Il Mistero Buffo...(Μορφωθείτε λίγο ρε)

(Το παρόν κείμενο αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Χρήστου από Ιταλία, οπαδό της Ρόμα και του Παναθηναϊκού, φίλο της γνωστής ραδιοφωνικής εκπομπής που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο...)


Με το «Μιστερο Μπουφο» η τεχνη του Νταριο Φο, φθανει στον υπερτατο βαθμο αυθεντικοτητας και νεωτερισμου,ακολουθωντας οχι το θεσμικα παραδοσιακο θεατρικο μοντελο,αλλα την πυγμη της εκφρασης και το επικοινωνιακο του ταλεντο,στοιχεια που παραπεμπουν σε ιταλικα θεατρικα μοντελα του μεσαιωνα,των πλανωδιων και καλλιτεχνων που στηριζονταν σε «αναρχικες» και οχι politically correct μεθοδους.
Ο Φο - μεγαλος ρητωρ ων - ακροβατωντας μεταξυ σοβαροτητας και ιλαροτητας, ξετυλιγει ενα κουβαρι αδικιων και καταχρησης εξουσιων πολυ χρησιμο για την περιοδο κρισης που διερχονται οι Ευρωπαικες κοινωνιες (συνεπως και η πολυπαθη Ελληνικη...) προσπαθωντας να ξυπνησει συνειδησεις διοτι μεσα του κυριαρχει το αισθημα της αδικιας.Και προσοχη...μιλαμε για ενα εργο του 1969.

Ο πλανωδιος ειναι μια θεατρικη λαικη εκφραση,η οποια λειτουργει βασει συναισθηματων της στιγμης και μεσω προσωπικων βιωματων και ιδιας κουλτουρας.Αυτα τα χαρακτηριστικα χρησιμοποιησε και ο Φο,προσαρμοζοντας τα στις προσωπικες του ερμηνευτικες και επικοινωνιακες αναγκες.

Οι πλανωδιοι εδιναν παραστασεις σε πλατειες,πανηγυρια,αγορες με την παλια εννοια του ορου...Ανακαλυψαν εναν ιδιοτυπο τροπο επικοινωνιας μεσω της γλωσσας του σωματος,της μιμησης,της κινησης,της παραγωγης ηχων αναλογως την περισταση αφου ταξιδευαν σε μερη με διαφορετικα ηθη,εθιμα,ακομα και γλωσσα αφου στο μεσαιωνα οι διαλεκτοι ηταν πολυ διαδεδομενες στις περισσοτερες δυτικοευρωπαικες (και οχι μονο) χωρες.
Συνεπως η...«μιμητικη» ηταν τροπον τινα και ενας αναγκαστικος τροπος επικοινωνιας ωστε να αντιλαμβανεται το κοινο στο συνολο του το εργο.Με την παροδο των ετων και των παραστασεων βεβαια,η μιμητικη εγινε και ενας εξυπνος τροπος να ξεγελουν και τη λογοκρισια.

Ο ιδιος ο Νταριο Φο εχει πει επι του θεματος "Απο παλαιοτατων χρονων,ο πλανωδιος γυρναγε αγορες και πλατειες και μεσω της σατιρας και της τεχνης,εκτοξευε απιστευτες κατηγοριες κατα της εξουσιας.Ηταν ο μοναδικος τροπος κοινωνικης διαμαρτυριας και η τεχνη ηταν μια διεξοδος στα δυσκολα χρονια και ξυπνουσε συνειδησεις στο κοινο που δεν διεθετε την πολυπλευρη πληροφορηση του σημερα.Και ακριβως γι αυτο το λογο ηταν ενα κοινο θυμωμενο,«μπρουσκο» και αγγιζε τα ορια του γκροττεσκου.Μπορουμε να πουμε οτι ο πλανωδιος αποτελουσε την εφημεριδα της εποχης,αφου πολυς κοσμος μαθαινε ειδησεις και πραγματα μεσω του θεατρου."

Ο Φο απο τις αρχες της δεκαετιας του 60 ειχε ξεκινησει μια ερευνα για το θεατρο της μεσαιωνικης περιοδου - το οποιο σχεδον αποκλειστικα ασχολειτο με θρησκευτικα ζητηματα αφου η εξουσια διανεμετο απο την εκκλησια και το Παπικο κρατος σε συνδυασμο με τους Βασιλεις - και μαλιστα σε πολλα εργα του εχει αυτουσια κειμενα και παρλατες απο εκεινη την εποχη καθως και ελευθερες αποδοσεις προσαρμοσμενες στις αναγκες του σημερα.
Ειναι σα να ανεστησε εναν ξεχασμενο κοσμο,επαναδημιουργωντας μια τεχνη που ειχε χαθει στη ληθη επειδη «βολευε» την εξουσια.

Με το Mistero buffo ο Φο προσπαθει να καταδειξει ακριβως τη διαταξικη μαχη και την αδικια που υφισταται η μικρομεσαια ταξη,παντοτε βολικη και στο στοχαστρο απο την εκαστοτε εξουσια.
Η παραπανω προσεγγιση συνοψιζεται με εκπληκτικο τροπο στην εισαγωγικη παρεμβαση του Mistero buffo, στο πρωτο κεφαλαιο "Μοσχοβολιστο φρεσκο Τριανταφυλλο" με το οποιο ο Φο κανει μια εμφανη παραπομπη σε ενα πολυ διασημο ιταλικο σχολικο συγγραμμα,ενα ποιημα σικελικης καταγωγης το πιο γνωστο ως Contrasto di Cielo d'Alcamo. Προκειται για το διαλογο ενος τελωνιακου του Μεσαιωνα με μια κοπελα που αρνειται να ενδωσει στις ερωτικες του προτασεις.Το εν λογω ποιημα εχει αριστοκρατικες καταβολες και σοφιστικε προεκτασεις.Μονο ενας πολυπραγμων και μορφωμενος ανθρωπος θα μπορουσε να χρησιμοποιησει μια ανηθικη προταση ωστε να περασει μηνυματα κοινωνικης προεκτασης διαφευγοντας τη δαμοκλειο σπαθη της λογοκρισιας...

Ο ιδιος ο τιτλος του εργου του Φο,«Mistero buffo», ειναι εμβληματικος και καταδεικνυει την επιλογη του συγγραφεα να χρησιμοποιησει τη λαικη ειρωνια και να προκαλεσει το κοινο αισθημα και το λαικο προβληματισμο.Διοτι Mistero buffo σημαινει «ενα αστειο μυστηριο» (και οχι ασφαλως το μυστηριο του Μπουφου,οπως θα ηθελε πιθανως ο blogger που με φιλοξενει...)
Οπου μυστηριο βεβαια,φανταστειτε τη μεσαιωνικη τροπον τινα εννοια του ορου,δηλαδη τη θρησκευτικη και...αλχημιστικη προεκταση του ορου,η οποια μεταξυ αλλων ισχυει και μεχρι τις μερες μας και αποτελει και μερος της ορθοδοξης παραδοσης.Απλως προσθεστε το μεσαιωνικο πεπλο και το μυστικιστικο της υποθεσης,το ανεξερευνητο και το νοστραδαμικο αγνωστο.
Κατ ουσιαν ενα Mistero buffo ειναι μια ειρωνικη προσεγγιση θρησκευτικων θεματων δια της σατιρας.

Στην ερμηνεια των «μυστηριων» ο πλανωδιος ηθοποιος του Μεσαιωνα,δεν ειρωνευοταν την εκκλησια (που οπως ειπαμε συγκεντρωνε το μεγαλυτερο μερος της εξουσιας) αλλα εξεφτελιζε εκεινους που χρησιμοποιουσαν τη θρησκεια ωστε να προωθησουν ιδιες αναγκες και να αδικησουν το λαο εν ονοματι της εκκλησιας προκειμενου να διευρυνουν την περιουσια τους και να διατηρησουν τα προνομια και το status quo ανεξαρτητως προσοντων και ικανοτητων του καθενος.

Το Mistero buffo ειναι ενα εργο που βασιζεται στην ερμηνεια ενος μονο ηθοποιου,ο οποιος ερμηνευει στην αυθεντικη παδανικη διαλεκτο με βενετσιανικες,λομβαρδιες και πιεμοντεζικες επιρροες.Σα να λεμε δηλαδη,ενα μειγμα απο Μακεδονικες διαλεκτους μαζι με καποια Θρακικα στοιχεια.
Ο ηθοποιος αλλαζει διαρκως ταυτοτητες,διχως την αναγκη μακιγιαζ και κοστουμιων,διατηρωντας διαρκη επικοινωνια με το κοινο και ζητα ανα τακτα διαστηματα τη συμμετοχη και τη βοηθεια του.Οπου χρειαζεται επεξηγει,λυνει αποριες και γενικοτερα δινει στο κοινο την αισθηση του συμμετεχοντος.
Ακομη μια παραπομπη στο πλανωδιο μεσαιωνικο θεατρο,οπου οι ηθοποιοι,εκμεταλλευομενοι και απροοπτα εισηγαγαν το κοινο στη ροη του εργου.Ο ιδιος ο Φο ειπε επ αυτου οτι ασφαλως δεν ηταν εκεινος που ανακαλυψε την τεχνη και τη μεθοδο του απροοπτου,αφου πολλοι ηθοποιοι την ειχαν ηδη εισαγει ακομη και ως μερος του εργου που παρουσιαζαν.
Πολυ απλοικο παραδειγματος χαρην ηταν να υποδυθει ο ηθοποιος το τσιμπημα μιας μελισσας η οποια κατα φαντασιαν τον κυνηγουσε στη σκηνη και χρησιμοποιειτο οταν το κοινο φερειπειν κουραζοταν απο τα πολιτικα υπονοουμενα και σοκαριζοταν απο αναφορες οπως ας πουμε ο Ιησους που χαστουκιζε τον Παπα.Μ αυτον τον τροπο ομως εμενε στο μυαλο του θεατη οτι ο Ιησους δεν εχει καμια σχεση με τον Παπα,οπως ηθελε να παρουσιαζει το παπικο κρατος,αλλα ειναι κατι παρα πολυ ανωτερο και τιμωρει εκεινους που παρουσιαζονται ως τιμωροι του λαου.

Για να γινει αντιληπτη βεβαια αυτη η πρωτοτυπη θεατρικη φορμα,ειναι αναγκαιο να παρακολουθησει κανεις μια παρασταση του Φο.Παραστασεις που ειναι μοναδικες στο ειδος τους και καθε μια ξεχωριστη και ανεπαναληπτη.
Καθε φορα,αναλογως τον τοπο,την επικαιροτητα,τη διαθεση του κοινου,η επικοινωνιακη κατασταση που δημιουργειται ειναι διαφορετικη και η σκηνικη παρουσια του ηθοποιου αλλαζει.Αυτο ειναι αλλωστε το γοητευτικο του θεαματος και μπορω να καταθεσω και την προσωπικη μου εμπειρια επ αυτου...
Σε μια παρασταση στο ανοιχτο θεατρο της Βιτσεντσα,κατα τη διαρκεια του εργου ξεκινησε μια απο τις γνωστες καλοκαιρινες μπορες.Αμεσως δημιουργηθηκε σχεδον πανικος στο κοινο με τις καλοντυμενες κυριες να ψαχνουν μερος να μη βραχουν,ομπρελες και γενικοτερα μια κατασταση κωμικοτραγικη.
Ο Φο λοιπον,ξεκινησε υπο την πολυ δυνατη βροχη ενα διαλογο με τους κεραυνους (!) και τις βροντες (!) προεκτασσοντας τον ακομη και με το Θεο! Ολο το κοινο εξαφνα ξεχασε το νερο και εξακολουθησε να παρακολουθει μαγεμενο τον καλλιτεχνη,ο οποιος υπο καταρρακτωδη βροχη για ενα εικοσαλεπτο εδωσε μια απο τις πιο εμφατικες παραστασεις του.

Ηταν μια πραγματικα αξεχαστη εμπειρια που εκανε σαφες σε ολους για ποιο λογο ο συγκεκριμενος καλλιτεχνης θεωρειται απο τους πιο σημαντικους της εποχης μας και για ποιο λογο τιμηθηκε με το Νομπελ Λογοτεχνιας απο τη Σουηδικη Ακαδημια το 1997.

Εντεχνως δεν ασχοληθηκα καθολου με το εργο αυτο καθαυτο και εκανα μια εισαγωγικη παρεμβαση με κοινωνικες προεκτασεις.Θεωρω οτι ειναι πολυ καλυτερο να διαβασει καθενας μας το βιβλιο ¨η ακομη και να δει το εργο εαν γνωριζει καλα την ιταλικη γλωσσα.Πολλες απο τις αναφορες του εργου αφορουν αμεσα τη σημερινη κοινωνικη κατασταση στη χωρα μας και βοηθουν στο να κατανοησουμε καλυτερα καποιες πολιτικες προεκτασεις απο τους εχοντες την εξουσια.Αχρωματιστα και ανευ πολιτικου προσανατολισμου.Διοτι η εξουσια ειναι διαχρονικη και η εμπορια ονειρων σε αμεση σχεση με τον κατακερματισμο τους.

Ευχαριστω πολυ το...Mistero Βuffo που μου εκανε την τιμη να με φιλοξενησει και μου εδωσε την ευκαρια να αποτυπωσω καποιες σκεψεις για το μεγαλο καλλιτεχνη Νταριο Φο και το ανεπαναληπτο εργο του που για καποιον...μυστηριο λογο συμπιπτει με το ονομα του blogger.

Pablo Garcia VS Karembeu

Δύο ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν γράψει την δική τους ιστορία στο Ελληνικό και όχι μόνο ποδόσφαιρο,ο Pablo Garcia την γράφει ακόμη.Κοινά στοιχεία των δύο αρκετά,ίδια θέση-ίδιος ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς-ίδιο πάθος-ίδια ποιότητα.
Και οι δύο έχουν απασχολήσει τον αθλητικό δικαστή για κάποιες ενέργειες μη ποδοσφαιρικές που έγιναν εντός αγωνιστικού χώρου.Ο μεν Karembeu χτύπησε τον Οκκά και τον Καφέ σε παιχνίδι Ολυμπιακού-Π.Α.Ο.Κ. και ο δε Pablo Garcia χτύπησε τον Diogo σε παιχνίδι Ολυμπιακού-Π.Α.Ο.Κ. επίσης.
Η κίνηση του Karembue τιμωρήθηκε με την εξοντωτική ποινή της μίας αγωνιστικής,ενώ ο Pablo Garcia τιμωρήθηκε με το ''χάδι'' των τεσσάρων αγωνιστικών.
Άραγε οπαδοί του Ολυμπιακού γνωρίζετε την λέξη ισονομία?
Έχετε αντιληφθεί την σαπίλα του συστήματος?
Δυστυχώς ή ευτυχώς δε θυμάμαι την αντιμετώπιση που είχε λάβει ο Γάλλος χαφ του Ολυμπιακού από τους δημοσιογράφους,αλλά είμαι 100% σίγουρος ότι δεν υπήρχαν αντιδράσεις του τύπου ''δολοφόνος'',''να τον απελάσουμε''.... κ.τ.λ.
Το κείμενο αυτό είναι για αυτούς τους οπαδούς που έχουν επιλεκτική μνήμη και δεν κοιτάνε την κατσίκα τη δική τους,παρά μόνο αυτή του γείτονα.
Τέλος,ίσως το πρόβλημα αυτών που ασχολούνται με τον Pablo Garcia πρέπει να είναι το γεγονός ότι ο Ουρουγουανός παίκτης δεν αγωνίζεται στην ομάδα τους,λυπούμαστε πολύ για αυτό αλλά δεν αντέχουμε άλλο την προπαγάνδα σας ''μεγαλοεξυγιαντές'' του ποδοσφαίρου.Έρχονται δύο παιχνίδια σε καραισκάκι και τούμπα,ελπίζω να λείψουν τα επεισόδια προς τους ποδοσφαιριστές και τα ''μπερδεμένα''(πο λόγο της προπαγάνδας μισούν τον Pablo Garcia και Diogo) να μείνουν εκτός γηπέδου..

Όλα γίνονται τελικά... ΟΛΑ

Για πάμε. Έχουμε πλούσιο υλικό σήμερα, χαμός θα γίνει. Φυσικά και θα ασχοληθούμε με το ντέρμπυ Παναθηναϊκού-ΠΑΟΚ. Κι εφ όσον θα ασχοληθούμε μ' αυτό το ματς ξέρετε ποιος θα τύχει της προβολής που αξίζει. Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή. Κι επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λέω ν' αρχίσω κάνοντας μια διαπίστωση. Δεν είναι μόνο αυτό που φαντάζεστε που κάνει το παιχνίδι κάπως περίεργο να το πω ευγενικά. Αρκετά πράγματα συνέβησαν χθες που δε συναντάμε και κάθε μέρα. Θα αρχίσουμε με το πιο light και θα καταλήξουμε σ' αυτό που όλοι θέλουμε να αναφέρουμε ξανά και ξανά(μπας και το πιστέψουμε).

1)Στο νούμερο ένα ο πολύ συμπαθής Πάμπλο Γκαρσία. Ο διεθνής Ουρουγουανός του ΠΑΟΚ δεν τσακώθηκε σχεδόν καθόλου στο ντέρμπυ. Με κανέναν. 'Ισως να φταίει ότι έρχονται μέρες αγαπησιάρικες(έλα κοντεύει του Άγιου του Βαλεντίνου πάρε δώρο από τώρα μην τρέχεις τελευταία στιγμή), δεν ξέρω. Πάντως το πιο σκληρό που έκανε σε ολόκληρο το παιχνίδι είναι αυτό:



2)Όταν ακούτε τη λέξη Σάντος ποια εικόνα σας έρχεται στο μυαλό πρώτη απ' όλες; Ε; Ποια; Ε αυτή βέβαια:

Όχι, όχι, όχι! Εγώ φταίω! Δε διευκρίνησα και να τα αποτελέσματα. Δε μιλάμε για τη θρυλική Σάντος του Πελέ. Μιλάμε για τον Φερνάντο Σάντος, τον προπονητή. Τώρα που το ξεκαθάρισα, πώς τον έχετε φέρει στο μυαλό σας; Κάπως έτσι μήπως;

Ε βέβαια. Με το κλασικό κεφέ δερμάτινο μπουφάν και το ξεβαμμένο τζιν παντελόνι το οποίο τζιν μπορεί να μη φαίνεται στη συγκεκριμένη φωτό αλλά είμαι σίγουρος ότι το φοράει. Μια χαρά. Οι συνήθειες τόσων χρόνων δεν κόβονται εύκολα. Ήταν γραφτό όμως να κοπεί και αυτή η συνήθεια στο χθεσινό ντέρμπυ. Ο κόουτς του ΠΑΟΚ εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ κάπως έτσι:

Με κουστούμι σακάκι κανονικά. Είναι δυνατόν; Τον συγχωρούμε γιατί είναι εκτός Τούμπας. Αν τον δούμε κι εκεί έτσι θα τον περιποιηθούμε καταλλήλως...


3)Επιτέλους. Ομολογώ ότι δεν κρατιόμουν. Ήθελα να αναφερθώ σ' εκείνον από την αρχή και νομίζω πως το καταλάβατε από τις νύξεις μου. Ποιος έβαλε 2 γκολ χθες; Ναι ρε Λουκά, για κάτι τέτοιες στιγμές παρακολουθούμε ποδόσφαιρο. Σ' ευχαριστούμε και το λιγότερο που μπορούμεν να κάνουμε είναι να σου αφιερώσουμε το παρακάτω φωτορεπορτάζ. To you, with much much love and respect(για λίγο, μέχρι να κάνεις την πρώτη γκέλα και να σε βρίζουμε πάλι)...

α)Ξεκινάμε γυρνώντας το χρόνο πίσω. Ήταν Μάιος του 2008 όταν ο Λουκάς επέλεξε το νούμερο 11 στην Εθνική Ελλάδος για το Euro που ακολουθούσε. Χθες καταλάβαμε γιατί...



β)Και τώρα πάμε στο ματς αυτό καθ' αυτό. Πριν το ξεκίνημα του υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις:

Πατέρας: "Πάλι έβαλε Βύντρα μωρέ...;;;"


Κύριος με το καφέ μπουφάν(του Σάντος; ε όχι...): "Κι αν σκοράρει πρόεδρε;"


β)Κατά τη διάρκεια του ματς:

Χαλκιάς: "Θα σε πιάσω κάποια στιγμή δεν μπορεί... Και καλά τώρα είσαι στο έδαφος, όταν σηκωθείς στον αέρα όμως δε μου γλιτώνεις..."



Σαλπιγγίδης: "Το 24 είναι αυτό που πήρε την κεφαλιά; Το δικό μας 24; Και ποιος φοράει το 24 σε μας; Ποιος;;; ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ..."
Χαλκιάς: "Τον Λουκά δεν τον είχα υπολογίσει... λογικό..."



Βύντρα: "Έτσι κουτουλάνε Τζεμπούρ... Μάθε κουτούλημα από τον άρχοντα..."



Σπυρόπουλος: "Άιντε Σαλπιγγίδη ακόμη και ο Βύντρα 2 γκολ έβαλε... κι εσυυύ..."



Σαλπιγγίδης: "Αυτό για να μάθεις να σκοράρεις και να με κοροϊδεύει μετά ο Σπυρόπουλος..."



Νίνης: "Ευτυχώς που έβαλες εσύ το τρίτο γιατί αν έκανε χατ τρικ ο Λουκάς εγώ θα σταμάταγα την μπάλα στα 19 στο λέω..."



γ)Μάλιστα μετά το ματς υπήρχαν πολλοί πανηγυρισμοί για την τριάρα...

Ουπς!!! Σόρυ λάθος... Εκούσιο ήταν, ήθελα να προκαλέσω λίγο...

Είμαι ο Έλληνας Αστυνομικός και... μόλις τελείωσα...

Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι. Μικρά και μεγάλα παιδιά. Ελληνίδες κι Έλληνες πολίτες. Πρέπει να είστε περήφανοι που και να νιώθετε τυχεροί, να ευγνωμονείτε το Θεό στον οποίο πιστεύετε, που γεννηθήκατε σ' αυτήν την ένδοξη χώρα. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει ίχνος ειρωνείας για να μην παρεξηγηθούμε. Από δω και κάτω όμως αρχίζουν τα καλά. Η χώρα λοιπόν που στο παρελθόν έχει αναδείξει σπουδαίους ανθρώπους, τα σύγχρονα χρόνια δε μας τα λέει καλά. Αν εξαιρέσουμε εμένα, εσένα(μόνο και μόνο γιατί με διαβάζεις) και κανά-δυο-τρεις-τέσσερεις άλλους, παρατηρούμε μια ένδοια μεγάλων μυαλών. Ευτυχώς, όλοι οι δυο-τρεις-τέσσερεις που λέγαμε έχουν μαζευτεί στην Ελληνική Αστυνομία. Στην ΕΛ.ΑΣ λοιπόν επειδή δεν αρκεί να κάνουν σωστά τη δουλειά τους(δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανείς), πρέπει να ενημερώνουν με κάθε λεπτομέρεια και τον απλό κόσμο για τα αποτελέσματα των επιχειρήσεών τους. Ακολουθεί αληθινό πέρα για πέρα απόσπασμα πρόσφατου δελτίου τύπου της Αστυνομίας μας:

{Για να σας βάλω λίγο στο κλίμα το όλο θεμά αφορά σε επιχείρηση σε νυχτερινό κλαμπ απ' αυτά στα οποία γυναίκες επειδή ζεσταίνονται αρχίζουν να πετάνε ό,τι φοράνε και να χορεύουν αισθησιακά σε σωλήνες σαν αυτούς που γλιστράνε οι πυροσβέστες(σε στριπτιτζάδικο δηλαδή)}
"Ο ένας εκ των αστυνομικών συμφώνησε με μία εκ των γυναικών για τον ατομικό χορό και, αφού αρχικά τον οδήγησε σε υπάλληλο του νυχτερινού κέντρου, όπου παρέδωσε το προσημειωθέν από την Υπηρεσία μας χρηματικό ποσόν των πενήντα (50) ευρώ, στη συνέχεια αυτή τον οδήγησε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, όπου παντελώς γυμνή έτριβε τα γεννητικά της όργανα πάνω στο μόριο του αστυνομικού, προσποιούμενη την ερωτική πράξη, αφήνοντας τον ίδιο να τη θωπεύει ελεύθερα σε διάφορα σημεία του σώματός της, ενώ επίσης προέβη σε χειρομαλάξεις του μορίου του αστυνομικού-πελάτη, με αποτέλεσμα αυτός να εκσπερματώσει".

ΕΥΓΕ! Άλλη μια επικίνδυνη αποστολή εξετελέστη με απόλυτη επιτυχία. Αφού εκσπερμάτωσε το παλικάρι όλα καλά... Φαντάζεστε να μην τα είχε καταφέρει; Πώς θα αποδίδονταν οι κατηγορίες; Θα λέγαμε κάτι γίνεται εκεί πέρα αλλά εφ όσον οι πελάτες δεν... τότε δεν πρόκειται για κάποιο είδος σεξουαλικής πράξης, αλλά για απλό μασάζ με χειρομαλάξεις. Ο Αστυνομικός όμως πήρε το ρίσκο, ζόρισε τον εαυτό του και τα κατάφερε...
Πλέον όταν φωνάζετε κάποιο όργανο της τάξης για να σας βοηθήσει και ακούσετε να σας απαντάει "άιμ κάμινγκ"(i'm coming-i'm cuming, γι' αυτούς που δεν κατάλαβαν το καταπληκτικό λογοπαίγνιο), πηγαίνετε τοίχο-τοίχο για καλό και για κακό. Ποτέ δεν ξέρεις...