Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Καθηγητη fernando ...καντο οπως η nova...

17,18,18 ούτε εγώ θυμάμαι πόσα ματς πέρασαν με τις ομάδες του Π.Ο.Κ. ...τα κλαρίνα ήταν,είναι και θα είναι πολλά...το έχω πλέον ξεκαθαρίσει μέσα μου ότι ποτέ δε θα νικήσει η ομάδα μου αυτές τις ομάδες με τον καθηγητή στον πάγκο όσο αγωνιζόμαστε με το σύστημα που αυτός θέλει..
τρόπος υπάρχει,υπήρχε και στο ΟΑΚΑ αλλά μόνο ο μεσιέ Santos δεν τον ήξερε..εμείς την 11δα της νίκης την απολαύσαμε,ελπίζουμε να τι δούμε και στην πράξη...κύριε don de la fernando kathigitinhio santos να η 11δα της νίκης..

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

αντε γ@@@σου Τιτή



ναι ρε thierry henry,ναι έχεις το καλύτερο πλασάρισμα στον κόσμο,έχεις ταχύτητα,έχεις φαντασία,μπορείς να κάνεις γιογιό τους πάντες και τα πάντα...
ναι ρε,πίστευα ότι ήσουν ο καλύτερος παίκτης του πλανήτη τότε που έπαιζες με την αήττητη πρωταθλήτρια Arsenal και έκανες χαβαλέ σε κάτι ρεαλίτσες και κάτι αγγλιδούλες...
πλέον πανάξια έχεις μείνει στην μνήμη μου ως Τιτής...είχες και το θράσσος ρε άμπαλο να πανηγυρίσεις κιόλας το απάτη goal που έβαλε ο γουίλιαμ ο γκαλάς μετά από ''ασσίστ'' δική σου..αυτό που έκανες ρε στόκε στο μπάσκετ λέγεται μεταφορά μπάλας...
φυσικά τι να περιμένουμε από παικτάκια σαν εσένα,που μπροστά στη δόξα του μουντιάλ μπορούν να σκοτώσουν ακόμη και τη μάνα τους..
μπράβο σου ρε γατί,εύχομαι να σε πετύχει ο πλιάτσικας με την παρέα του και να σε τεντώσει ΞΑΝΑ όπως το 2004...
Υ.Γ.όχι ξανά ο Τιτής στην Arsenal...

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η Χαρά του να Χαίρεσαι με τη Χαρά των άλλων...



Δεν είναι ώρα να "την πούμε" σε κανέναν που δεν πίστεψε σε αυτήν την ομάδα. Δε θα προσπαθήσουμε να πείσουμε κανέναν να χαρεί. Η χαρά η δική μου που για πρώτη φορά στη ζωή μου θα δω Μουντιάλ με την εθνική ομάδα της χώρας μου όχι απλά παρούσα αλλά και ανταγωνιστική, είναι πολύ μεγάλη. Και δε θα τη μικρύνει κανείς, που έχει το δικαίωμα κατά τ' άλλα, να μειώνει την επιτυχία της "απλής" πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ακόμη κι αυτή η άποψη τιμά τον Ρεχάγκελ που έχει αυξήσει τις απαιτήσεις μας, ανεβάζοντας τα στάνταρ της ομάδας.
Δε θα μπούμε στη διαδικασία να αναλύσουμε το πώς τα κατάφερε. Ούτε για το αν η κριτική που ασκήθηκε τον προηγούμενο καιρό ήταν δίκαιη ή άδικη. Σε πολλά από τα σημεία της ήταν δίκαιη άλλωστε. Τουλάχιστον δε θα ασχοληθούμε τώρα. Πρέπει να ηρεμήσουμε λίγο για να τα κάνουμε αυτά και να έχουμε καθαρό μυαλό. Και αυτή τη στιγμή μόνο αυτό δε συμβαίνει. Σήμερα απλά θα αναφέρουμε κάποια πράγματα, χωρίς σχόλιο, κάποιες σκόρπιες σκέψεις μετά τη χθεσινή επιτυχία:

1)Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν όσο καιρός κι αν περάσει. Ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε από τον πάγκο μέσα στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσει τη στιγμή της λήξης δεν ήταν κανένας αναπληρωματικός, κανένας προπονητής κανένας άλλος από τον Τάκη Φύσσα...
2)Ο δεξιοπόδαρος Δημήτρης Σαλπιγγίδης είναι τόσο άμπαλος που ακόμη και το πλασέ του το κάνει με το αριστερό.
3)Αυτή η ομάδα(μιλάω για τα χρόνια Ρεχάγκελ) έχει καταφέρει να κάνει 2 από τους μεγαλύτερους παίκτες παγκοσμίως να κλάψουν την ώρα που οι δικοί μας παίκτες πανηγύριζαν. Τον αχώνευτο Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Σεβτσένκο
4)Η σκηνή που με έκανε προσωπικά να χαρώ πολύ με τη χαρά των παικτών. Λίγο μετά τη λήξη ο Σωτήρης Κυργιάκος πάει και αγκαλιάζει τον Καραγκούνη που είναι γονατισμένος στο χορτάρι. Δεν το κάνει σιωπηλά, αλλά του λέει ακριβώς αυτό το τόσο απλό: "Ρεε... πάμε Μουντιάλ"... Ακριβώς με το ίδιο ύφος που ένα παιδάκι πάει σε ένα φίλο του και του λέει "ρεε.. παμε εκδρομή"...
5)Η φράση που μου έμεινε περισσότερο από τη χθεσινή μετάδοση του MEGA ήταν το: "ο Μώρας κουτσαίνει, Χρήστο".. Πρέπει να ειπώθηκε τουλάχιστον 10 φορές στο τελευταίο 10λεπτο...
6)Η εθνική είχε 6-7 παίκτες του Παναθηναϊκού στην 11άδα της χθες. Ρε Ρεχάγκελ και 23 βάζελους να πάρεις το καλοκαίρι εγώ το ίδιο θα πανηγυρίζω ρε προκλητικέ...
7)Πόσοι από μας έχουμε συνηδειτοποιήσει ότι ο Ρεχάγκελ όσο έχει αυτήν την ομάδα, όχι μόνο δεν έχει χάσει σε νοκ-άουτ ματς αλλά δεν έχει δεχθει καν γκολ; Εντάξει το δείγμα δεν είναι πολύ μεγάλο αλλά δεν ξέρω και πολλές ομάδες να έχουν 5/5 σε νοκ-άουτ παιχνίδια.
8)Χθες πολλοί λίγοι παραδέχτηκαν ότι δεν πίστευαν αυτήν την ομάδα. "Τα 'λεγα εγώ ότι θα περάσουμε μ' αυτά τα λιμά μωρέ"! ΠΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝ, ΑΜΠΑΛΟΣ...



Φωτογραφία ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ. Το βλέπετε όλοι! Ένας Ουκρανός έχει το χέρι του στην Τυπάρα και όμως ο τελευταίος είναι ακόμη όρθιος! Αυτό μόνο χθες θα μπορούσε να γίνει. Επαναλαμβάνω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΩΤΟΜΟΝΤΑΖ!



"Ρε τον μαλ...α τον Σαλπιγγίδη τώρα του 'ρθε να πλασάρει; Καλοκαιράκι και αντί να κάνουμε διακοπές θα παίζουμε Μουντιάλ.. Όλοι πάνω του!"



Σόρρυ αλλά θα προκαλέσω. Ας με συγχωρήσουν όλοι οι Ουκρανοί αυτού του κόσμου, δεν το εννοώ αυτό που λέω.
Ξέρετε γιατί φοράνε μάσκες οι Ουκρανοί της φωτογραφίας; Ποια γρίπη μωρέ; Είναι για να μη μυρίζουν επειδή πώς το λέει ο αθυρόστομος λαός; "Μας έκλασαν τα @@"; Ε κάπως έτσι...




Η φωτογραφία είναι παραπλανητική. Στη συνέχεια ο Ρεχάγκελ κοίταξε ψηλά, ο Ουκρανός από την άλλη δε σήκωσε κεφάλι...




Εντάξει το σκορ το ξέρουμε όλοι. Δείτε σε ποιο λεπτό είναι το παιχνίδι. ΑΚΡΙΒΩΣ!
"Κουτσαίνει ο Μώρας Χρήστο"....

και μετα λενε τον Ευαγγελοπουλο εθνικο star....τι λετε βρε ζωα!!


ΣΚΗΝΗ 1
Αλλοδαπή γκόμενα προς Γκουσγκούνη: Fuck me!
Γκουσγκούνης: Σκάσε μωρή μη σε γ@μήσω!

ΣΚΗΝΗ 2
Γκόμενα: Θα μου φέρεις λίγο νερό;
Γκουσγκούνης: Α φιρί φιρί το πας να σε γ@μήσω!

ΣΚΗΝΗ 3
Γκουσγκούνης: Γεια σας κορίτσια, ξένες είσαστε;
Γκόμενες: Όχι καλέ, ντόπιες από τη Μυτιλήνη
Γκουσγκούνης: Α! Δηλαδή λεσβίες!
Γκόμενες: Εεε όχι και λεσβίες!
Γκουσγκούνης: Εε αποδείξτε το τότε!

ΣΚΗΝΗ 4
Γκουσγκούνης: Γυναίκα τι φαϊ έχουμε;
Γκόμενα: Μακαρόνια...
Γκουσγκούνης: Τη γ@μησες!

ΣΚΗΝΗ 5
Ο Γκουσγκούνης, έπειτα από υπόδειξη του σκηνοθέτη, ότι πριν γ@μήσει, πρέπει να πει και δυο λόγια για εισαγωγή, ώστε το έργο να έχει πλοκή:
Έρχεται η γκόμενα στο σπίτι:
Γκουσγκούνης: Θες αχλάδι;
Γκόμενα: όχι
Γκουσγκούνης: έεεε τότε δεν μένει τίποτα άλλο παρά να σε γ@μήσω!

ΣΚΗΝΗ 6
Είναι ο Γκουσγκούνης σε ένα μπαρ. Η barwoman πλένει τα ποτήρια και πίσω της είναι ένα ρολόϊ τοίχου. Ο Γκοσγκούνης προσπαθεί να δει την ώρα. Κάνει δεξιά,κάνει και η γκόμενα δεξιά, κάνει αριστερά, και η γκόμενα αριστερά. Αυτό γινότανε συνέχεια. Ο Γκουσγκούνης είχε συφιλιαστεί, τον βλέπει η γκόμενα και τον ρωτάει:
Γκόμενα: Γιατί είσαι τσαντισμένος;
Γκουσγκούνης: Γιατί δεν βλέπω την ώρα να σε γ@μήσω!

ΣΚΗΝΗ 7
Βγαίνει ο Γκουσγκούνης από τη θάλασσα με μια γκόμενα. Φοράνε και οι δυο στολή καταδύσεων.Όταν η γκόμενα πάει να βγάλει τη μάσκα, τη βλέπει και λέει:
Μη βγάλεις τη μάσκα γιατί θα σου πετάξω τα μάτια έξω!

ΣΚΗΝΗ 8
Ο Γκουσγκούνης έχει κ@βλώσει και λέει στην γκόμενα που την έχει γυρίσει από πίσω: Βάστα τοίχο, γιατί θα ζμπρώξω γερά!

ΣΚΗΝΗ 9
Ο Γκουσγκούνης, με Γαλλίδα παρτεναίρ σε τσόντα:
Γαλλίδα: aahhh tres joli!
Γκουσγκούνης: Τι ζολή μωρή... ψ*λή το λένε!

Σκηνή (ατάκα): Ναι, καλά μαντέψατε, ο Γκουσγκούνης είναι και πάλι πρώτη µμούρη στο πλάνο και η τύπισσα του κάνει στοματικό έρωτα. Σε μια στιγμή τελειώνει ο Γκουσγκούνης οπότε η φιλενάδα του γυρνάει και αρχίζει να τα φτύνει. Η ατάκα που ακολουθεί απογειώνει τον αισθησιασμό της ούτως ή άλλως ρομαντικής σκηνής: "Τι φτύνεις μωρή ; Κουκούτσια έχουν ;"

Σκηνή (σενάριο): Όσο βλέπει κανείς Γκουσγκούνη, τόσο περισσότερο συλλαμβάνει την μεγαλειωδώς αφαιρετική σκέψη των σεναριογράφων αλλά και των απίστευτων ικανοτήτων τους να ζωγραφίζουν σε ένα τόσο ευτελές (όπως θεωρείται) θέαμα τα πάθη των ανθρώπων που όσο και να προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτά στο τέλος υποκύπτουν, µε ντοστογιεφστική μαεστρία: Χαλάνε τα υδραυλικά μιας γυναίκας. Ο Γκουσγκούνης έρχεται ως υδραυλικός στο σπίτι της περί ης ο λόγος, στρογγυλοκάθεται στο τραπέζι της κουζίνας όπου έχει μια μεγάλη φρουτιέρα µε πορτοκάλια. Παίρνει ένα πορτοκάλι στο χέρι του και ρωτάει όλος αβρότητα: Πορτοκάλι θες ; Όχι απαντάει αυτή. Να σε ... θες ; Δεν έχω πρόβλημα, ανταπαντά αυτή και... η συνέχεια επί της οθόνης.

Σκηνή (ατάκα): Και πάλι ως υδραυλικός, έχει έρθει στο σπίτι µιας τσαχπίνας. Στρογγυλοκάθεται ως είθισται στο τραπέζι και παίζει ο διάλογος: Αυτή - Καφέ θες ; Γκ. - Ναι Αυτή - Πώς τον πίνεις; Γκ. - Πολλά βαρύ και όχι, µε δυο φουσκάλες. Αυτή - Είσαι και μερακλής ! Γκ. - Έχεις γαμώ τις κ*λ@ρες. Την συνέχεια την αφήνω ως άσκηση στον αναγνώστη.

Σκηνή (έγκλημα και τιμωρία): Γυρνάει στο σπίτι κουρασμένος (έφτιαχνε υδραυλικά ντε !), αφήνει την τσάντα κάτω. Χαιρετάει βαριεστημένα τη γυναίκα του και... Γκ. - Τι φαΐ; Γυν. - ...δεν έκανα φαΐ... (απολογητικά, με ύφος) Γκ. - Δεν έκανες φαΐ ;;; Θα σε γ@μήσω !!! Όπερ και εγένετο...

Σκηνή (στάση): Ο Γκουσγκούνης πηδ@ει µια, σε "σκυλίσια" στάση (ξέρετε τώρα) µε τα χέρια του στη μέση του, κουνιέται µπρος πίσω. Η κυρία λέει "Γκουσγκούνη κουράστηκα, άλλαξε στάση" - "Εντάξει μωρό µου" και βάζει... τα χέρια στο κεφάλι του.

Σκηνή (πίτσα): - Έφερα τις πίτσες. - Μα δε παραγγείλαμε πίτσες. - Παραγγείλατε δε παραγγείλατε εγώ θα σας ...!

Σκηνή (παραλία): Είναι στην παραλία δύο γκόμενες, ολομόναχες. Σε κάποια φάση εμφανίζεται από το πουθενά ο Γκουσγκούνης να κόβει βόλτες εκεί κοντά. Σε κάποια φάση ρωτάει τις γκόμενες:
- Τι κάνετε κορίτσια εδώ;
- Περιμένουμε να ρθει κάποιος να µας..
- Α! Ευτυχώς που πέρναγα!

Σκηνή (Πιάνο):Είναι ο Γκουσγκούνης και παίζει πιάνο και από κάτω µία του παίρνει πίπ@. Οπότε λέει: "Εγώ θα παίζω πιάνο και εσύ... κλαρίνο" !!! :)

και τέλος η μυθική ατάκα… Ο Γκουσγκούνης παίζει το ρόλο του πατέρα... Έρχεται η κόρη στο σπίτι µε μια καινούρια φίλη της. Κάθονται στον καναπέ... Έρχεται ο, αρχηγός, Γκουσγκούνης στο σαλόνι και τις βλέπει. Κάθεται κι' αυτός, χωρίς να πει τίποτα, κοντά τους. Περνάει ένα λεπτό απόλυτης ησυχίας (δεν έχουν ανταλλάξει κουβέντα μέχρι τότε). Ξαφνικά γυρνάει προς τη φίλη της κόρη του... Γκ. - Τον παίρνεις απ' τον κ*λο ; Κόρη - Μπαμπά !!! Τι είναι αυτά που λες ;;;!!! Γκ. - Προσπαθώ να σπάσω τον πάγο... (η συνέχεια γνωστή)

Πηγη: http://kazani.gr/2008/12/22/atakes_tou_gousgouni.html
απο τον xman

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Καλο ταξίδι...


Ο μεξικανός 31χρονος επιθετικος γεννήθηκε 1 Απριλίου 1978 και ξεκίνησε την καριερα του στην Rayados de Monterrey και συνεχισε στις Villareal, Once Caldas, Polideportivo Ejido,Santos, Gaziantepspor, Ankaraspor και Ankaragücü απο όπου και τον πήρε η ΑΕΛ η οποία έγινε ο τελευταίος του σταθμός. Καλο σου ταξίδι και δυναμη στην οικογένεια σου και κυριως στην μικρη κορούλα σου.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Οχι άλλο κάρβουνο....pleaseeeeeee!!!

Θα ήθελα να θίξω ένα θέμα το οποίο πάει να γίνει η μάστιγα, καθώς η μουσική που ακούμε στα μαγαζιά διασκέδασης... της...όποιας διασκέδασης..τέλος πάντων έχουμε σήμερα, είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Μιλώ για τα bar και τα club και μόνο, καθώς δεν ήμουν ποτέ φίλος του λαϊκού εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όπως, κάποια ρεμπέτικα, τον τεράστιο όχι μόνο στη φωνάρα Πασχάλη (...Τζουτζούκο, γλυκόφαστα... κ.α.) Τερζή, Μητροπάνο (no comments), Notis (...όχι αυτός που κέρδισε το Big Brother της μουσικής ο κανονικός)...και κάποιοι άλλοι που μου είναι συμπαθείς απλά όπως, Ρέμος, Βέρτης, Πλούταρχος(όχι ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας...ο δικός μας ο κλαψομ...ης!) και κάποιοι που μπορεί να ξεχνάω.Δεν μιλώ οπότε για μπουζούκια γιατί αν δεν πάω σε κάποιον απο τους παραπάνω δυσκολα θα μπώ σε τέτοιο μαγαζί. Τον Sakis δεν τον βάζω γιατί εκτός του ότι είναι idol για όλους μας...είναι Pop star...όχι Ε.Π.Ο.Π. star, αλλά Pop star και όπως καταλαβαίνεται είναι εκτός συναγωνισμού
Θα ήθελα λοιπόν να σχολιάσω την μουσική ελληνική-ξένη η οποία παίζουν οι dj-δες, που ούτε ο Θεός δεν τους κάνει. Για να συνεχίσω τα σχόλια μου και να γίνω κατανοητός, θα μιλήσω στη γλώσσα την οποία βιάζουν οι σημερινοί καλλιτέχνες...και την ακούμε πρωί - μεσημέρι - βράδυ...χειμώνα - καλοκαίρι από Έλληνες και ξένους...Rapper-Έντεχνους-Λαικούς...ακούμε την ίδια μουσική,τον ίδιο ρυθμό με τους ίδιους άθλιους στοίχους...θα ξεκινήσω λοιπόν κάπως έτσι...
Ο, Ο, Ο, Ο, ο elfometasximatistis στα dex γιο, γιο, γιο, γιο!!
πιάστε το ρυθμό γιό! Ω, Ω, Ω!
βααααρέθηκα να ακούω την ίδια μουσική
αααπό το πρωινό ξύπνημα μέχρι να την πέσω το πρωί!

Κοοουυράστηκα να βλέπω τους νέους να ακολουθούν
χωρις την μουσική την ίδια που σκοτώνουν να πενθούν!!
γιό !! Α!! γιο!! Α!!

πιάσε το ρυθμό γιό Ω! Ω! Ω!!

(και τώρα ρεφρέν...)

Γιό!! όχι άλλο κάρβουνο όχι άλλο κάρβουνο γιο!!!
(από πίσω ακούγονται τα φωνητικά των Τζούλια Αλεξανδράτου και Μπεζεντάκου...just think of it!!)

...κάπως έτσι λοιπόν διασκεδάζουμε τα βράδια μας με τραγούδια ελληνικά ή ξένα που μιλούν για πίπες(...της ειρήνης βέβαια) στον dj και άλλες ομορφιές...κάνουν τον κόσμο να κουνά πάνω-κάτω το κεφάλι του σε αργό ρυθμό σαν τα διακοσμητικά κουκλάκια που βάζουμε στα αυτοκίνητά μας...
κουνάμε τα χέρια μας (όταν μας πει το τραγούδι βέβαια έτσιιιιιιιι;;;;) πάνω κάτω σαν τα ζώα και χοροπηδάμε σαν...να σκεφτώ...Α!...σαν ζώα επίσης!
Ε όχι ρε αδέρφια εγώ δεν θα κάτσω να ακούω τον σιχαμένο τον 50λεπτο (50 cent) ούτε τον Eminem γιατί δεν έμεινεμ από γούστο...!!
Δούλεψα συνολικά σε νυχτερινά μαγαζιά 10 χρόνια, από τα 13 μου δηλαδή. Από βοηθός Bar-σερβιτόρου μέχρι Barman και υπεύθυνος. Αυτό που πάντα έλεγα ήταν η γκαντεμιά του να ζήσω απο τα τέλη του '90 και μετά σε αυτό το χώρο. Από τότε δηλαδή που άρχισε ο βιασμός της μουσικής και κατ επέκταση της διασκέδασης μας. Μπορεί άλλοι να διασκεδάζουν με αυτή την επιφανειακή μουσική γιατί δεν καταλαβαίνουν το πραγματικό νόημα της μουσικής της ίδιας (άποψή μου), αλλά επιτρέψτε μου να σας δείξω τα μόνα πράγματα που είναι στην κατοχή μου και θα έβαζα σε θησαυροφυλάκιο..έκτος από τα τσακίρικα γαλαζοπράσινα μάτια μου και τα....μεγάλα μου..φρύδια!! γιο! γιο!
Τα αγαπημένα βινύλια μου λοιπόν...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

ΟΠΛΙΣΤΕΙΤΕ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ... EΠΕΣΤΡΕΨΑ!

Πόσο πάει; Όχι όχι "πόσο πάει το μαλλί"! Ούτε "πόσο πάει αυτό το παπλωματάκι ρε φίλε"! Ούτε "πόσο πάει η μπάμια με το κοτόπουλο, δε το φαντάζεσαι Αργυρώ μου". Ούτε "πόσο πάει ο Γιωργάκης σήμερα που έχει γενέθλια"! Ούτε "πόσο πάει το GLX σου Κωστάκη Μήτρογλου όταν σηκώνεσαι σούζα για να ρίξεις το γκομενέτο που κοιτάει"!
Όταν ρωτήσαμε πόσο πάει με την αφέλεια που διακατέχει ένα σωστό μπούφο, είχαμε ως σκοπό να ολοκληρώσουμε την ερώτησή μας κάπως έτσι: "... από την τελευταία φορά που έγραψα εγώ αυτοπροσώπως και όχι με αντιπρόσωπο ούτε με εκπρόσωπο ούτε με καθαρό πρόσωπο χωρίς σημάδια και ρυτίδες, σε τούτο εδώ το blog", πριν σκεφτώ τι δυνητικά θα μπορούσατε να σκεφτείτε ακούγοντας μόνο το πρώτο μέρος της ερώτησης και σας βγάλω από τη δύσκολη θέση να κουνάτε το κεφάλι σας για το τι μπορεί να εννοεί αυτό το παιδί που γράφει μία στο τόσο. Για την ακρίβεια μία φορά το μήνα κι αν αυτός(ο μήνας μωρέ!) έχει 30 μέρες. Δεν τους γουστάρω αυτούς που έχουν μία μέρα παραπάνω και κάνουν τους καμπόσους. Γεια σου ρε Φλεβάρη που 'χεις 28 άντε το πολύ 29 στο τσακίρ κέφι όταν είναι δίσεκτος Ο έτος και αυτό από μόνο του, απορίας άξιο, σου δημιουργεί τόση ε(υ)φορία που λες "θα κάτσω μία μέρα ρε π#$@τη μου περισσότερη στα ημερολόγια για σπάσιμο"...
Όπως καταλαβαίνετε, θα με φάτε καλά στη μούρη τώρα. Να μάθετε ΟΛΟΙ εσείς εκεί έξω και ΟΛΟΙ εσείς εκεί μέσα για να μη μείνετε παραπονεμένοι και μάς στείλετε κανένα εξωδίκο και τρέχουμε(Λάκη σ' αγαπώ, μην ακούς και μη διαβάζεις τι λέει και τι γράφει ο elf...). Τι έλεγα; Σωστά! Να μάθετε, λοιπόν, ΟΛΟΙ να (ΜΗΝ) στέλνετε χιλιάδες γράμματα, mails, sms, mms, pokes sto fb(ooops sorry ksexasa na valw ellhnika pali), δονήσεις στο msn, όπως επίσης και να (ΜΗΝ) σπάτε όχι το τηλέφωνο από τα ντριν αλλά τα νεύρα μου με απειλητικά τηλεφωνήματα του στυλ: "μπούφο, αν δε γράψεις στο blog, δε θα ξαναβγεί το δίδυμο Γκμοχ-Γκώνια στη ΝΕΤ να σχολιάζουν τους αγώνες του Champions League ρε τενεκέ! Μη σου πω θα επιστρέψει και ο Πουρουπουπού στην εκπομπή που σχολιάζει ό,τι οι θα αναλύουν οι άλλοι τη Δευτέρα"(για όσους δεν καταλάβατε, εδώ ο φίλος εννοεί την Αθλητική Κυριακή... αναφέρει ατάκα από το διαφημιστικό σποτ της Αθλητικής Κυριακής που προκαλεί τόσο γέλιο... επίσης, πολύ ΝΕΤ βλέπω). Επανέρχομαι. Γιατί ΟΛΟΙ εσείς που κάνατε ΟΛΑ αυτά, τώρα θα αναθεωρήσετε. Θα καταραστείτε τις ώρες και τις στιγμές που (ΔΕ) με πιέζατε να γράψω. Γιατί θα έπρεπε να ξέρετε ότι η δράση φέρνει την αντίδραση. Και το 100 φέρνει την Αστυνομία. Εντάξει θ' αργήσει λίγο, αλλά θα 'ρθει.

Κάπου εδώ όμως, λέμε να ξεκινήσουμε με τη μεγάλη θεματολογία που έχουμε. Αρχινάμε με επιπλήξεις. Όχι, μοναδικέ αναγνώστη που έχεις μείνει, κάτσε! Δεν είναι για σένα οι επιπλήξεις. Είναι για τους συναδέλφους, συνεργάτες υπαλλήλους αλλά πάνω απ' όλα φίλους μου(θέλω να πιστεύω)(τους καλοπιάνω τώρα γιατί μεταααααά). Είναι για δύο από αυτούς που κάπως παρεκτράπηκαν τις τελευταίες μέρες. Τι είχαμε πει ρε ρεμάλια elf και Σαρδέλα ότι προσπαθούμε να κάνουμε εδώ; Να γελάμε όσο μπορούμε, να γράφουμε αυτό που σκεφτόμαστε για σημαντικά και λιγότερο σημαντικά θέματα. Αυτά ναι. Αλλά όχι να οπαδίζουμε με άσχημο τρόπο. Μία προϋπόθεση σας έβαλα ρε σεις. Προσπαθείτε να την τηρήσετε γιατί θα συγκαλέσω Δ.Σ. και θα διατάξω Ε.Δ.Ε.(αγαπάμε τα αρτικόλεξα γενικά).

Πάμε σε άλλο θέμα τώρα. Δεν αφήνουμε το καταγγελτικό μας ύφος, επ ουδενί. Πριν κάμποσες μέρες ο Σαρδέλας είχε προειδοποιήσει για κάποια πράγματα. Τότε σε ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης είχαν χρησιμοποιηθεί τα ψευδώνυμά μας εν αγνοία μας. Τα πράγματα έχουν προχωρήσει από τότε. Δεν ξέρω τι συμβαίνει τώρα στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης αλλά ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει στους κομπλεξικούς αθηναϊκούς σταθμούς. Σ' έναν απ' αυτούς λοιπόν και συγκεκριμένα στον Sentra FM υπάρχει ένας ακροατής που υπογράφει τα μηνύματά του ως Μπούφος7!!! Ναι, καλά κάνατε και γουρλώσατε τα όμορφα μπιρμπιλωτά ματάκια σας. Ούτε λίγο τσίπα. Εντάξει παίρνεις το Μπούφος, είσαι άρρωστος, ok. Αλλά και το -7 στο τέλος ρε συ; Να σου πω κάτι; Φτιάξε κι ένα ίδιο μπλογκ σαν το δικό μου, κουρέψου όπως εγώ, γίνε μανουλομάνουλο όπως εγώ... Ρε φίλε, το ξέρεις ότι έχω φίλη δικηγόρο που φυσάει και δεν έχει χάσει ακόμα ούτε μία, ούτε μία όμως δίκη; Το ξέρεις ότι έχω φίλους μεγαλοδημοσιογράφους που ζούνε για να καταγγέλουν; Το ξέρεις ότι γνωρίζω προσωπικά τον Παναγιώτη Ψωμιάδη; Δε σε τρόμαξε αυτό; Τον Γιούρι Γκέλερ; Τον Γιάτκσεκ Γκμοχ(δεύτερη φορά που σ' αναφέρω εσένα, μπράβο σου που το κατάφερες, τιμή σου); Τον Κώστα Βερνίκο; Έτσι μπράβο, ρούφα τ' αβγό σου τώρα και κάνε γαργάρες!

Πάει το ξεπετάξαμε κι αυτό το θεματάκι. Μα πόσο σαΐνια είμαστε τέλος πάντων; Μα πόσα ερωτηματικά έχω βάλει σ'αυτό το postaρισμα τέλος πάντων; Άρθρο σε blog είναι ή επερώτηση στη Βουλή(πολύ άσχημο αστείο αλλά το αφήνω για να δείτε πως γράφω ό,τι μού ρθει στο μυαλό, δεν μπορώ να λογοκρίνω ούτε τον εαυτό μου, πόσω δε μάλλον και τους συνεργάτες μου) τέλος πάντων; Τρία συνεχόμενα τέλος πάντων... Τέλος πάντων...

Για τη συνέχεια έχουμε ένα πολύ μα πολύ ενδιαφέρον θεματάκι. ΚΑΙ εσείς αλλά ΚΑΙ εγώ έχουμε βαρεθεί ν' ακούμε τους ποδοσφαιριστές να κάνουν τις ίδιες τυποποιημένες δηλώσεις μετά από κάθε παιχνίδι. Πάνω-κάτω όταν βλέπουμε έναν αθλητή να παίρνει θέση μπροστά από τις κάμερες, ξέρουμε τι θα ερωτηθεί αλλά και τι θα απαντήσει. Πώς θα σας φαινόταν να παίρναμε μια συγκεκριμένη τέτοια δήλωση και αλλάζοντάς την ελάχιστα, να την κολλούσαμε σε διάφορες δραστηριότητες του ποδοσφαιριστή εκτός και πέρα από το ποδόσφαιρο; Ωραίο ε; Εξαιρετικά ενδιαφέρον ε; Συμφωνώ και δε σας βασανίζω άλλο. Για αρχή δείτε μια τυποποιημένη δήλωση μετά από εναν αγώνα ποδοσφαίρου:

"Παίξαμε καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειξε ο προπονητής και καταφέραμε να πάρουμε αυτή τη σπουδαία νίκη. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι που είναι το ίδιο σημαντικο και ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογη επιτυχία. Ευχαριστούμε τον κόσμο μας, που μας συμπαραστάθηκε καθόλη τη διάρκεια του αγώνα και του αφιερώνουμε αυτή τη νίκη".

Όμορφα. Για πάμε να δούμε τώρα μια αντίστοιχη δήλωση του ίδιου ατόμου μετά π.χ. από μια έξοδό του για ψώνια:
"Ψωνίσαμε καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειξε η σύζυγος και καταφέραμε να πάρουμε αυτά τα άχρηστα ρούχα κι αντικείμενα. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε τα επόμενα ψώνια που είναι το ίδιο άχρηστα και ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογα έξοδα. Ευχαριστούμε τους πωλητές και τον ταμία στην τράπεζα που μας συμπαραστάθηκαν καθόλη τη διάρκεια του αγώνα και τους αφιερώνουμε τα πουρμπουάρ που τους αφήσαμε. Ευχαριστώ".

Ή μετά από μία έξοδο σε νυχτερινό κέντρο διασκέδασης:
"Χορέψαμε καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειξε ο κύριος Μεταξόπουλος όταν καθόμασταν τα προήγουμενα χρόνια μπροστά από την τηλεόρασή μας και βλέπαμε So you think you can dance και καταφέραμε να πάρουμε το χειροκρότημα των υπόλοιπων πελατών του κέντρου. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε το επόμενο ξενύχτι που είναι το ίδιο... βράδυ κι ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογη αναστάτωση. Ευχαριστούμε τις λουλουδούδες και τους σερβιτόρους που μας συμπαραστάθηκαν καθόλη τη διάρκεια της νύχτας και τους αφιερώνουμε τα λουλούδια και τις σαμπάνιες που ανοίχτηκαν για μας. Ευχαριστώ".

Τι είπε όταν ήταν μαθητής ακόμα και βγήκε από το εξεταστικό κέντρο έχοντας δώσει Πανελλήνιες Εξετάσεις; Κάτι τέτοιο μάλλον:
"Γράψαμε καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειξε ο καθηγητής του φροντιστηρίου και καταφέραμε να πάρουμε αυτόν το σπουδαίο βαθμό. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε το επόμενο μάθημα που είναι το ίδιο σημαντικό και ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογη επιτυχία. Ευχαριστούμε τους συγγενείς μας που μας άγχωναν καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς και τους αφιερώνουμε(θα τους τρίψουμε τους βαθμούς στη μούρη να ικανοποιηθούν δηλαδή) αυτόν το βαθμό. Ευχαριστώ".

Να τι θα έλεγε αν κατέβαινε στον πολιτικό στίβο(sic) και κέρδιζε την εμπιστοσύνη του λαού:
"Δουλέψαμε το παπατζιλίκι καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειαξαν όλοι οι προηγούμενοι πολιτικοί και καταφέραμε να πάρουμε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε τις επόμενες εκλογές που είναι οι Ευρωεκλογές και είναι το ίδιο σημαντικές και ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογα ποσοστά. Ευχαριστούμε τους φίλους δημοσιογράφους που σιώπησαν καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και τους αφιερώνουμε διάφορα ρουσφέτια, μίζες κτλ. Ευχαριστώ"

Last but not least! Το θέμα που πουλάει περισσότερο στις μέρες μας. Sex(ζητώ σαν άλλος Μαραντόνα συγγνώμη εκ των προτέρων στις κυρίες που διαβάζουν αλλά εντάξει για σεξ μιλάμε, θα υπάρχουν και κάποιες κακές λεξούλες. Να είστε επιεικείς παρακαλώ, κάνω ό,τι μπορώ να τις αποφύγω):
"Πηδήξαμε καλά, κάναμε ό,τι μας υπέδειξαν οι οδηγίες στο κουτί με τα προφυλακτικά και καταφέραμε να ολοκληρώσουμε και οι δύο. Τώρα κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε το επόμενο πήδημα που είναι το ίδιο άγριο και ελπίζουμε να σημειώσουμε ανάλογους χρόνους. Ευχαριστούμε τα πορνο-κανάλια της NOVA που μας συπαραστάθηκαν καθόλη τη διάρκεια του πηδήματος και τους αφιερώνουμε το δικό μας βίντεο που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες στο Pornhub. Ευχαριστώ".
Εντάξει καλά τα πήγα. Το "πήδημα" δεν είναι καν κακιά λεξούλα.


Αυτά τα λίγα που λέτε για επάνοδο, νομίζω είναι καλά. Ελπίζω να μην ξαναχαθώ τόσο καιρό. Γελάσετε δε γελάσετε με αυτά που γράφω, να ξέρετε ότι τουλάχιστον η δική μου διάθεση ανέβηκε κατακόρυφα, οπότε κάποιος βγήκε κερδισμένος.
"ΓΕΛΑΣΑΜΕ ΚΑΛΑ..."

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Όταν "ο γύφτος και το τσαντίρι" έγιναν..."ο ψευτοαναρχικός και η γιάφκα"



Στην εποχή που ζούμε, όταν κάτι πουλάει υπερβολικά ξεπερνάει τα ρηχά όρια του «προϊόντος» και εξελίσσεται, σε άποψη που επηρεάζει την δική μας. Αλήθεια αυτό δεν είναι το πετυχημένο προϊόν ή η μόδα; Η μόδα δεν είναι ένα προϊόν τόσο «πετυχημένο» που το θέλουν όλοι;

Εξηγούμε, αν εγώ βγω στο δρόμο και λέω ότι αύριο θα καταστραφεί η χώρα… το πιο πιθανό είναι να μου ρίξουν καμιά ντομάτα στο κεφάλι, άντε να με περάσουν για επαίτη και να μου βάλουν κάνα ευρουλάκι στη τσέπη στη καλύτερη περίπτωση. Αν βγει η «Χ» γνωστή φιγούρα που πουλά στην τηλεόραση θα επηρεάσει αρκετούς. Φυσικά αυτό είναι ένα ταλέντο που είτε το έχεις είτε όχι. Να επηρεάζεις δηλαδή την άποψη του κόσμου, έχει φτάσει άλλωστε να γίνει και επιστήμη.

Λίγες φορές έχω μετανιώσει για κάτι που έχω πει. Μια από αυτές ,ήταν όταν πριν από 3 χρόνια υπερασπιζόμουν τον κ. Λαζόπουλο σε συζητήσεις μεταξύ φίλων. Τότε δεν πουλούσε τόσο σαν σόου και γι’ αυτό και είχε μια καθαρότητα και απόσταση από κομματικές επιρροές κλπ. Αυτό ήταν άλλωστε που τον ανέβασε στα μάτια της κοινωνίας και της στημένης AGB.

Όταν το σύστημα αντιλήφθηκε πως αυτός ο άνθρωπος επηρεάζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης φυσικά και τον «στρατολόγησε». Τι εννοώ; Στη χώρα μας εδώ και χρόνια μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια, καθώς μας βάζουν να φαγωνόμαστε μεταξύ μας και να μαλώνουμε για τα πολιτικά ,τα ποδοσφαιρικά και για ότι έχει σχέση με προσωπική επιλογή. Έτσι στρατολογήθηκε και ο κ. Λαζόπουλος προς την αριστερά. Όχι επειδή είναι απαραίτητα ο ίδιος αλλά για να υπάρχει το αντίπαλο δέος. Να μπορεί να διχάζει τον κόσμο με αυτά που λέει. Και φυσικά είναι μορφωμένος και καλλιεργημένος ,αν δεν είχε την υποδομή δεν θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κάπως έτσι ο Γύφτος έγινε αναρχικός και το Τσαντίρι… γιάφκα.

Ανάθεμα όσους μιλούν για τον Λαζόπουλο ως Αριστοφανικό ηθοποιό, εκτός κι αν εννοούν ότι όπως τα έργα του Αριστοφάνη, έτσι και οι μονόλογοι του Λαζόπουλου επηρεάζουν τόσο την άποψη κάποιον ανθρώπων, όπως και στην αρχαιότητα.

Δεν θα πω μην τον βλέπετε καθώς πιστεύω πως αυτά που σε ενοχλούν πρέπει να δίνεις σημασία για να τα διορθώνεις και να μην δείχνεις με την άρνησή σου αδυναμία, όμως θα σας πω, σκεφτείτε σφαιρικά αυτά που λέει γιατί μπορεί στο αυτί να ηχούν γλυκά, από κάτω όμως κρύβουν ότι χειρότερο για την ενότητα και την ηρεμία της χώρας μας.

Λυπάμαι που ένα τόσο μεγάλο ταλέντο σαν κι αυτό που έχει ο κ. Λαζόπουλος είναι στα χέρια άλλων και δεν ξεδιπλώνεται για την «εκπαίδευση» της γενιάς που μεγαλώνει με μόνη πηγή γνώσης αυτό που ο Κοσμάς ο Αιτωλός ανέφερε παραβολικά ως: « Ο διάβολος θα είναι στα σπίτια σας και τα κέρατα του στα κεραμίδια των σκεπών σας» …. Με άλλα λόγια η τηλεόραση.


Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

You'll never walk alone


Είναι σίγουρα σπαρακτικό 2 από τις μεγαλύτερες φανέλες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να παρουσιάζουν την εικόνα που έχουν τα τελευταία χρόνια. Το 2005 αυτές οι ομάδες μας δείξανε γιατί αγαπάμε τόσο αυτό το άθλημα που μας προσφέρει τόσες συγκινήσεις. Ακόμα και τότε όμως και οι δυο αυτές ομάδες δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Η νικήτρια τότε Livepool κόντρα στα προγνωστικά ολόκληρης της χρονιάς, αλλά και του ίδιου του ματς του τελικού σήκωσε το Τσου Λου που τόσες φορές της έχει δώσει το φιλί της ζωής καθώς αν δεν υπήρχαν οι κατακτήσεις της εκτός του νησιού οι οπαδοί της, ένας είμαι και εγώ, θα είχαν απογοητευτεί πλήρως. Πάντα με έναν μαγικό τρόπο αυτή η ομάδα μας φτιάχνει και μας ξενερώνει. Πάντα τα τελευταία χρόνια υπήρχαν χρονιές που ήμασταν ξεγραμμένοι από παντού και όμως στο τέλος μας γλύκανε αυτή η ομάδα με αυτόν τον υπέροχο κόσμο... αυτόν τον κόσμο που στο 3-0 του ημιχρόνου του τελικού στην Πόλη τραγουδούσε λες και ήξερε ότι αυτό που θα έρθει στο δεύτερο μέρος θα γραφτεί με τα πιο χρυσά γράμματα όχι μόνο στην ιστορία της ομάδας, αλλά και του ποδοσφαίρου. Πως να μην απολάμβαναν λοιπόν την στιγμή μέσα στο γήπεδο;
Πως να μην νιώσουν το ίδιο μετά από λίγο καιρό στην Αθήνα όταν με τον ίδιο αντίπαλο και με δύο γκόλ πίσω του μεγάλου Πιπο, καταφέρνει να μειώσει και να νιώσουμε όλοι ξανά το ίδιο ρίγος;
Δυστυχώς αυτές οι μέρες έχουν ξεπεραστεί και για τις δύο ομάδες και αν οι Ιταλοί έχουν μια ελπίδα να πιστεύουν στο όνειρο, καθώς στις τάξεις τους υπάρχουν παίκτες όπως Ροναλντίνιο, Πάτο, Ζέντορφ , Πίρλο και Νέστα στην Λίβερπουλ οι Τζέραρντ, Τόρρες και Μασεράνο μοιάζουν πραγματικά λίγοι για να σηκώσουν το βάρος της ομάδας πάνω τους, όσο μεγάλοι κι αν είναι. Και επειδή ακριβώς είναι τεράστιοι παίκτες θα ήταν άδικο να χαθούν μέσα στη μετριότητα πχ του Κυριάκου, που όσο και αν γούσταρε να πάει στη Liverpool θα έπρεπε να σκεφτεί και ο ίδιος αλλά και όλοι εμείς πως αν είχε έστω και 1 εκατ. ευρώ παραπάνω σίγουρα θα αγόραζε κάποιον άλλον. Και αυτό δεν το λέω λόγο της γκέλας του με την Λιον, ούτε προσωπικά για τον ίδιο, αλλά είναι μομφή προς τους ανθρώπους που είναι στο τιμόνι της ομάδας. Των Αμερικανών και του προπονητή που μοιάζει να μην είναι συγκεντρωμένος 100% στην ομάδα όπως ήταν. Ο Ραφα πάντα έβαζε το καλό της ομάδας πάνω από όλα, πράγμα που κέρδισε και την εμπιστοσύνη του κόσμου. Όταν όμως αυτό άλλαξε και μιλάω για την κόντρα του με τους ιδιοκτήτες αυτό πέρασε και μέσα αλλά και έξω στην ομάδα. Ελπίζω μόνο να μην έχει σκοπό να μας αφήσει για να πάει να βρει τον παίκτη που τόσα χρόνια ανέβαζε κατά πολύ την ποιότητα της μεσαίας γραμμής μας. Φυσικά και μιλώ για την λατρεία μου τον Τσάμπι Αλόνσο.
Αυτά που γράφω τώρα σίγουρα όλοι σας τα έχετε δει, όλα έχουν συζητηθεί και από οτι δείχνει, στο βάθος δεν φαίνεται φως... ελπίζω κάτι να γίνει στο τέλος και όπως τόσα χρόνια η ομάδα να μας βγάλει ασπροπρόσωπους ... όπως τότε που στα σπλάχνα της δούλευαν παίκτες όπως ο Owen, Ince, Fowler, McManaman.... και πολλοί άλλοι...
You'll never walk alone.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ...

Καραγεωργίου"γαμώ την αγανάκτηση μου,οι μεγάλες ομάδες ευνοούνται κάθε Κυριακή. Κάθε Κυριακή ευνοείται η ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δεν υπήρχε πέναλτι ούτε στον Νέμεθ ούτε στον Σκόκο", δήλωσε έξαλλος ο Έλληνας τεχνικός.

Ερωτηθείς για το αν η ΑΕΚ ευνοείται όσο και οι δύο "αιώνιοι" τόνισε: "Βεβαίως και ευνοείται! Αν ήταν η φανέλα του Εργοτέλη θα έδινε αυτό το πέναλτι στο τέλος. Κοιτάξτε τώρα να γράψετε ό,τι θέλετε. Γι' αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πάει μπροστά".

Pablo Garcia''Σε αυτό το γύρο μας μένει ένα ακόμη ματς με τις ομάδες της Αθήνας, την ΑΕΚ. Εγώ δεν είμαι κάποιος από τη διοίκηση του Π.Α.Ο.Κ. είμαι απλά ένα παίκτης. Αν ήταν στο χέρι μου, δεν θα πήγαινα να παίξω εκεί, θα τους χάριζα τους βαθμούς και θα προσπαθούσα να κερδίσουμε όλα τα υπόλοιπα ματς.

Και αυτό γιατί στην Αθήνα δεν μπορείς να παίξεις, σου «κλέβουν» τα αποτελέσματα. Φυσικά και μιλάω για τη διαιτησία. Το ξέρουμε το έργο. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να πάω στην Αθήνα, θα προτιμούσα να μείνω στη Θεσσαλονίκη. Καλύτερα να προγραμματίζαμε ένα ταξίδι εκείνη την ημέρα ή μία προπόνηση παραπάνω, και να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια με τους υπόλοιπους αντιπάλους».''

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ


50 χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο

«Γαμώ την αγανάκτηση». Η σημερινή φράση του προπονητή του Εργοτέλη κ. Καραγεωργίου, περικλείει όλο το νόημα αυτών των 50 χρόνων του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ο Πανιώνιος σήμερα δεν ηττήθηκε στο ΟΑΚΑ. Ο Πανιώνιος σήμερα έπαιξε ως άξιος εκπρόσωπος όλων αυτών που βιώνουν 50 χρόνια στο πετσί τους τι σημαίνει ΠΟΚ. Όλων αυτών των υγιών φιλάθλων που χαίρονται να βλέπουν ποδόσφαιρο και που ίσως χρειαστεί να περιμένουν άλλα 50 χρόνια μήπως και τους αφήσουν να δουν…

Βιώσαμε σήμερα την αδικία για μία ακόμα φορά. Η ομάδα μας έμεινε με 10 παίκτες επί 84 ολόκληρα λεπτά (!) επειδή κάποιος «δεν είδε» τον Σισέ να φεύγει από θέση οφ-σάιντ. Κάποιος δεν είδε τη δεύτερη κίτρινη που έπρεπε να φάει ο Δάρλας για το δολοφονικό μαρκάρισμα επάνω στον Εστογιάνοφ. Κάποιος δεν είδε και δεν ξαναείδε…

Όμως αν οι διαιτητές της συνάντησης έχουν μία δικαιολογία του «ανθρώπινου λάθους» που συμβαίνει φυσικά μόνο σε βάρος των αντιπάλων του ΠΟΚ, αυτοί που δεν έχουν καμία δικαιολογία είναι οι υπεύθυνοι του συνδρομητικού καναλιού που έχουν και τα μέσα και την τεχνολογία να δουν τις φάσεις πολλές φορές.

Το κανάλι λοιπόν που μετέδιδε τον αγώνα λες και ο Πανιώνιος ήταν ομάδα του εξωτερικού, ανακάλυψε μία λήψη από τη λεωφόρο Κηφισίας, ίσως από το κινητό τηλέφωνο κάποιου περαστικού και την πρόβαλε για να δώσει άδικο στον Πανιώνιο και δίκαιο στον ΠΑΟ, αφού σύμφωνα με την απίθανη αυτή λήψη (βοηθούμενη από στραβές πλάγιες γραμμές) ο Σισέ είχε φύγει από κανονική θέση και άρα ο «κακός» Πανιώνιος δεν δικαιούται δια να ομιλεί…

«Γαμώ την αγανάκτηση» λοιπόν. Όχι μία, ούτε δύο, αλλά πενήντα φορές…

Υ.Γ. Αφήνουμε το βήμα στους λειτουργούς της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας και είμαστε σίγουροι ότι αύριο θα διαβάσουμε για το πόσο κακός ήταν ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ και όχι φυσικά για το εάν ήταν καλός ό κάθε «Νιόνιος» ή ο κάθε «Τέλης» του ελληνικού ποδοσφαίρου

...ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

35άρης να γουστ-άρης...

αυτό το σήμα κύριοι της NOVA δεν ξέρετε πότε μπαίνει;σας ήταν τόσο δύσκολο να το βάλετε; θα με πείτε στις 21:00 δεν έχει μπει ποτέ τέτοιο σήμα,συμφωνώ,γιατί δε ζητήσατε να αρχίσει το παιχνίδι στις 00:00 για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο;σας είναι πιο εύκολο να πάτε στα δικαστήρια μετά από τόσες μηνύσεις που θα δεχτείτε από γονείς που προσπαθούσαν να εξηγήσουν στα παιδιά τους το τι είναι αυτό που βλέπουν;;

έκτακτη ανακοίνωση από τον νομάρχη Θεσσαλονίκης και νυν πρόεδρο της Ν.Δ. σύμφωνα με αυτή αλλάζει ο αριθμός 2310 που καλούσατε μέχρι στιγμής σε 2-35-0 ...
επίσης ανακοίνωση εξέδωσε και η ολυμπιακή (τυχαίο???) αεροπορία σύμφωνα με την οποία τα αεροπλάνα που θα εξυπηρετούν τους Θεσσαλονικείς θα είναι 35,θα πετάνε στα 35-000 πόδια και η τιμή για οποιαδήποτε διαδρομή θα είναι 35 ευρώ..

επιπλέον μικρά-μικρά από την Θεσσαλονίκη....
-35 βαθμούς πυρετό όσοι είχαν εχθές δεν ήταν υποθερμία αλλά θερμοπληξία...
-το αστικό 35 που εκτελούσε την διαδρομή Μετέωρα-Βενιζέλου θα εκτελεί την διαδρομή παλατάκι-παλαί...
-35 μποφόρ είχε ο Θερμαικός την νύχτα που μας πέρασε...
-η θερμοκρασία άγγιξε τους 35 βαθμούς κελσίου,σε ασυνήθιστα για την εποχή επίπεδα...

Ας πάμε και στα όργια που είδαν όλοι εχθές νωρίς νωρίς στην TV...








οι κύριοι που έγραψαν ιστορία είναι οι εξής :Monroe(18π), Kαυκής(13π), Gregory(13π), Drobnjak(11π), Ταπούτος(8π), Gecevski(9π), Καλλές(1π), Τσιάρας(4π), Avery(6π), Καλαιτζίδης,Helliwell,Γιανακίδης...
προπονητής Σούλης Μαρκόπουλος...
άραγε αν δεν έκανες fair play στο τελευταίο πεντάλεπτο Σούλη,πού θα ήταν το σκορ???
Αρης ο φαποκράτορας.....