαδίσουμε, να λαϊκίσουμε και να γίνουμε αρεστοί στους "δικούς μας", αδιαφορώντας αν αυτά που λέμε ή κάνουμε έχουν μια στοιχειώδη, έστω, λογική;
Θα επικεντρωθώ λιγάκι σε ένα "δικό μου", το Σάββα Θεοδωρίδη. Δεν έζησα την εποχή που έπαιζε μπάλα, αλλά έχω ακούσει κάποιους μεγαλύτερους να λένε ότι ήταν ένας πολύ καλός τερματοφύλακας. Μάλιστα έπαιζε μια εποχή όπου όπως όλοι λένε, το ποδόσφαιρο ήταν πιο ρομαντικό. Δεν ήταν επαγγελματικό αλλά ερασιτεχνικό και οι ποδοσφαιριστές δεν έπαιζαν για τη λεφτά, αλλά μόνο για τη φανέλα, άντε και τη δόξα. Όσες φορές έχετε ακούσει τον κύριο Θεοδωρίδη να μιλάει, σας μεταφέρει τίποτα από εκείνο το ρομαντισμό; Εγώ εισπράττω έναν οπαδισμό, τελευταίας διαλογής μάλιστα. Προφανώς ο κυρ Σάββας πιστεύει ότι έτσι "προστατεύει" την ομάδα του και ικανοποιεί το αφεντικό του. Προφανώς θα συνεχίζει να το πιστεύει όσο το αφεντικό του, τον τοποθετεί σε υψηλόβαθμες θέσεις και του επιτρέπει να κάνει αυτά που κάνει. Κάποιοι άνθρωποι με αυτά που λένε γίνονται γραφικοί με την όσο καλύτερη έννοια μπορεί να έχει αυτή η λέξη(δες Αλέφαντο) και κάποιο άλλοι απλά κουραστικοί. Ίσως να μη φταίνε οι ίδιοι που γίνονται κουραστικοί, αλλά το θέμα να βρίσκεται με τα αφεντικά. Ίσως αν εσύ που είσαι το αφεντικό,δώσεις επίσημη θέση σε κάποιον γραφικό, να γίνει κουραστικός και επικίνδυνος για το ήθος που θα έπρεπε να έχεις εσύ, ως επικεφαλής της επιχείρησης σου και να αποπνέεις και προς τα έξω. Λέω, ίσως...

Control στους τραυματισμούς

Δεύτερο post την ίδια μέρα; Τι έγινε ρε παιδιά; Μπήκε δυναμικά ο Νοέμβρης ε; Μπήκε δυναμικά ο προτελευταίος μήνας του χρόνου ε; Μπήκε δυναμικά ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου ε; Ε, είπαμε μπήκε δυναμικά.
Και μάλιστα όχι μόνο δύο(2) post την ίδια μέρα αλλά τούτο έχει και δύο(2)(προσέξτε έγραψα δύο ε) αποκλειστικότητες. Δύο(2) back to back αποκλειστικές συνεντεύξεις από δύο(2) ανθρώπους που αγαπήσαμε όσο ήταν εδώ, αλλά τώρα που έφυγαν αρχίζουμε να ξεχνάμε...

Δεν αργάμε καθόλου. Αρχινάμε ευθύς αμέσως να σας πούμε για τον πρώτο. Είναι ένας άνθρωπος που με το που ήρθε άφησε υποσχέσεις και μπήκε κατ' ευθείαν στην καρδιά μας:

Ναι γι' αυτόν μιλάμε. Τέλος πάντων εδώ τον έφαγαν τα κυκλώματα και δεν κατάφερε να (απο)δείξει την (τεράστια)... αξία του(τι νομίζατε;) κι έτσι αποφάσισε να πάει σε ομάδα(δεύτερης κατηγορίας, ε και;) της Γερμανίας. Πέρσι λοιπόν τα ελληνικά ΜΜΕ μας πληροφορούσαν συνεχώς για την πορεία του στο πρωτάθλημα μέχρι που η γερμανική ομάδα στην οποία είχε πάει αρχικά ως δανεικός, αγόρασε τα δικαιώματα του από το Θρύλο. Εκεί σταματά η πληροφόρηση. Αφου δεν ανήκει πλέον στον Ολυμπιακό δε μας νοιάζει ε; Χα!
Σας πήροφορώ ότι πέρσι τελείωσε τη σεζόν με 16 γκολ κι άλλα τόσα διαφορετικά χορευτικά στους πανηγυρισμούς του, σε 25 ματς. Φέτος; Φέτος συνεχίζει από κει που έμεινε πέρσι. Σκοράρει κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, κατά ριπάς. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ο άσσος από το Εκουαδόρ έχει πετύχει 4 γκολ σε 5 αναμετρήσεις που έχει αγωνιστεί. Συγκεκριμένα(αμ τι παίζουμε, έχουμε τα πάντα εδώ) την 5η αγωνιστική στο παιχνίδι με την Κολωνία μπήκε ως αλλαγή στο 81' και χρειάστηκε μόλις 8(οκτώ) λεπτά για να ανοίξει λογαριασμό, για φέτος, με τα αντίπαλα δίχτυα. Δυστυχώς την 6η αγωνιστική αν και μπήκε αλλαγή στο 75' δεν κατάφερε να σκοράρει κόντρα στην Άουγκσμπουργκ, ομάδα που παίζει ο Σάντορ Τόργκελε(αναμείνατε κάτι στο μέλλον κι απ' αυτόν). Ενημερωτικά στο συγκεκριμένο ματς ούτε ο Σάντορ πέτυχε κάποι τέρμα. Έδομη αγωνιστική η Μάιντζ αντιμετώπισε τη Βέχεν και ο Φέλιξ ξεκίνησε βασικός. Μάλιστα στο 58' πέτυχε ένα από τα 5 συνολικά τέρματα της ομάδας του. Αυτά έχω. Τώρα θα πέτυχε μάλλον κια άλλα 2 γκολάκια σε άλλες αναμετρήσεις, αλλά καλύτερα να μας τα πει ο ίδιος(συγχωρέστε του τα greeklish αλλά καταλαβαίνετε...):
-Φέλιξ καλησπέρα! Τι κάνεις;
-Kalispera filo mou boufos kai se olous ellines kai idiaitera filous Olympiakos
-Να σαι καλά Φέλιξ μου! Μαθαίνω τα πας περίφημα στη Γερμανία
-Ya ya, nai pou lete ki eseis ekei. Edw exw erthei kai pernaw poly kala. Ksereis hot dogs, loukanika kai mpyra. Kai vevaia th douleia mou san emporos pou eimai...
-Έμπορος; Τι εμπορεύεσαι;
-Ma pastelia dear boufos. Afou tous rixnw synexeia pastelia edw.xaxaxa
-Χαχαχαχα(γέλια) ... (ευγενικά)... Ναι, για πες μας Φέλιξ λίγο για το παρελθόν σου.Τι έγινε και δεν έπιασες εδώ; Κάποιος πρώην συμπαίκτης στον Ολυμπιακό είχε πει ότι για να κάνεις κοντρόλ διέσχιζες όλο το μήκος του γηπέδου "Γ.Καραϊακάκης"...
-Nai nai to klima sta apodytiria itan poly kalo. Oloi eixan na poun kalo logo gia mena kai me agapousan.Ekei eixa alla provlimata. Sto spiti pou mou eixe vrei i PAE stin arxi itan ola teleia. Eixa oles tis aneseis kai imoun poly eyxaristimenos. Alla oso pernage o kairos synevaine kati to aneksigito. Tin prwti vdomada exasa to control tis tileorasis. Meta exasa to kontrol tou air-condition kai sto telos exasa kai to control pou eidopoiousa ton Koulis gia oti xreiastw, diladi ta control twn syskeywn pou anefera prin.
-Πραγματικά ανεξήγητο Φέλιξ... Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή σου στον Ολυμπιακό;
-A ti mou thimizeis twra... Thymamai oso epaiza ston Olympiakos me eixe kalesei o proponitis tis ethnikis omadas tis xwras mou gia ena filiko me ti Brazil. S' ayto to match scorara...
-Α λες τότε που είχες πάρει στο ημίχρον το Σόλιντ για να του το πεις...
-Nai nai. Ti kanei twra to kyrios Solied? Dws mou ligo na tou milisw na tou pw oti scorarw ki edw pou xei agwnia to anthrwpos...
-Εεεε... καλά ρε Φέλιξ δε θυμάσαι ότι ενώ ήσουν ακόμη στον Ολυμπιακό, ο Σόλιντ έφυγε και ήρθε ο Λεμονής;
-A nai mwre to Lemonis pou eisigithike na fygw. Dws mou ayton na tou pw dyo fwnienta tou vlaka ellinas na mathei ki aytos oti scorarw edw...
-Εεεεε... ξέρεις... έφυγε και ο Λεμονής και τον αντικατέστησε ο βοηθός του, ένας Ισπανός για λίγο καιρό. Αλλά μετά έφυγε κι αυτός κι ήρθε ένας άλλος Ισπανός για προπονητής, ο Βαλβέρδε...
-Ma ti ginetai den evale myalo to proedros ekei? Olo proponites allazei? Ti katastasi einai ayti? Ponaw to omada kai mou exei anevei to aima sto kefali twra..
-Hρέμησε ρε Φελιξάκο. Προσπάθησε να κοντρολάρεις τα νεύρα σου... Τι σου λέω τώρα ε; Λοιπόν σε κλείνω, άντε χαιρετισμούς από Ελλάδα...


Αυτός ήταν ο επιθετικός από τον Ισημερινό. Το ρεπορτάζ όμως δε σταμάτησε εκεί. Ψάξαμε και βρήκαμε τον πάλαι ποτέ αγαπημένο της πράσινης εξέδρας Λουτσιάν Σανμαρτεάν. Ο Ρουμάνος βιρτουόζος αφότου έφυγε από τον Παναθηναϊκό, πήγε κι έπαιξε, λίγα παιχνίδια είναι αλήθεια, στην ολλανδική Ουτρέχτη. Οι ιθύνοντες όμως της ομάδας στις αρχές Σεπτέμβρη τον άφησαν ελεύθερο λόγω των συνεχών τραυματισμών που είχε. Πάμε να δούμε τι μας είπε:
-Γεια σου Λουτσιάν από Ελλάδα. Τι κάνεις;
-Geia. Ponaw!
-Πάλι πονάς;
-Ma pote den epapsa na ponaw. Apo tote pou efyga apo ton Panathinaikos, ponaei h kardia mou...
-Και όσο ήσουν στον Παναθηναϊκό, τι πονούσε;
-Tha sou lega twra alla... asto. Na tin prwti fora pou traymatistika, ponouse to podi mou kai den mporousa na voithisw tin omada. E afou den mporousa na voithisw tin omada arxise na me ponaei i kardia mou kai katalavaineis...
-Η αληθειά είναι πως όχι αλλά συνεχίζω. Όταν ήσουν μικρός είχες φαντάζομαι κάποιο ίνδαλμα. Από την ηλικία σου και τη θέση που αγωνίζεσαι να φανταστώ τον Ντιέγκο Μαραντόνα ή έστω τον Μπάτζιο;
-Oxi, kamia sxesi... Ti Maradones mou les kai tetoia? Exw apo mikros ithela na moiasw se enan poly megalo mpaladoro...
-Ποιον;
-Ton Martean. Ithela na ginw san ton Martean. Apo kei pira t onoma. San-martean. Katalaves?
-Πάλι όχι αλλά συνεχίζω. Και πως σε έλεγαν κανονικά; Να υποθέσω ότι αφού είσαι Ρουμάνος θα είχες κατάληξη -ου στο επίθετο σου. Νικουλέσκου; Μούτου;
-Oxi. Ponaou me elegan...
-Μάλιστα... Για πες μου Λουτσιάν πώς ξεκίνησαν όλοι αυτοί οι τραυματισμοί;
-Koitakse boufos, ola ayta ksekinisan ap ti stigmi pou gennithika. Otan me xtipise o giatros gia na klapsw, mou espase ena pleyro. Otan phga na mpousoulisw gia prwti fora, epatha riksi miniskou. Otan sta 7 mou phga na perpatisw gia prwti fora(argisa toso opws katalavaineis logw tis riksis tou miniskou), strampouliksa to podi mou elafra eytixws ayti ti fora. Apo tote olo traymatizomai... Η zwi mou einai mia kolasi pleon. Alloi anthrwpoi akoun synexeia aples eyxes opws kalimera kalinyxta klp. Egw ti moni eyxi pou akouw synexeia einai "geia sou Lucian, perastika"...
-Μάλιστα. Σ' ευχαριστούμε Λουτσιάν. Tι να πω; Περαστικά...



Υ.Γ.: Χρόνια πολλά στην Αργυρώ(ξέρει αυτή) και τον Αργύρη(ξέρει αυτός)...

Ποιητικός οίστρος...

Απ' την Πτολεμαϊδα έρχεται κι αστέρι είναι ήδη
Μακεδονιτικε χαλβά, εσύ Μαυρογιαννίδη (sorry που δεν αναφέρω το μικρό σου όνομα αλλά μου χαλάει το "μέτρο"... το ποιο; χαχαχαχα)

Αργάω πάντα και ξενυχτώ εσένα για ν' ακούσω
Γιατί είσαι αρρώστια δυνατή, της ΕΡΤ είσαι ο Καπούσο

Το Μπομπονιέρα αν γέμιζαν όλοι οι ακροατές σου
Εσύ στο κέντρο θα 'μπαινες με τήνε Μερτσεντές σου

Στη Θύρα 4 μαζί ο Μπριλ μα κι ο Βασίλης
μ' αυτά που λένε σίγουρα θα σβήσει το καντίλι σ' (φτου φτου)

Στη 13 Βαγγέλης ταξιτζής το ίδιο και ο Μπίλυς
Τυρόγαλος με τα μηνύματα να γίνει της Κα...στίλης (της κακομοίρας ήθελα να γράψω αλλά δε θα βγαίνε ρίμα, έτσι με το "Καστίλης" τα συνδύασα λίγο γιατί αρχίζει κι αυτό από "κα")

Σταμάτης είναι στην 7 και λέει για εύκολη νίκη
Εκεί είναι και ο Ορχομενός κι ο Νίκος Σαλλονίκη

Απ' τη Γλυφάδα, πέταλλο ο Γιώργος να γκρινιάζει
Κι ο Πέτρος μας ο Κρητικός μηδέν δε χαμπαριάζει

Μηνυματζής είναι τρελός, my favourite είναι εμένα
στη σκέψη είναι γρήγορος δε μοιάζει με κανένα

Τόση ταχύτητα παιδιά, ο Μίνος κι άλλος ένας
Να δεις πως τον ελέγανε, α ναι... ο Άιρτον Σένας

Στη ζώνη τη νυχτερινή ο Πέτρος δίνει show
Στην άλλη του παντελονιού, τι κάνει i don't know

"Δώδεκα και ένα" τίτλο έδωσε στην εκπομπή
Κι ο Νίκος ο Μακρόπουλος έκανε τουμπεκί

Τους ηχολήπτες δε ξεχνώ, μορφές ένας προς ένας
Από Ρεμούνδο, Κιουλαφή δε γλύτωσε κανένας

Κι ανάμεσα τους κάπου έκει και μια κυρία υπάρχει
Μπροστά στη Μίνα ρε παιδιά η Τζούλια τύφλα να 'χει

Αν συνεχίσω μάγκες μου, θα προκαλέσω οδύνη
"Το γαρ πολλλλύ της θλίψεως γεννά πραφροσύνννη"

Ευρωπαίοι...

ΠΡΟΣΟΧΗ! Ακολουθεί σοβαρό post...
Οκ, θα ξεκινήσει με σοβαρό ύφος αλλά δεν υποσχόμαστε τίποτα. Κι όταν λέμε σοβαρό μην τρομάζετε. Πόσο σοβαρή μπορεί να γίνει η μπάλα;

Τούτη η εβδομάδα που φτάνει προς το τέλος της ήταν ευρωπαϊκή για τους αντιπροσώπους μας σε Champions League και UEFA. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός σε δύο αγώνες που δώσανε Τετάρτη και Πέμπτη κατάφεραν και συγκέντρωσαν (...μισό κάνω υπολογισμούς)... έναν ολόκληρο βαθμό! Όχι ο καθής. Και οι δυο μαζί. Για την ακρίβεια δεν πήρε ο καθένας από μισό βαθμό. Η Πανάθα τον πήρε όλο το βαθμό μόνη της. Όχι, για να τα λέμε όλα. Τα πάντα όλα...(πολύ της μόδας, Μητσικώστας γαρ). Μάλιστα με αυτόν τον πολύτιμο βαθμό ξεπεράσαμε στη βαθμολογία της UEFA(κομπλεξικοί Παναθηναϊκοί είδατε ρε; UEFA λέγεται και η βαθμολογία, δε λέγεται Champions League) την Ελβετία. Έτσι για να μάθει να έρχεται στο Καραϊσκάκης και να μας κερδάει. Κάτσε ρε Ελβετία ποια είσαι; Η Τουρκία; Και που κέρδισες είδες κανένα Γιακουμάτο να βγαίνει στα παράθυρα και να μιλάει για εθνική ντροπή; Τίποτα δεν έγινε. Τι κατάλαβες; Και να σου πω και κάτι άλλο; Πόσο χάλιες είστε που σας περάσαμε φέτο, μια χρονιά κατά την οποία τ' αδέρφια μας οι Κύπριοι όπου μας βρουν μας θυμίζουν το "Δεν ξεχνώ"; Καθόμαστε και ασχολούμαστε μαζί σας. Κομπλεξικοί συνδιοργανωτές του Euroυ που είχαμε τρεις ήττες... Ουστ!!!!

Ίσως αν το ποδόσφαιρο βαθμολογούταν όπως η πυγμαχία, με σημεία δηλαδή, ο ΠΑΟ να κέρδιζε τη Βέρντερ. Καλύτερη εικόνα από τους Γερμανούς στο γήπεδο. Αν οι κριτές δεν ήταν όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα έδιναν τη νίκη στην ελληνική ομάδα άκοπα, αβίαστα. Το να πώ και γω για την άμυνα δε θα είναι κάτι καινούριο, άρα δε λέω. Αυτό που λέω είναι ότι ο (αγαπημένος μου στα ξεκινήματά του) Βαγγελάκης ο Μάντζιος μας έκανε όλους να μελαγχολήσουμε πάλι προψές. Κι αυτό γιατί μας έδειξε το πόσο παικτάρα θα μπορούσε να γίνει αν είχε δουλέψει περισσότερο κι άκουγε τους προπονητές του. Έναν Ομπράντοβιτς της μπάλας ήθελε αυτός... Δυστυχώς όμως έχει καταλήξει σαν τον Ελευθερόπουλο της επίθεσης.. Κρίμα τα προσόντα...

Πάμε στη Θρυλάρα. Κακή εμφάνιση έως άθλια, πέναλτυ στο Ντιόγκο που δε δόθηκε, κακό διάβασμα του παιχνιδιού από τον Βαλβέρδε, μπλα μπλα μπλα... Είδατε τι έχασαν οι Τούρκοι; Τη διπλή ευκαιρία λέω με Αρντά να σημαδεύει στο κενό τέρμα τον Τάσο Πάντο που δε λες ότι έχει σώμα για να καλύψει όλη την εστία και στο ριμπάουντ(αφού είχε κάνει μπλοκ άουτ και έιχε προηγουμένως ποστάρει σωστά στη ρακέτα), ο Λίκολν ακόμη και με τον Τάσο Πάντο πεσμένο και το τέρμα πιο άδειο να πετάει την μπάλα στο... μπαλκόνι μου. Μετά απ' αυτό λες δεν μπορεί αφού δεν μπήκε, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρουμε τίποτα απ' το συγκεκριμένο ματς. Μάλιστα όταν βλέπεις τον τερματζή της Γαλατάς στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων να βιάζεται να πάει προς τα αποδυτήρια να κάνει ντουζάκι γιατί είχε και ραντεβουδάκι μετά με τη Ναζλί και τα πεθερικά του, τους Μπακλαβατζίογλου, λες γκολ όπως είπε και ο σπίκερ του αγώνος. Όμως ο Ντιόγκο που μέχρι να μπει ο Κοβά(τ)σεβιτς ένιωθε τόση μοναξιά στην επίθεση που παραλίγο να πάρει τηλέφωνο σε γραμμή γνωριμιών (οι παλιές 090) την πέταξε άουτ την κεφαλιά. Ε από το ξύλο που είχε φάει σε όλο τον αγώνα απ' αυτόν τον ήρεμο στην όψη Σερβέτ Τσετίν, πάλι καλά να λέμε που κατάφερε να σηκωθεί και να πάρει μάλιστα την κεφαλιά.

Υ.Γ.: Δε σας κρύβω ότι έχω προβληματιστεί εντόνως από τις σημερινές αθλητικές εφημερίδες. Πάντα εκτιμούσα το έργο που προσφέρουν αλλά δείτε από κάτω 3 σημερινές και το ρεπορτάζ που έχω κάνει και προσπαθείστε να βγάλετε νόημα.
Ξεκινάμε με Φίλαθλο που φιλοξενεί στο πρωτοσέλιδο και μάλιστα τις έχει ως κύριο θέμα, δηλώσεις της Δέσποινας Μιραράκη:

Η εφημερίδα έχει κάνει ένα λάθος στο τονισμό της λέξης χαλί και ζητά κατανόηση. Ο γνωστός Δαίμων του τυπογραφείου...


Συνεχίζουμε με Την εφημερίδα "Η Ώρα Των Σπορ", που έχει τριπλή συνέντευξη των Κρίστοφερ Ρε, Λούα Λούα και Ζοέλ Επαλέ, που όσο ήταν στην Ελλάδα μας χάριζαν ξεχωριστές στιγμές με τους ιδιαίτερους πανηγυρισμούς τους. Αυτό που προκαλέι έκπληξη είναι τα ΑΕΚτζήδικα αισθήμα των Λούα Λούα και Επαλέ που τόσο καλά έκρυβαν μέσα τους ολο αυτόν τον καιρό και φανερώνουν τώρα. Τι είπαν οι τρεις τους; Να αυτό:



Κλείνουμε με την εφημερίδα "Η Πράσινη". Σε αυτή την περίπτωση όμως θέλουμε τη βοήθειά σας. Προσέξτε στην εφημερίδα το μακέτο(είναι μακέτο τούτο το έργο;) κάτω δεξιά. Δε σας θυμίζει κάτι(προσέξτε πάλι κάτω δεξιά τη μακέτα); Ε τι μόνο εγώ είμαι τρελός; Αντιγράφουμε την Πανσερραϊκάρα ρε πολυμετοχικέ; Εεεεε;