Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

Οπαδός α λά... ελληνικά


Μια που η αθλητική επικαιρότητα είναι πολύ φτωχή αυτές τις μέρες, εκτός από τα παιχνίδια της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου(ωχ ναι!) και τις προσπάθειες των υπεραθλητών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες(αξίζουν οπωσδήποτε μεγαλύτερης προβολής), σήμερα θα κάνω μια προσπάθεια να παρουσιάσω τα πράγματα που κάνει ή τουλάχιστον που πρέπει να κάνει ο σωστός Έλληνας οπαδός . Ανάσα... Όχι πως και να υπήρχε επικαιρότητα δε θα το 'κανα αλλά κάπως έπρεπε να ξεκινήσω.
Λοιπόν κάθε Έλληνας οπαδός που σέβεται τον εαυτό του θα πρέπει κατ' αρχάς να κάθεται στο κάθισμα του(είτε βρίσκεται στο γήπεδο είτε στο σπίτι του και παρακολουθεί την ομάδα του από την τελεόραση) σκυφτός προς τα μπροστά. Αν κάθεται αναπαυτικά, με την πλάτη ν' ακουμπάει πίσω, τότε όλα πάνε καλά για την ομάδα, αλλά όχι για κείνον που κατά βάθος γουστάρει την αγωνία. Η απαραίτητη συνοδεία τα παλαιότερα χρόνια από σποράκια τα οποία μασιούνται νευρικά, με το χρόνο έχει σπανίσει πλέον αλλά καλό είναι να υπάρχει. Δίνει επιπλέον κύρος.
Πάμε παρακάτω. Εδώ θα κάνουμε κάποιος διαχωρισμούς ανάλογα από που παρακολουθούμε τον αγώνα. Αν πάτε γήπεδο πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε τα παρακάτω:
1. Πηγαίνοντας προς το γήπεδο. Αν πήγαινετε με αυτοκίνητο ή μηχανή και συναντήσετε στο δρόμο οπαδό της ομάδας σας αρχίζεται να του φωνάζετε: "θα τους σκίσουμε σήμερα, ε;" και τον προσπερνάτε πριν ακόμη προλάβετε ν' ακούσετε τι θα σας απαντήσει. Αν πηγαίνετε με κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς, αρχίζετε να φωνάζετε συνθήματα με την ελπίδα να σας ακολουθήσουν κι άλλοι ομοϊδεάτες σας και να γίνει πανικός. Νιώθετε περήφανοι που τον προκαλέσατε εσείς και από τον ενθουσιασμό σας κοπανάτε ότι βρείτε πάνω στο όχημα. Αν αυτό που κοπανήσατε, σπάσει ακόμα καλύτερα.
2. Φτάνοντας στο γήπεδο. Στην είσοδο, κι ενώ ο υπέυθυνος σας κάνει έναν υποτυπώδη σωματικό έλεγχο, κάνετε πως γαργαλιέστε έτσι για πλάκα. Μπαίνοντας στη θύρα σας, κάνετε καμάκι στην κοπέλα που σας υποδεικνύει προς τα που είναι το τμήμα που αναγράφει το εισιτήριό σας.
3. Πηγαίνοντας να κάτσετε στη θέση σας. Ποιος τύπος Έλληνας είστε; Αυτός που βάζει το εισιτήριο στην κωλότσεπη και κάθεστε σε όποια θέση γουστάρετε σκεφτόμενος:"σιγά μωρέ μη γεμίσει το γήπεδο, τόσες θέσεις υπάρχουν", ή απ' αυτόυς που θέλουν να κάθονται στη θέση τους; Όπου κι αν τοποθετείτε τον εαυτό σας θα τσακωθείτε οπωσδήποτε με κάποιον που ανήκει στην αντίθετη απ' αυτήν που ανήκετε εσείς, κατηγορία. Παίζει να είναι κι ο ίδιος που συναντήσατε πριν στο δρόμο με το αυτοκίνητο ή τη μηχανή σας. Αλλά δε βαριέστε να έχουμε να κάνουμε κάτι μέχρι ν' αρχίσει το ματς.
4. Οι παίκτες και οι διαιτητές βγαίνουν για την προθέρμανση. Από τους παίκτες που βλέπετε να έχουν βγει στο χορτάρι, προσπαθείτε να καταλάβετε ποιοι θα είναι οι 11 που θα ξεκινήσουν για την ομάδα σας. Βρίζετε λίγο τον προπονητή σας για κάποια ή κάποιες(δεν μπορεί να μην υπάρχει ούτε μία) επιλογές που δε θα σας αρέσει και μετά ασχολείστε με τον διαιτητή:"ωχ πάλι αυτός μας σφυρίζει; πάλι αποστολή ήρθε να εκτελέσει και θα την πληρώσουμε εμείς... κοίτα πώς τρέχει το ζώο"... Έπειτα χαζεύετε λίγο την προθέρμανση των 2 ομάδων και βγάζετε το συμπέρασμα ότι η άλλη ομάδα κάνει καλύτερο ζέσταμα. Ευκαιρία για ένα ακόμη βρισιματάκι στον προπονητή μας.
5. Το παιχνίδι αρχίζει. Βρίστε, βρίστε ελεύθερα. Παίκτες και προπονητή της ομάδας σας, αντιπάλους και φυσικά τον διαιτητή. Θέτε και παράγοντες; Βρίστε ντε...
6. Αντικανονικό μαρκάρισμα από αντίπαλο. "Τι κάνεις ρε μαλάκα; Θα μας τον σκοτώσεις τον παικταρά... Ξέρεις πόσα πληρώσαμε για να τον πάρουμε αυτόν; Άντε ρε κόρακα βγάλ' του
κάρτα του αλήτη. Να συλληφθεί ο εγκληματίας"!!!
7. Αντικανονικό μαρκάρισμα από παίκτη της ομάδας μας. "Μπράβο ρε παικταρά! Καλά του 'κάνες που 'ρθε εδώ μέσα να μας κάνει τον μάγκα... Που πας να κάνεις ντρίμπλες ρε; Έτσι πολεμιστές σας θέλω. Δείξτε τους... Κι εσύ ρε ποιος σ' εχει βάλει και σφυράς; Τι σφυράς; Σιγά το φάουλ"...
8. Ημίχρονο. Πώς θα περάσει το τέταρτο; Τα πρώτα 10 λεπτά σκέπτεστε μια εξυπνάδα, κυρίως για κάποιον αντίπαλο ή τον διαιτητή. Έπειτα την λέτε δυνατά για να την ακούσει όλη η θύρα(τουλάχιστον). Τα επόμενα 5 λεπτά ανάλογα την υποδοχή που έτυχε η εξυπνάδα σας, ή νιώθετε (πάλι) περήφανοι που όλοι γέλασαν μ' αυτό που είπατε ή σκέφτεστε τι έφταιξε και δε σας έδωσε κανείς καμία σημασία
9. Ο αγώνας ξαναξεκινάει. Το ημίχρονο έχει φέρει μια χαλαρότητα στους οπαδούς. Κάπου στο 48' επειδή γουστάρετε τζέρτζελο, προσπαθείτε να ξυπνήσετε τον κόσμο αρχίζοντας μόνος σας να φωνάζετε δυνατά ένα σύνθημα. Αν το σύνθημα σε λίγα δευτερόλεπτα ταρακουνάει όλο το γήπεδο (ξανά)νιώθετε περήφανοι που εσείς το ξεκινήσατε
10. Ο παίκτης της ομάδας σας που βρίζατε σ' όλο τον αγώνα πετυχαίνει τέρμα. "Το 'ξερα ότι αυτό το παιδί θα κάνει κάτι καλό. Πάντα το πίστευα. Και τα μπινελίκια, για να ξυπνήσει του τα 'ριχνα. Θα μ' άκουσε μάλλον. Μπράβο μου...εεεε... μπράβο του"!
11. Κάπου στο 80', σηκώνεστε να φύγετε για ν' αποφύγετε τον πολύ κόσμο στο τέλος. Βέβαια μαζί με σας το ίδιο σκέφτεται το μισό γήπεδο και παραπάνω αλλά... Αποτελέσμα; Βλέπετε το τελευταίο 10λεπτο του αγώνα, όρθιος στο διάδρομο της θύρας.
12. Φεύγοντας. Ανάλογα το αποτέλεσμα, η ομάδα σας ή
είναι έτοιμη να πάρει απανωτά διπλά σε Όλντ Τράφορντ, Καμπ Νου και Σαν Σίρο ή αντιθέτως δεν μπορεί να νικήσει ούτε τον Χαλκηδονικό(no offense Κώστα) ή τα Πράσινα Πουλιά...

Αν μείνετε σπίτι να δείτε τον αγώνα αυτά είναι που πρέπει να κάνετε:
1. Έχετε δεν έχετε παρέα, αυτά που έχετε να πείτε θα τα πείτε. Πρέπει οπωσδήποτε να εξωτερικεύσετε τον πόνο σας ή τον ενθουσιασμό σας. Βοηθάει και το τηλέφωνο. Παίρνουμε φίλο ομοϊδεάτη:"πω ρε φίλε τους έχουμε ξεσκίσει, δεν υπάρχουν σου λέω, ομαδάρα είμαστε" ή/και φίλο που υποστηρίζει την άλλη ομάδα, αν δεν το 'χει κλειστό:"άντε γεια ρε που θέλατε να μας κοντράρετε κιόλας, κερνάω σόδα"... Όλα αυτά φυσικά αν το αποτέλεσμα είναι υπέρ της ομάδας μας. Αν χάνουμε και δεν προλάβουμε να κλείσουμε το τηλέφωνό μας, απαντάμε αναγκαστικά για να μη μας πουν κότες και βρίσκουμε διάφορες δικαιολογίες, κυριώς για τον διαιτητή ή ότι το παιχνίδι ήταν μιλημένο
2. Προσπαθούμε να τηρήσουμε όλα τα γούρια από προηγούμενους νικηφόρους αγώνες της ομάδας μας. Τι κάναμε τότε; Πού καθόμασταν; Πώς κρατούσαμε το τηλεκοντρόλ; Τι τρώγαμε; Τι πίναμε; Τι λέγαμε; Η σειρά που τα κάνουμε παίζει ρόλο...

Έτσι είναι αγαπητοί. Έτσι είμαστε. Καμιά φορά έχουμε πλάκα άλλες φορές γινόμαστε απλά γραφικοί...

2 σχόλια:

  1. geia s re boufo giganta..plaka plaka ki egw kanw kapoia ap afta p aneferes..pantws tetoioi grafikoi sto gipedo einai ola ta lefta..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. mmm oxi kai grafikoi... apla klasikoi!!!!! Kai sumfwnw... xaxaxa!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή