Περί λαμογιάς και στημένων

Κανένας δεν ανακαλύπτει την Αμερική λέγοντας ότι υπάρχει αναξιοκρατία, απατεωνιά, έλλειψη δικαιοσύνης και "πατήμα επί πτωμάτων" στο ποδόσφαιρο. Αυτό που με την πάροδο των χρόνων συνηθίσαμε να αποκαλούμε "λαμογιά", δηλαδή. Και φυσικά, κανένας δεν μπορεί να το παίζει έκπληκτος με αυτά που συμβαίνουν στο χώρο. Ποιος ο λόγος να μη συμβαίνουν στο ποδοσφαίρο; Σε ποιον άλλον τομέα είναι όλα καθαρά και αδιάβλητα; Το ερώτημα που δημιουργείται, λοιπόν, είναι γιατί όλοι εμείς που δεν αποκομίζουμε κάποιο όφελος, συνεχίζουμε να ασχολούμαστε, να παρακολουθούμε κάθε αγωνιστική τα πάντα και να σχολιάζουμε κιόλας όποτε μας δίνεται η ευκαιρία(καλή ώρα).

Να σας πω την αλήθεια, όσες λέξεις κι αν γράψω, όσο κι αν προσπαθήσω ν' αναλύσω το θέμα από τη δική μου σκοπιά πάντα, απάντηση στο τελευταίο ερώτημα, είμαι σίγουρος πως δε θα βρω. Είναι λες και υπάρχει μια αόρατη δύναμη που μας ωθεί, πάντα, να εμπλεκόμαστε με θέματα που ξέρουμε ότι, εκ των προτέρων, θα μας εκνευρίσουν. Ή μπορεί να είναι και η επιθυμία κάποιων να καταπολέμησουν τα κόμπλεξ τους. 'Άλλοι ανωτερότητας, υποστηρίζοντας πράξεις ομάδων που χρησιμοποιούν τη δύναμή τους με αθέμιτα μέσα, γιατί απλά μπορούν κι άλλοι κατωτερότητας γκρινιάζοντας συνεχώς ότι η ομάδα τους "σφαγιάζεται" και "αδικείται" σε όλα τα επίπεδα. Και μπορώ να συνεχίσω με πάρα πολλά "η" διαζευκτικά ακόμα. Άλλα άκρη δεν πρόκειται να βρεθεί.

Το ενδιαφέρον είναι όταν πάει ένας λογικός άνθρωπος να τα παρακολουθήσει όλα αυτά. Να προσδιορίσω το "λογικός" για να μην παρεξηγηθώ. Εννοώ, ένας άνθρωπος που δεν κρίνει με βάση την οπαδική του προτίμηση και κυρίως χωρίς προκαταλήψεις σε πρόσωπα και καταστάσεις. Το πιο πιθανό είναι να σταματήσουν να είναι λογικοί κι αυτοί μετά από λίγο καιρό. Διότι είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθείς οτιδήποτε συμβαίνει αποστασιοποιημένος και δίχως ν' αναπτύξεις εμπάθειες. Όμως, έτσι το μόνο που καταφέρνεις είναι να μεγαλώνεις μύθους ή να δημιουργείς ακόμα και καινουριούς, επιλεκτικά. Αφήνοντας τους υπόλοιπους που θέλουν να κάνουν τις δικές τους "λαμογιές" στη σκιά του ενός και μοναδικού που τρώει όλη τη λάσπη. Χειρότερο και από το κάθε "λαμόγιο" είναι η υποκρισία οποιουδήποτε κατηγορεί, βρισκόμενος έξω από το χώρο, άλλα όταν του δοθεί η ευκαιρία να δράσει από μέσα, κάνει τα ίδια σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Κι αυτό γιατί δε γίνεται αλλιώς. Δε γίνεται να μπεις μέσα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να κάνεις πράγματα "καθαρά". Αν επιχειρήσεις να το κάνεις ή η ομάδα σου θα πέσει σε ανυποληψία ή θα φύγεις νύχτα.

Για μένα δεν έχει σημασία ο βαθμός της οποιαδήποτε "λαμογιάς". Δολοφόνος λέγεται και αυτός που κάνει 30 φόνους, αλλά κι αυτός που κάνει μόνο έναν. Το θέμα είναι οι ευκαιρίες που έχεις για να κάνεις κάτι αθέμιτο. Και φυσικά η πρόθεση. Αν κάποιος, αποκτώντας μεγάλη δύναμη, έχει την ευκαιρία να "σκοτώνει" συνεχώς και το κάνει, μπορεί να φτάσει σε σημείο στο τέλος να έχει κάνει τους 30 φόνους. Άλλα κι αυτός που έχει κάνει μόνο τον έναν μπορεί απλά να μην είχε τις ευκαιρίες να διαπράξει κι άλλους. Και χειρότερο είδος ανθρώπου δεν είναι αυτός που εμφανώς σκοτώνει και συγκεντρώνει(δίκαια) την κατακραυγή όλου του κόσμου, αλλά αυτός που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και είναι ο πρώτος που βάζει το λίθο στο λιθοβολισμό του δολοφόνου με τους 30 φόνους.

Άλλη μια παράμετρος, που πρέπει να προσμετρηθεί, είναι το ποια γεγονότα επιλέγονται να βγαίνουν προς τα έξω για να εξυψώσουν ή να θάψουν κάποιον. Η αλήθεια, τις περισσότερες φορές, βρίσκεται σε αυτά που, επιμλώς, αποκρύπτονται. Και όποιο συμπέρασμα βγει, θα υποβόσκει ο κίνδυνος να είναι αβάσιμο, γιατί οι ενδείξεις μπορούν πολύ εύκολα να σε αποπροσανατολίσουν και να σε κάνουν να τα βλέπεις όλα ύποπτα. Αυτό ακριβώς είναι το σημείο, δηλαδή, που εμφανίζεται η προκατάληψη σε όλες τις μελλοντικές κινήσεις. Οι οποίες κινήσεις φαίνονται ΟΛΕΣ ως ενδείξεις "λαμογιάς".

Το θέμα είναι πως για όλους αυτούς τους ανθρώπους δε θα αποδειχτεί ποτέ τόσο η ενοχή τους σε μερικά θέματα όσο και η αθωότητα τους σε άλλα που κατηγορούνται. Και δεν τους φταίει κανένας για το δεύτερο σκέλος παρά μόνο το πρώτο. Οι τέλειες μέθοδοι, που χρησιμοποιούν, έχουν κάνει κάποια απλά πράγματα να φαίνονται ύποπτα και κάποια άλλα, που αν τα παρατηρήσεις λίγο προσεκτικά είναι σίγουρα ύποπτα, να περνούν χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας να τα σχολιάσει και ακόμα περισσότερο να τα ερευνήσει. Με άλλα λόγια αν κάτσεις ν' ασχοληθείς το μόνο που θα καταφέρεις είναι να χάσεις τον καιρό σου καταλήγοντας σε συμπεράσματα που δεν ξέρεις με κανέναν τρόπο αν είναι λογικά ή όχι. Δεν υπάρχει λογική στη "λαμογιά". Δεν υπάρχει λογική στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μόνο μια αναρχία που συμφέρει τους πάντες και γι' αυτό θα συνεχίζει να υπάρχει στους επόμενους αιώνες.

"Στημένο" μπορεί να είναι το οτιδήποτε. "Αθώο" μπορεί επίσης να είναι το οτιδήποτε. Αν θες να συνεχίσεις να παρακολουθείς, πρέπει να το κάνεις συνειδητοποιώντας πρώτα αυτό και να βαυκαλίζεσαι ότι ψυχαγωγείσαι με κάτι που μπορεί να είναι και "στημένο". Ή μπορεί και όχι. Η μήπως ναι...;