Πώς το λένε; Καζαμία; Ε αυτό... 2009

Το boufos7.blogspot.com είναι εις την ευχάριστην θέσην να σας ανακοινώσει ότι ντύθηκε όχι Άγιος Βασίλης αλλά Μάγος της Χαλάστρας και θα κάνει προβλέψεις για το 2009 που αναμένεται να έρθει σε λίγες ώρες. Μείνετε συντονισμένοι, κρατήστε την αναπνοή σας, φτιάξτε καφέ, αν θέλετε να πάτε τουαλέτα κρατήστε τα και διαβάστε τι θα συμβεί τους επόμενους 12 μήνες. Ξεκινάμε με τους πρώτους 6 μήνες και αν σας αρέσει, βάζουμε και τους άλλους 6(μη γράφουμε τσάμπα). Αν δε σας αρέσει, ελπίζω οι καλικάντζαροι να φάνε τους κουραμπιέδες σας και ο Άι-Βασίλης να σφηνώσει στα καλοριφέρ σας.


-Ιανουάριος
Ο πρώτος από τους 12 μήνες του προτελευταίου έτους της πρώτης δεκαετίας της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας είναι μεταγραφικός. Εντάξει δεν είναι όπως το καλοκαίρι, που σφίγγουν και οι ζέστες, γιατί τώρα έχει κι επίσημα παιχνίδια ταυτόχρονα. Αλλά ποιος ασχολείται μ' αυτά; Εδώ μιλάμε για κινήσεις που ταράζουν ακόμα και τα πιο λιμνάζοντα νερά. Ανήμερα την Πρωτοχρονιά κιόλας, η ΠΑΕ Πολυμετοχικού Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου ανακοινώνει την απόκτηση κεντρικού αμυντικού. Οι οπαδοί του κατεβαίνουν στο Σύνταγμα, ξανακαίνε το δέντρο βάζοντας στη θέση του ένα τεράστιο τριφύλλι και κάνουν πορεία ως το "Απόστολος Νικολαΐδης" στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί αφού πίνουν 2 μπουκάλια Powerade(και αφού κάνω λίγη γκρίζα διαφμήμιση εγώ) για να ξεδιψάσουν από το ποδαρόδρομο, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται, ψάλοντας αναστάσιμες ψαλμωδίες. Ταυτόχρονα, στα γραφεία της ΠΑΕ φτάνει ένα βάσκικο μελίσσι κι όλοι αναρωτιούνται ποιος ή μάλλον ποιοι το έστειλαν και ποιο μήνυα θέλουν να περάσουν.Στον Ολυμπιακό, το "Φως" ζητάει για αμυντικό χαφ μια βελτιωμένη έκδοση του Κριστιάν Καρεμπέ και ο Σωκράτης Κόκκαλης κάνει την έκπληξη. Φέρνει πίσω τον ίδιο τον Καρεμπέ, τον βάζει σ' έναν εξομοιωτή του Pro Evolution Soccer και του "πειράζει" την ηλικία και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του.Στην ΑΕΚ γίνεται ένα μικρό μπλέξιμο. Ο Στέλιος Μανωλάς που είχε πάει για ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς στη Γερμανία, γυρίζει με τον Άγγελο Χαριστέα στις αποσκευές του. Αργότερα, κι ενώ οι φήμες δίνουν και παίρνουν αλλά δεν ξαναδίνουν γιατί "τα δώρα δε δωρίζονται κι αν δωριστούν γνωρίζονται", αποκαλυπτέται ότι ο τεχνικός διευθυντής της Ένωσης είχε παίξει στο ρεβεγιόν το καθιερωμένο χαρτάκι του. Στο καρέ συμμετείχε ο πρόεδρος της Νυρεμβέργης κι έτσι εξηγήθηκε η απόκτηση με μηδενικό ποσό του Χάρι από το Δικέφαλο. Σε διάφορα σάιτ γράφτηκε ότι ο Μανωλάς κέρδισε την παρτίδα κι έτσι έφερε το διεθνή επιθετικό στην Ελλάδα. Το boufos7.blogspot.com ήταν το μόνο που υποστήριξε ότι ο Μανωλάς έχασε αλλά κανένας για άλλη μια φορά δεν το πήρε στα σοβαρά.Στον ΠΑΟΚ, έρχεται ο Τούρκος Νιχάτ, τα "Σπορ του Βορρά" γράφουν ότι έπεσαν τα τείχη της Θεσσαλονίκης στην άφιξή του και στην Τουρκία πανηγυρίζουν για την πτώση της ελληνικής πόλης, ερμηνεύοντας το δημοσίευμα όπως αυτοί θέλουν.Τέλος στον Άρη παίρνουν ειδική άδεια από την UEFA και μεγαλώνουν τις διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου στο "Κλεάνθης Βικελίδης", αλλά κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει τη συγκεκριμένη κίνηση. Μετά από λίγες μέρες όμως όλοι καταλαβαίνουν, αφού ανακοινώνεται η απόκτηση του Φέλιξ Μπόρχα με τον κ.Σκόρδα να δηλώνει: "Μεγαλώσαμε το γήπεδο για να χωρέσει το πληθωρικό ταλέντο της κόμπρας από το Εκουαδόρ"...


-Φεβρουάριος
Ο μήνας κυλάει χωρίς να συμβεί κάτι το ιδιαίτερο. Τα δελτία ειδήσεων παίζουν ρεπορτάζ με κοπές πρωτοχρονιάτικων πιτών. Στον Παναθηναϊκό το κοπή τη πίτα βρίσκει φλουρονικητή τον Νταμ Εντόι κι έτσι το συγκεκριμένο γεγονός γίνεται επιτέλους μάνα και γεννά πολλά ερωτηματικά. Στον Ολυμπιακό, ο τρυφερός Ντιντιέ Ντομί, από τη λαιμαργία του, καταπίνει το φλουρί, πράγμα που εντυπωσιάζει το Σωκράτη Κόκκάλη και του δίνει μια τρομερή ιδέα για το καινούριο συμβόλαιο που ετοίμαζε να προτείνει στο Γάλλο αμυντικό. Συγκεκριμένα παίρνει μια πιατέλα με μελομακάρονα που είχαν ξεμείνει από τις γιορτές, βάζει το συμβόλαιο μέσα σ' ένα από αυτά και τα στέλνει στο σπίτι του Ντομί. Ο αριστερός μπακ του Ολυμπιακού βγαίνει μπροστά στις κάμερες μπουκωμένος και πανευτυχής για την ανανέωση.Όλα αυτά μέχρι να γίνουν τα πρώτα παιχνίδια των αιωνίων στην Ευρώπη. Την αρχή κάνει ο Ολυμπιακός που φιλοξενεί τη Σεντ Ετιέν στο "Καραϊσκάκης" την οποία και φιλοδωρεί με 3 γκολ καθαρίζοντας ουσιαστικά την υπόθεση-πρόκριση από τον πρώτο κιόλας αγώνα(από τα αγαπημένα μου κλισέ).Μια εβδομάδα αργότερα η Βιγιαρεάλ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό ο οποίος κάνει ένα ακόμη ευρωπαϊκό διπλό... λάθος στην άμυνα του και βρίσκεται πίσω στο σκορ από νωρίς. Στο ημίχρονο, ο Γιάννης Γκούμας παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, δείχνοντας στον Τεν Κάτε όλες τις ελληνικές εφημερίδες στις οποίες ο Νιχάτ δίνει οδηγίες για το πώς θα νικηθεί η πρώην ομάδα του. Ο Ολλανδός μπορεί να μην καταλαβαίνει ελληνικά και να πετάει τις εφημερίδες αλλά με μια κίνηση-ματ κατορθώνει και γυρίζει το παιχνίδι. Η κίνηση αυτή είναι να βγάλει τον Μάντζιο και να βάλει τον Γκούμα, απελευθερώνοντας έτσι τον Σαριέγκι ο οποίος πετυχαίνει ένα γνήσιο χατ-τρικ με ένα γκολ, μια γκολάρα κι ένα αυτογκόλ. Τελικό αποτέλεσμα 2-2


-Μάρτιος
Το Μάρτιο έχουμε τους επαναληπτικούς για το Τσάμπιονς Λιγκ και το Κύπελλο UEFA. Στο ΟΑΚΑ μπροστά σε 70000 οπαδούς του τριφυλλιού, ο Παναθηναϊκός παίρνει χρυσό 0-0 παίζοντας άμυνα Ομπράντοβιτς κι "επίθεση" Σούλη Παπαδόπουλου
Στη Γαλλία, ο Ολυμπιακός χάνει όσο χρειάζεται για ν' αγχώσει τους οπαδούς του, αλλά περνάει στην επόμενη φάση βρίσκοντασς στο δρόμο του τη Μίλαν.
Ο ΠΑΟ κληρώνεται με τη Γιουβέντους η οποία βλέπει τα φαντάσματα των Σαραβάκου, Λυμπερόπουλου και Βαζέχα στο Τορίνο και πηγαίνει στο Μάγο της Χαλάστρας να βρει λύση. Ο Μάγος της προτείνει ν' αποσυρθεί από τη διοργάνωση και η Μεγάλη Κυρία το κάνει γιατί με τον Κούγια τα βάζεις, με το Μάγο της Χαλάστρας ποτέ.
Ο Ολυμπιακός πηγαίνει στο Σαν Σίρο, αφήνει λουλούδια στο τέρμα που είχε σκοράρει τον περασμένο Νοέμβρη ο Γιόσου Σαριέγκι, αλλά δεν κατορθώνει να φύγει νικητής αφού η Μίλαν τον κερδίζει στις καθυστερήσεις με γκολ του Ντέβιντ Μπέκαμ μ' ένα σουτ-τηλεφώνημα από το Λος Άντζελες στο οποίο έχει ήδη επιστρέψει μετά την γκρίνια της Βικτόρια. Στον Πειραιά ως γνωστόν ισχύει ο "νόμος του Καραϊσκάκης", η Μίλαν όμως δεν το γνωρίζει γιατί μένει λίγο μακρυά κι έτσι περνάει μ' ένα ξεκούραστο 3-0. Ο Ολυμπιακός κάνει ένσταση στο CAS για παραβίαση του προαναφερθέντα νόμου παράγραφος 7/7777, αλλά εισπράττει στο msn του από το διεθνές δικαστήριο, ένα emoticon που ξεραίνεται στα γέλια.


-Απρίλιος
Ο Παναθηναϊκός κληρώνεται με την Μπαρτσελόνα για την ημιτελική φάση του Τσαμπιονς Λιγκ. Ο Τεν Κάτε γνωρίζει καλά την ομάδα... όπως ήταν 2 χρόνια πριν όμως γιατί τώρα αποκλείεται με δύο ήττες σε ΟΑΚΑ και Καμπ Νου.
Η κανονική περίοδος του πρωταθλήματος τελειώνει με πρωταθλητή για άλλη μια φορά τον Ολυμπιακό. Στη φιέστα στο Φάληρο ο κ.Κόκκαλης αποφασίζει ν' αφήσει να σηκώσει την κούπα ο κ.Γκαγκάτσης αιτιολογώντας: "για την πολυετή προσφορά του στο ερυθρόλευκο... εεε.. χοχοχο... με συγχωρείτε... στο ελληνικό ποδόσφαιρο".
Στα πλειοφ που θα γίνουν τον άλλον μήνα κερδίζουν θέση ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Άρης.
Τέλος, μετά από τρίμηνη σιωπή του Νίκου Αλέφαντου ο οποίος όλον αυτόν τον καιρό δεν έχει μιλήσει ούτε καν στο Θέμη Σινάνογλου του "Φωτός" , ο Κώστας Χαρδαβέλας σκίζει τα ιμάτιά του ότι με το φετινό εορτασμό της Ανάστασης του Μεσσία θα γίνει και η συντέλεια του κόσμου αναφέροντας μάλιστα ένα απόσπασμα από την προφητεία του Νοστράδαμου: "Η χρονιά που στα πάντα όλα το ΄να τ' άλλο ξέρω 'γω σιωπή θα φέρει, αντί για Ανάσταση το νήμα της ζωής θα κόψει με μαχαίρι"...


-Μάιος
Κι ενώ όλα τα ραδιόφωνα παίζουν "είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σα ροκ συγκρότημα", στο ποδόσφαιρο αυτόν το μήνα κρίνονται όλα. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Ολίμπικο, Μπαρτσελόνα και Λίβερπουλ κονταροχτυπιούνται για το ποιος θα σηκώσει την κούπα με τα αυτιά στο "ρωμαϊκό ουρανό". Λιονέλ Μέσι και Στίβεν Τζέραρντ μας χαρίζουν μία τρομερή παράσταση από τη μία απίστευτης τεχνικής και αργεντίνικης φινέτσας και από την άλλη ηγετικών ικανοτήτων και αγγλικού πάθους. Τροπαιούχος αναδεικνύεται στην παράταση η Μπάρτσα με γκολ της χρυσής αλλαγής(κρίμα που καταργήθηκε και το χρυσό γκολ στην παράταση για να έλεγα "με χρυσό γκολ της χρυσής αλλαγής"... μπράβο ρε UEFA που μου το χάλασες...) του Πεπ Γκουαρντιόλα, Γιάγια Τουρέ. Μάλιστα ο Ιβοριανός στους πανηγυρισμούς του βγάζει τη φανέλα των μπλαουγκράνα εμφανίζοντας από κάτω φανέλα του Ολυμπιακού και πίσω το όνομα του αγαπημένου του Koulis(Dourekas. Ντροπή εσύ που δεν το ξέρεις...). Για την ιστορία(που θα γραφτεί) ο κανονικός αγώνας έληξε 2-2 με σκορ ημιχρόνου 1-0 υπέρ της Λίβερπουλ. Γι' αυτούς που θέλουν και πιο ειδικά στοιχήματα, πρώτος/οι σκόρερ(ς) της αναμέτρησης ήταν ο Κάιτ, Κάουτ, Κόιτ, Κόουτ, Κούιτ, η κατοχή της μπάλας ήταν 53%-47% υπέρ της Μπαρτσελόνα, τα κόρνερ 3-3 , τα off sides 0-0 και τα λεπτά των καθυστερήσεων που υπέδειξε ο τέταρτος διαιτητής Μάρκους Μερκ έπειτα από εντολή του πρώτου, Κύρου Βασσάρα ήταν 4. Μόλις σας έδωσα και την απάντηση γιατί τα off sides ήταν 0(θυμίζω ότι οι επόπτες είναι ίδιας εθνικότητας με τον πρώτο διαιτητή).
Τα ελληνικά πλειοφ κέρδισε ο ΠΑΟΚ ενώ Ευρωλίγκα... με συγχωρείτε UEFA Europa League, βγήκαν ο Άρης και ο νικητής του ΑΕΚ-Παναθηναϊκός που ήταν το ζευγάρι του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος. Αυτό το αποτέλεσμα από καθαρή διπλωματία(κο κο κο κο) δεν το προβλέπω.


-Ιούνιος
Ίσως ο πιο ξενέρωτος ποδοσφαιρικά μήνας του χρόνου τις χρονιές που δεν υπάρχουν Euro ή Παγκόσμιο Κύπελλο. Φέτος είναι μία απ' αυτές τις χρονιές και το μόνο που έχουμε είναι σενάρια για μεταγραφές που επίσημα ξεκινούν τον επόμενο μήνα αλλά και Confederations Cup. Με λίγα λόγια τίποτα αφού ο άγχος για τις μεταγραφαί δεν είναι καν θέμα κι το Κυπέλλο Συνομοσπονδιών δε φοβίζει ούτε καν τις συντρόφους των ποδοσφαιρόφιλων πως θα χάσουν τις επαναλήψεις των σίριαλ που παίζονται όλο το χειμώνα. Μάλιστα ο πρόεδρος της FIFA μετά την ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου για το λόγο ύπαρξης της διοργάνωσης, ξεκαθάρισε(;) τα πράγματα λέγοντας: "Όλα τα πράγματα στον κόσμο γίνονται για κάποιο σκοπό εκτός απ' αυτά που γίνοντια χωρίς λόγο"...
Τον ίδιο μήνα μεγάλοι Ευρωπαίοι τερματοφύλακες ζηλεύουν τον Αντώνη Νικοπολίδη, που διορίστηκε ως δενδροκηπευτής, και προσπαθούν να τον αντιγράψουν. Ο Φαν Ντερ Σαρ διορίζεται ως ταξιθέτης στο "Θέατρο των Ονείρων", ο Ίκερ Κασίγιας κάνει αίτηση για προσωπικός κομμωτής του Γκούτι ενώ ο Τζιαουλίντζι Μπουφόν αιτείται να μην τον αποκαλούν πλέον Τζίτζι και να μην του φοράνε ροζ εμφανίσεις στους αγώνες. Τέλος, έκπληξη προκαλεί η κίνηση του βαψομαλλιά της Άρσεναλ, Αλμούνια, να διοριστεί ως τερματοφύλακας της ομάδας...

AMBER ALERT!!!!!

Εεεεεπ... Ναι, το παραδέχομαι! Οχι, δεν είχα σκοπό να γράψω τίποτα μέχρι να μας μπει για τα καλά το 2009. Άλλωστε σας είχα ευχηθεί. Αλλά... Ένα μεγαλό αλλά. Όταν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Όχι, δεν ήθελα να πω αυτό. Όταν έχεις τέτοιους φίλους, δεν μπορείς να κάνεις σχέδια και προγραμματισμό. Όταν ο φίλος σου είναι τόσο γάτος και το χιούμορ του είναι χειρότερο ακόμα και από το δικό σου, δεν μπορείς να αποκλείσεις την έκπληξη. Όταν, anyway, η ταχύτητα με την οποία αντιλαμβάνεται τα γεγονότα είναι τόσο γρήγορη και τα σχολιάζει όχι με λέξεις αλλά με εικόνες που αξίζουν 2965 λέξεις, δεν μπορείς ν' αφήσεις την ευκαιρία, που σου δίνει, ανεκμετάλλευτη. Δεν ασχολούμαστε με το πέναλτυ του Ολυμπιακού γιατί και να μου έστελνε κάτι έξυπνο για τον Ολυμπιακό, θα το λογόκρινα εγώ. Ασχολούμαστε με τον Ν' Doye και τη μυστηριώδη εξαφάνισή του από την αποστολή του ΟΦΗ για τον αγώνα του με τον Παναθηναϊκό. Το παρακάτω φέιγ βολάν έχει μοιραστεί σε όλο το Ηράκλειο. Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ρωτήστε την Εταιρεία. Και τον Μάικλ Σκόφιλντ. Και τον Λίνκ Μπάροους. Και τη Σάρα Τανκρέτι. Και τον Κώστα ή CostinhoAlexandro γιατί έχω πληροφορίες ότι αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη... Ουφφφ... Άλλος ένας μικρός πετυχημένος πρόλογος...

Άιντε καλές γιορτές να 'χουμε...

Christmas


and
New Year


Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο. Τα λέμε του χρόνου...

Ας χαρούμε για κάτι...

Τούτες τις μέρες είναι δύσκολο ν' ασχοληθείς με οτιδήποτε άλλο εκτός από τα θλιβερά γεγονότα που μας έχουν στενοχωρήσει τόσο. Η νίκη και η πρόκριση του Παναθηναϊκού όμως μας βοηθάει να ξεφύγουμε λίγο. Ο σύλλογος της Παιανίας με 3/3 νίκες στο δεύτερο γύρο της φάσης των ομίλων στο Champions League, κατόρθωσε να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο του κι έτσι να αποφύγει αρκετά μεγαθήρια στην κλήρωση της 19ης του Δεκέμβρη.
Για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους ο Παναθηναϊκός δεν έγινε τώρα μεγάλος στην Ευρώπη. Απλά μετά από λίγα χρόνια κακών εμφανίσεων επανήλθε στα στάνταρ που μας είχε συνηθήσει. Δεν είναι εύκολο να παραμείνεις αρκετά ψηλά σε τέτοιο επίπεδο. Αλλά η ομάδα του Βαζέχα, του Μπορέλι και του Αλεξούδη στην αρχή και του Καραγκούνη, του Μπασινά, του Λυμπερόπουλου και του Χένρικσεν στη συνέχεια, κατόρθωνε γι' αρκετά χρόνια στα μέσα και τέλη δεκαετίας του '90 και στις αρχές του 2000 να είναι πολύ ανταγωνιστική και να περνάει αρκετούς γύρους. Λες και υπάρχει κάτι σ' αυτήν την ομάδα, στο DNA της που την κάνει να είναι τόσο καλή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ανεξάρτητα τι γίνεται στην Ελλάδα. Εκεί που ο άλλος αιώνιος μονοπωλέι τους τίτλους αλλά όταν περνάει τα σύνορα στις περισσότερς περιπτώσεις δυσκολεύεται πολύ.
Το τριφύλλι μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα και για τις άλλες ελληνικές ομάδες. Δεν υπάρχει λόγος εμείς οι υπόλοιποι να τον φθονούμε και να προσπαθούμε να μειώσουμε τις επιτυχίες του. Αντιθέτως πρέπει να μάθουμε απ' αυτόν. Γιατί όχι, να προσπαθήσουμε να του μοιάσουμε κιόλας. Δεν είναι ντροπή. Αφού έχουμε μπροστά στα μάτια μας την επιτυχημένη συνταγή, δεν είναι άσχημο να "κλέψουμε" κάποια από τα συστατικά της. Άσχημο είναι να προσπαθούμε να τα εξευτελίσουμε. Γιατί αν το κάνουμε γινόμαστε γελοίοι και αντί να μεγαλώσουμε, θα μικραίνουμε κι άλλο. Και ο άλλος, ο γείτονας μας, θα γελάει μαζί μας και θα 'χει και δίκιο.
Μεγάλο μερίδιο σε ακόμη μια καλή πορεία του Παναθηναϊκού έχει ο προπονητής του. Ο Τεν Κάτε αν και στην αρχή φαινόταν να ψάχνεται, κατόρθωσε και βρήκε τη στρατηγική που θα είχε τις πιο πολλές πιθανότητες να ανταγωνιστεί ομάδες με μεγαλύτερη ποιότητα. Βάζοντας στην αρχή τρία αμυντικά χαφ, κάλυψε τις αδυναμίες των κεντρικών του αμυντικών. Πηγαίνοντας στο Μιλάνο δικαιώθηκε πλήρως επιλέγοντας κι ένα διαφορετικό πλάνο. Τρεις κεντρικοί αμυντικοί που έφεραν ηρεμία στην ομάδα και τη βοήθησαν για το μεγάλο διπλό. Με ήρωα μάλιστα, στο συγκεκριμένο παιχνίδι, έναν ποδοσφαιριστή που στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Ο Σαριέγκι είναι ένας δυναμικός αμυντικός που όμως θέλει κάλυψη για να αποδώσει, να κρύψει τις αδυναμίες του και η ομάδα να πάρει μόνο τα καλά του. Ο Ολλανδός τεχνικός του την παρείχε και ο Βάσκος όχι μόνο έκανε ένα πολυ καλό παιχνίδι αμυντικά, αλλά με την ανεβασμένη του ψυχολογία, κατάφερε να σκοράρει κιόλας.
Προχθές το βράδυ στο ΟΑΚΑ, 60000 χιλιάδες φίλοι του Παναθηναϊκού πήγαν να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματα και τη στενοχώρια τους και ήλπιζαν η ομάδα τους να τους δώσει μία χαρά. Μόλις πέτυχε το γκολ ο Καραγκούνης ο κόσμος ξέσπασε και ίσως αυτό το ξέσπασμα το είχε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ. Η συγκυρία ήταν τέτοια που αυτό το τέρμα τους έκανε να δουν μια ευκαιρία για να χαμογελάσουν. Τελικά υπάρχουν στιγμές που ο αθλητισμός κάνει και καλό. Το τριφύλλι μας έκανε να το θυμηθούμε αυτό. Εντάξει εγώ σαν οπαδός του Ολυμπιακού μπορεί να μη φώναξα και ζήτω, αλλά ένα χαμόγελο το έσκασα. Μετά από αρκετές μέρες, μάλιστα. Όταν βλέπεις τόσο κόσμο να χαίρεται είναι πολύ χαιρέκακο εσύ να μιζεριάζεις. Η χαρά, λένε, είναι μεταδοτική.
Ο Παναθηναϊκός στους "16" λοιπόν. Αυτό είναι που έχει σημασία τελικά. Γι' αυτό πρέπει να χαίρεσαι και συ φίλε Παναθηναϊκέ και να μην προσπαθείς μέσα στην ευφορία σου να μειώσεις τον αντίπαλο. Ποιος ο λόγος να το κάνεις αυτό; Εγώ παραγματικά δε βρίσκω. Άσε τους άλλους να λένε. Εσύ ξέρεις τι έχει κάνει η ομάδα σου. 3(τρεις) συνεχόμενες νίκες στο Champions League δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι ένας ολόκληρος γύρος. Και η ομάδα σου το χει πετύχει δύο φορές. Γιατί ρε μεγάλε εκείνη την ώρα αντί να αποθεώσεις την ομάδα σου ν' ασχολείσαι με τον άλλον; Δεν είναι ωραίο ο σύλλογός σου να μεγαλώνει και εσύ να κάνεις μικρότητες. Γιατί ίσως έτσι να κάνεις τον αντίπαλο να σε φωνάξει όπως λέει και ο στίχος του ύμνου της ομάδας σου. Τρανέ Παναθηναϊκέ...

ΥΓ.: Πόσοι πιστεύουν ότι είμαι ακόμη οπαδός του Ολυμπιακού; Μάλλον μόνο εγώ. Για συνδέστε τις έντονες μαύρες λεξούλες... Τώρα; Ούτε εγώ...

Πού να βρεις όρεξη...

Έχω γράψει αρκετά άρθρα σε τούτο εδώ το μπλογκ. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, με πολύ καλή διάθεση. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, όταν τα ξαναδιάβασα σκέφτηκα "τι μαλακίες κάθομαι και γράφω, μόνος μου τα γράφω και μόνος μου χαίρομαι". Αυτή τη φορά ήθελα να γράψω για τη δολοφονία του μαθητή από τον αστυνομικό αλλά και τους βανδαλισμούς που ακολούθησαν. Ξεκίνησα να γράφω, αλλά τα έσβησα όλα. Οι σκέψεις μου είναι τόσες πολλές που δεν κατάφερα να τις βάλω σε σειρά. Ένα θα πω. Αν κατηγορούμε την κονωνία μας και ρίχνουμε εκεί την ευθύνη για τους βανδαλισμούς που έλαβαν χώρα σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, τότε να την κατηγορήσουμε και για την αποτρόπαια πράξη του αστυνομικού. Δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξουμε την κοινωνία που θέλουμε. Πάντα θα την κατηγορούμε και πάντα θα κάνουμε τα ίδια λάθη. Μόνο ας σκεφτούμε την επόμενη φορά πριν κάνουμε το ο,τιδήποτε, αν θα έχει την παραμικρή έστω συνέπεια στον συνάνθρωπό μας. Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Όταν το καταλάβουμε αυτό θα μιλάμε για πολιτισμό. Αλλιώς θα ζούμε μόνοι, με την ψευδαίσθηση της ατομικής μας ελευθερίας. Παπαρολογίες από έναν άνθρωπο που τώρα τελευταία νιώθει πιο μπούφος από ποτέ....


ΥΓ.: Το τραγούδι τούτο δεν ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση του δολοφονημένου νεαρού. Όμως κάποιοι μεμονομένοι στίχοι λένε τόσα πολλά...

Γράμματα στον Άη Βασίλη

Πόσες έμειναν; Πόσες; 20 μερούλες. 20 μερούλες για να γιορτάσουμε τον ερχομό του Μεσσία στη Γη. Και βάλτε και άλλη μία βδομαδούλα για ν' αλλάξουμε το έτος. Τίποτα δηλαδή. Είναι λοιπόν η κατάλληλη εποχή για να ζητήσουμε από τον Άη Βασίλη το φετινό μας δωράκι, για δεν είναι; Απαντάω πάλι εγώ. Είναι. Το μπλογκ μας σε συνεργασία με γνωστούς ρουφιάνους , όπως ο Χλαπάτσας του Κάκκαλου, κατόρθωσε να μπει στα αποδυτήρια μεγάλων ομάδων και να υποκλέψει κάποια γράμματα ανθρώπων που σχετίζονται άμεσα με αυτές. Απαραίτητη σημείωση: δημοσιεύουμε τα γράμματα ακριβώς όπως έχουν, δεν αλλάξαμε τίποτα. Και μάλιστα για το τέλος, έχουμε κι ένα γράμμα bonus.

Ξεκινάμε με την ομάδα που υποστηρίζω και τον Τάσο Πάντο:

Αγαπημένε μου Άγιε μου Βασίλη,

Το ξέρεις ότι έχεις το ίδιο όνομα με ένα συμπαίκτη μου; Και μάλιστα ανταγωνιστή μου μέσα στην ομάδα γιατί παίζουμε την ίδια θέση. Παρατηρώ ότι τελευταίως ο Βασιλάκης ο Τοροσίδης όλο τραυματίζεται και παίζω εγώ. Μα, Άγιε μου, πώς το κάνεις αυτό; Ούτε καν στο ζήτησα. Ήμουν έτοιμος να το κάνω, αλλά εσύ δεν παίζεσαι. Πραγματοποίησες την επιθυμία μου πριν ακόμη την εκφράσω. Δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο λοιπόν από το να σε ευχαριστήσω και να σου υποσχεθώ ότι θα είμαι το καλύτερο δεξί μπακ του πρωταθλήματος. Σε κάθε παιχνίδι θα δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Θα βγάζω και ασσίστ. Και με το αριστερό. Μόνο... Να μωρέ δεν ξέρω αν γίνομαι άπληστος, αλλά θέλω κι ένα γκολάκι. Κι ένα τρόπο να τον πανηγύρισω. Έχεις δει τον Καραγκούνη τι κάνει όταν βάζει γκολ; Νομίζω ότι θα είμαι έτσι και γω. Δε θα ξέρω τι να κάνω. Σε παρακαλώ βοήθα με να μη λυποθυμήσω...
Αυτά Άγιε μου Βασίλη. Δε θέλω τίποτα άλλο. Αααα, όχι ψέματα ένα ακόμα. Θέλω όταν πηγαίνω το βράδυ σ' ένα μαγαζί να πιω ένα ποτό να μη μου ζητάνε ταυτότητα. Κάνε με να δείχνω λίγο πιο πολύ... πώς να στο πω... ενήλικος. Σ' ευχαριστώ!

Συνεχίζουμε με τον Ουρουγουανό μέσο του ΠΑΟΚ, Πάμπλο Γκαρσία:
Βillako,
Δεν ξέρω αν ήμουν το καλύτερο παιδί. Δεν ξέρω αν θέλω να είμαι το καλύτερο παιδί. Δε θα σε γλείψω γιατί εδώ που έχω έρθει, στην πόλη που ζω λένε ότι δεν είσαι τυχαία ερυθρόλευκος. Ναι τους λέω. Η coca-cola φταίει. Όχι μου λένε. Ο Κόκκαλης φταίει. Τους πιστεύω. Λοιπόν, τις προάλλες κατέβηκα Αθήνα για να παίξω εναντίον της ομάδας σου. Ο Ντιόγκο με έσπασε το δόντι, το πήρε και το κατάπιε. Του λέω δως το πίσω. Με λέει να περιμένεις το ημίχρονο να με καλέσει η φύση. Έτσι είσαι του λέω; Τον πιάνω, του δίνω μία στο στομάχι, το φτύνει το δόντι. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί δε σε χρειάζομαι ρε! Ό,τι θέλω μπορώ και το παίρνω μόνος μου. Θέλω κάρτα; Θα πάρω κάρτα; Και δε με λες και κάτι τελευταίο; Είναι τυχαίο που και τις δύο κόκκινες κάρτες τις πήρα στην Αθήνα; Εεεεεε; Ερυθρόλευκο παιδί της Ιντρακόμ...
Το γράμμα το δίνω στο Γιώργο Μίνο να στο φέρει τώρα που θα κατέβει κάτω. Κοίτα να τον πας στα καλύτερα μαγαζιά της πόλης. Μη μάθω ότι δεν τον πήγες Νότη...


Παναθηναϊκός και Γιώργος Καραγκούνης:
Άγιε μου Βασίλη,
Είμαι πολύ χαρούμενος. Πήγα με τον Παναθηναϊκό στο Μιλάνο και συνάντησα τους παλιούς μου φίλους. Τότε που όταν έπαιζα στην Ίντερ και κερδίζαμε κάποιο φάουλ, πήγαινα δίπλα στους Μιγιάτοβιτς, Ρεκόμπα, Αντριάνο και τους άλλους και τους έλεγα να με αφήσουν εμένα νε εκτελέσω το φάουλ. Τους έπρηζα μέχρι να με αφήσουν, θυμάμαι. Τι ωράιες εποχές...
Ξαναπήγα εκεί που λες, και κέρδισα μάλιστα. Εντάξει θα ήθελα να πετύχω εγώ το γκολ και να μη βγω και αλλαγή αλλά δε γίνονται όλα. Τώρα τελευταία μάλιστα βγαίνω πολύ συχνά αλλαγή. Ποιος εγω... Που παλιότερα μόλις τελείωνε κάποιο επίσημο παιχνίδι της ομάδας μου, κανόνιζα και πήγαινα να παίξω 5x5 με τους φίλους μου στο καπάκι. Τι έχω πάθει Άγιε μου; Τόσο πολύ γέρασα πια; Θέλω να παίζω συνέχεια. Να παίρνω 10 φάουλ σε κάθε παιχνίδι. Να έχω την μπάλα στα πόδια μου τα 80 από τα 90 λεπτά. Να σουτάρω, να πασάρω, να μαρκάρω, να παίρνω περίεργες γκριμάτσες. Σε παρακαλώ κάνε κάτι...
Α, και κάτι ακόμα. Τώρα που έρχονται άγιες μέρες και οι άνθρωποι στολίζουν τα σπίτια τους, κάνε να μη κρεμάνε φωτογραφίες μου στο δέντρο αντί για καλικαντζαράκια. Είναι άδικο, άλλαξε τη φάτσα... των καλικάντζαρων...



Ντούσαν Μπάγιεβιτς:
Ορίτζιναλ Άγκιε Βασίλη,
Επέσρεψα σπίτι. Όκι ποια ΑΕΚ; Τώρα μόλις ήρτα από προπόνηση. Μόλις μπήκα σπίτι μου. Και σκέτηκα να σου γράψω γράμμα. Εντώ γράφει το Τάσος Πάντος γκιατί να μη γκράψω και γω;
Κατ' αρκάς να σου ζητήσω συγγνώμη. Όλα αυτά τα κρόνια που ντε σου έγκραφα το έκανα γιατί σε είχα προντώσει. Έγκραφα στον Άγκιο Νικόλαο. Μου είχε πει το Μπουρουτζίκα που πήγε στην Αμερική ότι Σάντα Κλάους Αθανασιάδης σημαίνει Άγκιο Νικόλαο. Αλλά μια που επέστρεψα στην ΑΕΚ, είπα να επιστρέψω και σε σένα. Συγγνώμη...
Αγκιε μου, έκω προβλήματα. Το ομάδα που μου δώσανε έχει τόσο αυτοπεποίθηση όση έκει το πρόβατο που πάει στο σφαγγή. Και όπως λέει μια παλιά γιουγκοσλάβικη παροιμία "το πρόβατο που πάει στο σφαγγή, δεν έχει αυτοπεποίθηση"... Κάνε κάτι να αναπτερώσουμε το ηθικό των παικτών. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ. Συγγνώμη. Σε παρακαλώ. Και κάνε το συνόνοματό σου το Πλιάτσικας να ξεβάψει αυτό το πλατινέ μαλλί. Δεν αντέκω να τον βλέπω άλλο έτσι. Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι αυτή είναι η αιτία που το ομάδα δεν έχει αυτοπεποίθηση. Γκεια σου τώρα πάω ζητήσω συγγνώμη γυναίκα μου γιατί είπα δε μ' άρεσε το μουσακά που έφτιαξε και την πρόντωσα κι έφαγκα έξω. Συγκνώμη...


Τι σας έχω για τη συνέχεια; Οοοοοοοοο.... Διαιτητάρα:
Συνάδελφε Βασίλη,
Το ξέρω με ζηλεύεις. Ήθελες κι εσύ να γίνεις σαν εμένα και όχι να "διαιτητεύεις" κουτσούβελα και να κρίνεις αν αξίζουν δώρο ή όχι. Αλλά δυστυχώς για σένα κόκκινε φίλε μου, ο Τάσος ο Κάκκος είναι ένας κι άλλος δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει. Τώρα που δε θα υπάρχει αγωνιστική κίνηση θα πάρεις λίγο από τη δόξα μου αλλά μια φορά το χρόνο είναι, δεν πειράζει. Εγώ παίζω στις τηλεοράσεις όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Κι έχεις δει πώς γράφω στο φακό έτσι; Να ξέρεις έχω απορρίψει πολλές προτάσεις από ανδρικά και γυναικεία περιοδικά για φωτογράφηση γιατί δε γουστάρω την υπερέκθεση. Ενώ εσύ για κανα μήνα είσαι παντού ρε μαϊντανέ. Αυτή είναι η διαφορά μας. Έχεις δει κανέναν Τάσο Κάκκο να κρέμεται από μπαλκόνι; Να φωτογραφίζεται με μικρούς και μεγάλους σε εμπορικά καταστήματα; Και να σε ρωτήσω κάτι... Σε πόσες εκδόσεις βγαίνεις πια και είσαι παντού; Τώρα μεταξύ μας, μια που δε μας βλέπει και κανείς, πώς το κάνεις αυτό ρε συ; Μπορώ και γω; Ε φανταστικέ συνάδελφε...

"Χρυσά παιδιά"...

Ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας για το τρέχον έτος βρέθηκε. Έχει βρεθεί εδώ και 2-3 μέρες δηλαδή αλλά εμείς τώρα το πήραμε χαμπάρι. Το να μην το 'χετε μάθει δεν παίζει. Ο πολύ συμπαθής(σε αυτούς που τον λατρεύουν) Κριστιάνο Ρονάλντο βραβεύτηκε ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της χρονιάς που φεύγει, αφήνοντας πίσω του στη δεύτερη θέση τον Αργεντίνο Λιονέλ Μέσι της Μπαρτσελόνα. Με το παρόν άρθρο έχω ως σκοπό να διατυπώσω τη δική μου αντικειμενική(Μπάρτσα οεοεοεοεοε) και αμερόλυπτη(Μέσι Μέσι Μέσι Μέσι) άποψη για το θέμα. Εντάξει δε με ρώτησε και κανείς(κακώς), αλλά θέλω να πω ένα-δυο πραγματάκια.
Το δεδομένο είναι ένα. Είτε κάποιος είναι οπαδός του Πορτογάλου είτε του Αργεντίνου, δεν μπορεί να απαξιώσει τον άλλον. Μιλάμε για δύο τεράστιους ποδοσφαιριστές και μάλιστα σε μικρη ηλικία. Ελπίζουμε να έχουν τη διάρκεια ώστε να τους βλέπουμε αρκετά χρόνια ακόμα να κάνουν θαύματα με την μπάλα. Ευχόμαστε να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ροναλντίνιο και να έχουν τη απαιτούμενη σταθερότητα ώστε να περάσουν στην ιστορία.
Αρκετά με τις ευχές. Κριστιάνο Ρονάλντο. Ένας παίκτης που πήγε στη Man United του Φέργκιουσον σε μια εποχή που όλοι έψαχναν τον αντί-Μπέκαμ. Κατ' ευθείαν στα βαθειά. Το Νο7 στην πλάτη εξ αρχής. Αν το αντέξει καλώς, αλλιώς πάμε γι' άλλα. Για το αν δικαιώθηκε ο Σερ Άλεξ δεν υπάρχει αμφιβολία. Από το ντεμπούτο του στο Ολντ Τράφορντ οι οπαδοί των κόκκινων διαβόλων φώναζαν εκσταστιασμένοι ότι αυτός είναι ο αυθεντικός Ρονάλντο και όχι ο συνεπώνυμος Βραζιλιάνος άσσος. Γρήγορος και ταχύς μ' ένα ξεπέταγμα που μπορεί από τα πρώτα μέτρα να σε αφήσει πίσω ν' αναρωτιέσαι "ρε μ' αυτόν δεν ήμασταν δίπλα-δίπλα πριν"; Τα συνεχόμενα τσαλιμάκια με την μπάλα στα πόδια κουράζουν αντιπάλους αλλά και αρκετούς φιλάθλους(όπως εμένα). Μερικά κάνουν τη δουλειά τους, άλλα πάλι είναι αχρείαστα και απλά κουράζουν. Στο ένας εναντίον ενός κάνεις το σταυρός σου να μην είσαι αυτός ο "ενός". Το ψηλό παιχνίδι είναι ένα ακόμη από τα πλεονεκτήματά του αφού δεν είναι λίγες οι φορές που έχει σκοράρει και μάλιστα δύσκολα τέρματα με το κεφάλι. Το σουτ του χωρίς τα πολλά φάλτσα, αλλά δυνατό κι ευθύβολο ξεκινάει τους αντίπαλους τερματοφύλακες είτε η μπάλα κινείται είτε είναι στημένη. Απ' όλα αυτά, το συμπέρασμα που βγαίνει έιναι ότι μιλάμε για έναν παικταρά ολκής που δίκαια έχει τόσους πολλόυς φίλους σε όλο τον κόσμο.
Πώς όμως έχει και τόσους πολέμιους. Πάρτε υλικά και βάλτε στο μπλέντερ. Τα αχρείαστα τσαλιμάκια που κάνει ώρες ώρες(να είμαστε δίκαιοι τα έχει μειώσει αρκετά σε σχέση με τα πρώτα χρόνια της καριέρας του), τα συνεχόμενα εύκολα πεσίματά του(και αυτά προσπαθεί να τα μειώσει), οι γκριμάτσες που παίρνει στα παιχνίδια. Ειδικά όταν πετυχαίνει κάποιο γκολ, το ύφος "καλά για την πλάκα μου σας έχω όλους, τι να μου πείτε" είναι αυτό που εξοργίζει τους εχθρούς. Σε άλλους αυτή μόνο η γκριμάτσα τον κάνει ακόμη πιο συμπαθή. Το μπλαζέ ύφος όμως, δεν ταιριάζει σε ένα λαϊκό σπορ όπως είναι το ποδόσφαιρο. Θέλεις να βλέπεις παίκτες που γουστάρουν και βγάζουν έντονα συναισθήματα στους πανηγυρισμούς τους.
Άλλο ένα θέμα που χρήζει μιας άλφα ανάλυσης και δόξα τω Θεώ έχει αναλυθεί σε τούτο εδώ το μπλογκ είναι το θέμα με το κλάμα του Κριστιάνο. Ποιος δε θυμάται και ειδικά Έλληνας το μαύρο δάκρυ που έριξε ο Πορτογάλος την 4η Ιουλίου 2004 στο Ντα Λουζ; Τότε που η Εθνική του ομάδα ποδοσφαίρου είχε χάσει το στέμμα της πρωταθλήτριας Ευρώπης στο σπίτι της. Και μάλιστα από μια χώρα σαν την Ελλάδα. Κάποιοι θα πουν και ίσως έχουν και δίκιο, ότι τα δάκρυα που έχυσε τότε ο Ρονάλντο ήταν από την ένταση του αγώνα και από την απογοήτευσή του που έχασε μια ευκαιρία να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. Θυμάστε, όμως την αντίδραση που είχε μετά; Όπως είχε ειπωθεί, μπαίνοντας στα αποδυτήρια του γηπέδου ήταν εκτός ελέγχου. Έσπαγε κάθε αντικείμενο που είχε πάνω ελληνική σημαία ενώ έκανε καλοκαιρινό και το πούλμαν της ομάδας του. Εμένα όλα αυτά μου δείχνουν οργή. Οργή για το ρεζιλίκι που ένιωσε ο Κριστιάνο, χάνοντας την κούπα στη χώρα οτυ από κάποιους μέχρι τότε ανύπαρκτους Έλληνες. Με λίγα λόγια μηδέν σεβασμός στον αντίπαλο αλλά πολύ εγωκεντρισμός. Άλλωστε ήξερε ότι ήταν πολύ μικρός και ότι θα του ξαναδίνονταν κι άλλες ευκαιρίες. Άλλο η θλίψη και η απογοήτευση κι άλλο η οργή.
Τώρα όσο για τον περσινό τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ που ξαναξέσπασε, αυτή τη φορά ενώ η ομάδα του είχε κερδίσει το πρωτάθλημα Ευρώπης, πάλι υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία που λέει συγκίνηση και χαρά που κέρδισε το κύπελλο. Η δική μου που λέει ότι με την νικητήρια απόκρουση του Φαν Ντερ Σάαρ, ο Πορτογάλος έπεσε κάτω κλαίγοντας με λυγμούς μόνο και μόνο επειδή ένιωθε ότι αυτός είχε αποτύχει, επειδή είχε χάσει το δικό του πέναλτυ. Όταν όλοι πανηγύριζαν, αυτός είχε μείνει στο χορτάρι και τα είχε με τον εαυτό του. Μια τελείως εγωκεντρική θεώρηση των πραγμάτων σε ένα άκρως ομαδικό άθλημα όπως είναι το ποδόσφαιρο.
Πάμε στο Μέσι τώρα. Από μικρός στην Μπαρτσελόνα, το όνομα του είχε κάνει πάταγο πριν ακόμη τον δούμε ν' αγωνίζεται. Σε μια εποχή που στην ομάδα επικρατούσε Ροναλντινιομάνια, ο Μέσι εμφανίστηκε για να δώσει το δικό του στίγμα. Μάλιστα η όλη αυτή κατάσταση τον βοήθησε στην αρχή γιατί σκεφτείτε ν' αντιμετωπιζόταν ως ο σωτήρας που θα σώσει την Μπαρτσελόνα και θα την κουβαλήσει στις πλάτες του. Το ότι όλα τα φώτα συγκέντρωνε ακόμα τότε ο Βραζιλιάνος δεν τον άγχωσε περισσότερο απ' όσο έπρεπε και όταν πήρε τα πρώτα παιχνίδια και τις πρώτες εμπειρίες από το αληθινό ποδόσφαιρο, άρχισε να δείχνει τι μπορεί να κάνει. Ο Ροναλντίνιο έφυγε την κατάλληλη στιγμή γι' αυτόν, ώστε να γίνει ο επόμενος ηγέτης του καμαριού της Καταλωνίας. Τρομερή ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, πολύ γρήγορο κοντρόλ της στρογγυλής θεάς. Μπορεί να την εξαφανίσει και να την εμφανίσει πριν ακόμα προλάβεις ν΄απλώσεις το πόδι σου. Στο κεφάλι δεν είναι καλός λόγω ύψους, αλλά αυτό το χαμηλό κέντρο βάρους είναι αυτό που τον βοηθάει να ντριμπλάρει άψογα. Μαζί με την εκπληκτική τεχνική του κατάρτιση βέβαια. Το σουτ με το αριστερό πόδι είναι πολύ καλό και όσο πάει το βελτιώνει. Κυρίως στη δύναμη γιατί η τεχνική ποτέ δεν του έλειπε.
Έχει κι αυτός όμως τα κολλήματά του. Εντάξει πανηγυρίζει τα γκολ του με το χαμόγελο στα χείλη σα φυσιολογικός άνθρωπος αλλά... Κανείς δεν αμφισβητεί ότι κάθε Αργεντίνος μεγαλώνει έχοντας στο εικονοστάσι του και όχι πάνω από το κρεβάτι του, μια φωτογραφία του Μαραντόνα. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι όλα τα παιδιά στην Αργεντινή θέλουν να του μοιάσουν και να παίζουν μεγαλώνοντας σαν αυτόν. Αλλά αυτό που έχει κάνει ο Μέσι αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Ποιο είναι το πιο διάσημο παιχνίδι που έχει αγωνιστεί ο μεγάλος Ντιέγκο; Φυσικά το Αγγλία-Αργεντινή στο Μουντιάλ του Μεξικού το 1986. Εκείνο το παιχνίδι που τελείωσε με σκορ 2-0 με το "χέρι του Θεού" και το τρομερό σλάλομ στο δεύτερο γκολ. Δύο γκολ που ο Μέσι έχει καταφέρει ν' αντιγράψει και να πετύχει με καταπληκτική ομοιότητα μάλιστα στη μέχρι τώρα καριέρα του σε δύο διαφορετικά παιχνίδια μικρότερης φυσικά σημασίας από εκείνο στο Μεξικό.
Κλείνοντας να παραδεχτούμε ακόμη και μεις ότι με βάση την περσινή σεζόν αυτός που άξιζε περισσότερο τη "Χρυσή Μπάλα" ήταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Άλλωστε ο Αργεντίνος είναι πιο μικρός κι έχει χρόνια μπροστά του να την κερδίσει όχι μόνο μία φορά, αλλά και 2 και 3 και 4. Και είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρει...



ΥΓ. Θα συμφωνήσω και με την επιλογή Κασίγιας στην τέταρτη θέση. Ο Καστιγιάνος τερματοφύλακας κρατάει όλα αυτά τα χρόνια μόνος του την άμυνα της μαδριλένικης ομάδας και ειδικά πέρσι σε κάθε ματς έκανε 5 κι 6 σωτήριες επεμβάσεις και έδωσε το πρωτάθλημα στη Ρεάλ. Βοήθησε το καλοκαίρι και στην κατάκστηση του Euro από την Ισπανία. Τι άλλο να κάνει; Μπορεί να είμαστε Μπαρτσελόνα, αλλά αναγνωρίζουμε και κάποιους από τους άλλους που γράφουν ιστορία με την ατιμασμένη λευκή φανέλα...

Ο κυρ Φελίπε και ο Diamantopoulao...

O αριστερά έχει πάρει ένα μουντιάλ με τη Βραζιλία, πήγε Πορτογαλία κι έγινε πελάτης της παρέας του Καραγκούνη(είχε φτάσει σε σημείο να δηλώσει ότι "ίσως τελικά να μην υπάρχει τρόπος να κερδίσουμε την Ελλάδα") και τώρα προσπαθεί (ανεπιτυχώς ακόμη) να πετύχει στην Τσέλσι. Ο δεξιά έφτασε μέχρι και τον Ολυμπιακό όπου έμεινε για κανά-δυο φεγγάρια αλλά μέχρι έκει. Ο Σταύρος Διαμαντόπουλος είναι ο δικός μας Φελιπάο. Ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι των φτωχών. Μοιάζουν όντως, μπράβο Πετράν, καλός είσαι, συνέχισε έτσι....